Heb je het een beetje gevolgd, die Amerikaanse politiek? Sinds begin oktober ging "Obamacare" life gaan: hèt stuk "policy" dat het kroonjuweel op het werk van de president ging zijn, de veralgemeende ziektezorgverzekering. Gevolgd door een compleet ineenstorten van het systeem waarmee je online kon inschrijven, en de commentaren waren niet mals. De werkelijk allermooiste vond ik toen iemand opmerkte dat er méér inschrijvingen waren voor die bemande ruimtevlucht naar Mars, vanwaar echter geen terugkeer mogelijk was, dan voor Obamacare; je weet wel, dat is nog altijd dat kroonjuweel...
Hoewel duizend keer pijnlijker de vraag zal geweest zijn: hoe kan het in godsnaam bestaan dat de man die zo goed kon politieke campagne voeren op het internet blijkbaar niet het eerste idee heeft van hoe je een beleid voert op het internet?
En je ziet de nachtmerrie (voor de Democraten dan, voor de Republikeinen is het een dagdroom die werkelijkheid wordt) zich voor je ogen afspelen. Aangezien het erg moeilijk is om deel te nemen, en aangezien jonge en gezonde mensen het niet erg dringend zullen vinden om deel te nemen, en dus ook niet om al die moeite te doen, dreig je te eindigen met een verzekering die alleen maar zieken heeft om uit te betalen, maar geen mensen die premie bijdragen - en achteraf gesproken blij zijn dat ze die nergens voor nodig hadden. Dus raakt het systeem niet uit de kosten en op het einde gaat heel de boel op de fles en komt er een Republikein vragen of je soms iemand kent die je dat van bij het begin had kunnen vertellen.
Ja, met de Irakoorlog valt het natuurlijk nog van geen kanten te vergelijken, maar naar de maatstaven van de serieuze mensen... Een ge - kwa - dra - teerd Obacle.
Het is ook wel eens interessant je af te vragen hoe het er in de dagdroom van de Democraten - de nachtmerrie van de Republikeinen, dus - allemaal zou uitzien. In de geschiedenis van die toekomst klinkt het dan (bijvoorbeeld naar aanleiding van de eedaflegging van President Clinton III) van "hé, 't is maar een website, hé. Toen de boel eenmaal gerepareerd was - en twee maanden lijken natuurlijk wel lang, maar we weten allemaal dat het leven rap vooruit gaat, toch? - had heel de boel zoveel gratis publiciteit gekregen, elke dag opnieuw, dat de storm aan kandidaten zowaar de website bijna plat legde! En nog wat later wilde geen kat nog weer weg uit het systeem en gingen de Republikeinen zo op hun bek dat ze zowaar weer bij zinnen kwamen."
(Maar helaas te laat om nog voor serieus weerwerk te zorgen bij de presidentsverkiezingen - en hier zitten we met de derde Democraat op rij. Ach, je weet wel dat, als die Democraat Hillary Clinton zou zijn, ik daar bepaald niet rouwig zou om zijn...)
Maar zelfs als dat allemaal zo zou uitkomen voel ik nog altijd die vraag op de achtergrond hangen. Hoe kan het in godsnaam bestaan dat de man die zo goed kon politieke campagne voeren op het internet blijkbaar niet het eerste idee heeft van hoe je een beleid voert op het internet?
Geen opmerkingen:
Een reactie posten