Het lijkt alsof hij nog maar pas geboren is, die Thomas die daar zo prachtig met zijn knuistjes naast zijn oortjes lag te slapen, en voor je het weet staat hij glunderend voor je met in diezelfde twee knuistjes een schaal met versgebakken cake om mee te nemen naar school, en op zijn hoofd een grote kroon met daarop de tekst "vijf jaar". Er is niet veel meer over van dat kleine baby'tje dat altijd zo rustig was of dat lachende peutertje dat zo'n eigenaardige kruipstijl had. Nu is hij een volwassen kleuter geworden, met op zijn gezicht een glimlach dat me nu al doet vrezen voor de hartjes van de vrouwelijke pubers van binnen een aantal jaren. Zijn spreekachterstand waarover we ons wel eens verbaasd hebben lijkt me helemaal weggewerkt. De juf zegt dat kleuter Thomas heel goed kan puzzelen (ha ja) en heel goed met blokken kan spelen.
En dus staat er al enkele dagen een groot pak te wachten met daarin het vliegveld van Lego. We zullen proberen de middeleeuwse wereld met Playmobil uit te bouwen, en de moderne Citywereld met Lego. Natuurlijk, geen enkel plan overleeft ooit het contact met de vijand, dus we zullen wel zien hoe het evolueert, de komende jaren... Hoe dan ook, kleuter Thomas had het al van ver zien staan, dat groot pak, en zijn commentaar was dan ook een tevreden "amai, zo'n groot pak".
Vandaag mocht het pak dan ook open. 's Ochtends hadden ze al allemaal een CD'tje gekregen, en anders dan op een gewone dag een chocomelkske gedronken, maar iedereen wist dat dat maar symbolisch was. De gebeurtenis van de dag, dat was natuurlijk Het Groot Pak. En tevoorschijn kwam de grote doos, met daarop de afbeeldingen van een vliegveldgebouw, een verkeerstoren, een hele serie wagentjes en figuurtjes die horen bij een vliegveld, en vooral, een groot vliegtuig. Eerst keek kleuter Thomas zelfs een beetje sip. Maar dat zijn we van hem al een beetje gewoon; als je niet heel precies weet wat hij graag wil lijkt het er altijd op dat hij zich iets heel anders had ingebeeld. Het manneke is ook pas vijf, hé...
In elk geval was er heel weinig tijd nodig om hem glunderend naar zijn grote zus te doen hollen, om te zeggen dat ze moest komen kijken naar wat voor mooi cadeau hij had gekregen. Gelukkig zit al dat spul verdeeld in verschillende zakjes, en na enig zoeken konden we vermijden dat al die piepkleine stukjes van al die onderdelen kriskras door elkaar de grond oprolden. Toen begon het betere werk. Papa bezit het ruimtelijk inzicht en de handigheid van het gemiddeld nijlpaard, en scholier Sarah lijkt nauwelijks beter. Kleuter Thomas is dan weer nog maar een kleuter. Maar dat viel mee! Scholier Sarah ontpopte zich als een stuk beter dan dat nijlpaard, en ze heeft een reeks doosjes en raampjes in mekaar geprutst waarvan ik echt blij was dat ik het niet moest doen. Kleuter Thomas probeerde zoveel mogelijk alles in mekaar te zetten, maar het concept "naar het plannetje kijken" is hem nog wat te hoog gegrepen. Gelukkig liet hij zich genereus helpen door de grote zus en de papa, en toen het 20.00 uur was stond er al een herkenbaar vliegtuig op ons tafeltje. Toen was het na een vermoeiende en warme dag ook voor kleuter Thomas genoeg, en de hele bende begaf zich naar boven. Morgen hebben we er nog veel werk aan...
En volgend jaar gaat dat al naar de derde kleuterklas, dat baaske dat drie jaar geleden zo parmantig naar het peuterklasje ging.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten