Wéér een weemoedig moment, eigenlijk, net zoals toen de grote zus zomaar ineens niet langer een kleuter was (1). Vandaag wordt kleuter Thomas zes jaar, en daarmee is hij vanaf nu scholier Thomas.
Maar wat een festiviteiten, alweer! Eerst, enkele dagen geleden, was er een gemeenschappelijk zomerfeestje met een paar kindjes die in de vakantie verjaren, en dus anders geen feestje kunnen geven. Vandaag was het dan de grote dag zelf. Eerst afgestudeerd van de kleuterklas: weer de scène met de Oxfordhoedjes, natuurlijk, en daarna al de uken die de juf een kanller van een zoen mogen geven. En glunderen, natuurlijk...
Cadeautjes, pannenkoeken, warme chocomelk, een mens zou nog vergeten dat het crisis is. Maar ach, het belangrijkste is dat het manneke er een goede herinnering aan overhoudt, nietwaar? Een warme kindertijd; ik ken weinig dingen die ik een mens nog méér zou toewensen dan dat. (De lezer is hierbij wel een goede gezondheid toegewenst, maar toch.) En ik denk dat de dag van vandaag bij de parels van die kindertijd zal horen. Tenminste, dat vindt hij er zelf van. "Ik ben er echt heel blij mee" zei hij tevreden bij het uitpakken van zijn legodoos, en een gezelschapsspelletje dat heel speelbaar bleek tesamen met de grote zus leverde ook alleen maar glunderende snoetjes op. Om de dag af te ronden nog een etentje en een dessertje met een vuurwerk-kaars, en tenslotte allemaal samen kamperend op een grote matras op de kamer van kleuter Thomas zelf, en nu ligt heel de bende in dromenland.
En zo nemen we voor de tweede keer afscheid van één van onze kleutertjes, maar weet dat de wereld er een flinke, stevige en goedlachse scholier op rijker is geworden. "Het gaat zo snel voorbij" zeggen de ouders van kinderen geregeld. En dat is ook zo.
--------------------------------------
(1) http://speelsmaarserieus.blogspot.be/2011/08/kleuter-sarah-is-niet-langer-een.html
Geen opmerkingen:
Een reactie posten