"Je blogt helemaal niet veel" zei het familielid fronsend, en groot gelijk heeft hij. Ik weet het ook niet; ik heb er helemaal geen zin in. Het voelt aan als "ik heb geen tijd", maar dat is natuurlijk niet zo. Ik had enkele jaren geleden, met heel kleine kindjes, nog veel minder tijd. Je maakt tijd voor de dingen waar je tijd voor wil maken.
Bloggen, bij mij, is altijd ook een beetje een uitdrukking geweest van de hoop over bepaalde ideeën uitwisselingen te krijgen van de soort die je zelden hebt met mensen die je dagelijks ontmoet (lees: ze lachen me uit, en heus niet alleen achter mijn rug). Dat is maar een heel klein beetje gelukt op andere fora van het internet, dat is zo mogelijk nog minder gelukt hier (ik ben alle geregelde commentatoren heel erg dankbaar, echt waar), dat is voor het grootste deel heel weinig gelukt: frustratie.
Maar dat is het probleem niet. Ik kan daar echt wel tegen. Ik heb er gewoon geen zin in. Het is waar, ik ben druk met een paar eigen ideeën bezig, het voelt aan alsof ik me niet in een stadium bevindt waarin daar "uitwisseling" bij nodig is, en al de rest verzinkt er een beetje bij in het niet. Dat zou het wel eens kunnen zijn.
Het zou ook kunnen dat het hier een beetje stil zal zijn, de komende tijd. Ik kan me niet inbeelden dat ik zou stoppen met bloggen. Natuurlijk kan een mens dat niet weten, dus misschien draait het daar wel op uit. Momenteel voelt het aan alsof ik alleen maar iets anders (ik weet heus wel wat; beschouw het als "goed nieuws", maak je vooral niet bezorgd om mij) aan mijn hoofd heb. Een occasionele post, misschien, en hopelijk geleidelijk weer wat opdrijven...
Geen opmerkingen:
Een reactie posten