Misschien is het navelstaarderig, maar een verjaardag van Speels maar Serieus lijkt me nog altijd de moeite om er een post aan te wijden. Bij deze zijn er dus drie jaar volgeschreven, en zoals een veel machtiger brein dan ikzelf ooit schreef, het zou al "meer dan" geslaagd zijn als "iemand die het leest er genoegen aan beleeft". Momenteel vind ik het "gewoon" geslaagd, omdat ik er als degene die het schrijft zelf genoegen aan beleef.
Het blog lijkt me te zijn gestagneerd qua publiek. Vorig jaar heb ik een Googleteller geïnstalleerd, en er kwamen in die tijd een 70 lezers per dag. Dan, met het komen van de lente en de zomer(vakantie) daalden de cijfers geleidelijk tot rond de 50, en nu het weer winter is zitten we weer bij de 70. Op het eerste zicht, denk ik, zal dat een indicatie zijn voor het "natuurlijk potentiëel", of "de markt", voor een blog als dit? Je weet wel: te veel, te moeilijk, te lang en te luid, maar àls je er in slaagt je er helemaal doorheen te worstelen, af en toe best wel eens interessant - iets dergelijks?
Het zal misschien een slecht teken zijn dat ik me voor 2,008 niet zo direct een post (laat staan meerdere posts) kan herinneren die ik bij "the great hits" zou durven klasseren. Ook de kwantiteit is achteruit gegaan: van meer dan 300 in 2,006 en 2,007 naar 260 in 2,008. Voor die daling - misschien ook in kwaliteit, dus - kan ik hoogstens wijzen op mogelijke premature seniliteit, en anders op het zeer druk leven dat je als tweeverdiener met twee kleine kindjes onvermijdelijk hebt. Maar dat is nu eenmaal zoals het is, en (afbrekende) critici zou ik willen herinneren aan het verhaal met de eerste steen, alsook het feit dat er nog nooit iemand ook maar een cent heeft voor moeten betalen.
En als aanhanger van het vrije markt denken leg ik me er natuurlijkbij neer dat het product waard is wat je er voor wil, of moet betalen...
Het enige waarvan ik denk dat het zou helpen is dat ik gemerkt heb, uit de tijd van usenet, dat ik "op mijn best" ben als er meer interactiviteit is. Usenet was een forum dat (zoals LVB ooit ergens gezegd heeft) het meest uitnodigde tot debat en discussie, en je zou tien boekdelen kunnen vullen met mijn bijdragen. (Ik spreek louter over hoeveelheid, over de inhoud zullen we nu maar zedig zwijgen.) Een blog als dit kan echter moeilijk veel discussies uitlokken, omdat elke post nu eenmaal al snel wegzinkt naar "zoveel dagen geleden" en wie gaat daar nog naar kijken? Een veel actievere "blogosfeer" dan we momenteel in het Nederlands taalgebied hebben - tenminste voor de soort onderwerpen waar ik het over heb - zou ook helpen, maar tenzij ik er kompleet overheen kijk hebben we die actievere blogosfeer nu eenmaal niet. Weinig overnames en besprekingen van elkaars ideeën, dus, en bijgevolg nauwelijks een bron van inspiratie om bepaalde thema's met een zekere regelmaat te hernemen, verrijkt door bijdragen van anderen.
So be it. Zolang het kleine beetje vrije tijd dat ik er nog kan insteken er is blijf ik het doen. Omdat ik "er genoegen aan beleef". En omdat het, achteraf bekeken, vaak interessant is te kunnen terugblikken op bepaalde periodes, en te zien met wat voor onderwerpen ik op dat moment bezig was. Of welke vorderingen de respectievelijke peuters en kleuters gemaakt hebben. En die paar keren dat iemand een reactie plaatste die me echt een heel nieuw licht deed opgaan - het gebeurt maar af en toe, maar het is gebeurd, en voor die paar keren alleen zou iemand als ik al een blog onderhouden.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten