Grooote sensatie in het nieuws, deze dagen: China heeft Japan voorbijgestoken als tweede economie van de wereld. Natuurlijk, in feite zou het nieuws moeten zijn dat zoiets nieuws is. De allereerste posts van Speels maar Serieus, vijf lange jaren geleden, hadden een hoge concentratie aan China-posts, en dat was heus niet omdat ik iets gezien had dat de rest niet gezien had. Dat was ook toen al iets dat je doodgewoon met je eigen ogen kon zien, bijvoorbeeld door eens een boek te lezen, of wat rond te kijken op het internet. Een beetje zoals (het gebrek aan) Eurabië, in feite...
Hoe dan ook, laten we even nadenken. Er zijn ongeveer 1.3 miljard Chinezen. En er zijn, om het netjes af te ronden, ongeveer 130 miljoen Japanners. Dus er zijn tien keer meer Chinezen dan Japanners. De enige manier waarop Japan een grotere economie kan hebben dan China, is dat de Japanners per Japanner 10 keer meer moeten produceren dan China. Of ook dat de Chinezen per hoofd 10 keer armer zijn dan de gemiddelde Chinees. En de enige manier waarop niet in het "nieuws" kan komen dat China de toestand verandert is dat dat zo blijft.
En dus vraag ik me af: waren er veel mensen die tot de dag van vandaag dachten dat China zo arm zou blijven? (Waarom?) En zo neen, waarom staan ze dan zo te gapen als de zeer simpele consequentie daarvan, uitgedrukt in eenheden Japanner, een (toegegeven) opvallende (maar meer ook niet) mijlpaal haalt?
Veel interessanter nog is te bedenken dat er ook maar een paar honderd miljoen Amerikanen of Europeanen zijn. Zeg dat er vier keer meer Chinezen zijn dan Europeanen of Amerikanen, dan volstaat het dat de Chinezen gemiddeld 25% van de Amerikaanse of Europese productiviteit haalt, en de Chinse economie zal groter zijn dan de Amerikaanse of Europese economie. En zo simpel is dat. Omdat het haast onvermijdelijk is dat een economie die van heel diep komt, en toch een béétje probeert, veel sneller groeit dan een rijpe economie zoals het hedendaagse Westen is me niet duidelijk welke macht ter wereld kan verhinderen dat binnen een generatie of twee China de Westerse economieën ver zal overtreffen. Waarschijnlijk zal de pers er dan weer vol van staan, en zullen er weer grote ogen worden opgezet. Of grappiger nog, een hoop mensen zullen denken dat het komt omdat wij "decadent" geworden zijn. Maar het enige, werkelijk het enige dat er aan de hand is, is dat er veel meer Chinezen zijn dan er (pakweg) Europeanen zijn, en dat je die mensen echt niet kan verplichten de rest van de geschiedenis in de middeleeuwen te blijven steken.
dinsdag 15 februari 2011
zondag 13 februari 2011
De NVA naar 33%
Nu lees ik dat volgens een recente peiling de NVA 33%, drie - en -der - tig percent van de stemmen zou halen. Dat zijn letterlijk ongelofelijke cijfers, voorbij het punt waarop de meest succesvolle partij volgens alle theorieën zou moeten plafonneren.
Maar als je je niet blindstaart op getallen: dan moet je je toch eens afvragen wat dat allemaal betekent. Ik zou, altijd op mijn zéér bescheiden niveau in dit onderwerp, voorzichtig raden:
Maar iedereen mag van mij gewoon blijven hopen dat de CVP weer massaal de verkiezingen wint en we terug in het jaar 1970 ontwaken, hoor.
Maar als je je niet blindstaart op getallen: dan moet je je toch eens afvragen wat dat allemaal betekent. Ik zou, altijd op mijn zéér bescheiden niveau in dit onderwerp, voorzichtig raden:
- Het "publiek" is de lange onderhandelingen niet beu, maar wil integendeel wel degelijk dat een aantal van de punten die de NVA koppig op tafel houdt serieus behandeld worden.
- Er zijn heel veel meer NVA stemmers dan er separatisten zijn, ergo, "het publiek" ervaart de andere partijen OFWEL als establishment partijen, OFWEL als te radicaal (hetzij links of rechts) om serieus genomen te worden. Vanzelfsprekend is het die andere partijen toegelaten daar iets anders aan te doen dan alleen verbale ingrepen.
Maar iedereen mag van mij gewoon blijven hopen dat de CVP weer massaal de verkiezingen wint en we terug in het jaar 1970 ontwaken, hoor.
zaterdag 12 februari 2011
Oei oei oei, Romney...
Volgens een poll van Fox News zou Obama vandaag de verkiezingen tegen elke prominente Republikein winnen met quasi landslide cijfers:
http://www.foxnews.com/projects/pdf/021111_2012_election_web.pdf
Nu zijn er twee redenen waarom ons dat niet veel zegt. Ten eerste, er is een verschil tussen wat mensen zeggen dat ze zullen doen en wat ze werkelijk zouden doen. En ten tweede, er is een enorm, gigantisch groot verschil tussen wat mensen vandaag zouden doen en wat ze binnen bijna twee jaar zullen doen. Maar als je je afvraagt hoe verkiezingen er vandaag zouden uitzien denk ik dat je een indicatie hebt dat Obama vandaag de verkiezingen zou winnen.
Niet dat ik daar verbaasd over ben, natuurlijk (1). Eerder ben ik verbaasd over hoe veel grotere kenners dan ikzelf het omgekeerde beweren. We zullen, nog maar eens, aannemen dat het allemaal voor publieke consumptie bestemd was, kortom, dat we ze maar niet te serieus moeten nemen.
Ook heel interessant is het resultaat te zien van "Obama versus Palin": 56% voor Obama, 35% voor Palin - en het plaatje is eigenlijk nooit anders geweest. Een mens vraagt zich af op welke planeet die bloggers en posters wonen die het geregeld hadden over "Obama is bang van Palin" (2). Hoe dan ook, ik blijf me verbazen over het belang dat, blijkbaar, is gehecht aan de resultaten van de verkiezingen van 2010. Een ramp voor de Democraten, dat zeker, maar veel meer de uitdrukking van de volatiliteit van politiek dan van fundamentele trends. Je voelt heel goed hoe allerlei Republikeinen dit dolgraag willen lezen als de eerste stap van een trend, maar ik denk echt dat ze het mis hebben.
Wat er voor de Republikeinen, en voor de hele wereld, dringend nodig is, is dat ze terug bij zinnen komen. Natuurlijk kan je verwachten dat je op een (hopelijk definitief) hoogtepunt van een enorme crisis de regerende partij een afstraffing ziet incasseren, maar je denkt toch niet dat twee jaar langer van beweersels op het niveau "De Aarde is plat" werkelijk succesvol zullen zijn?
Wat wel succesvol kan zijn is dat iemand op overtuigende manier een paar dingen kan zeggen over problemen rond economie, internationale politiek, of klimaatopwarming; de onderwerpen waarmee de mensheid aan het begin van de eenentwintigste eeuw problemen heeft. Nu wil het toeval dat de Republikeinen daar historisch nogal behoorlijk goed in zijn. Bovendien hebben ze ongetwijfeld een paar figuren die dat ook persoonlijk zouden kunnen, met de uitstraling nodig om presidentsverkiezingen te winnen. Op dit moment ken ikzelf uit die groep alleen Romney - maar ik betaal géén euro voor elke andere persoonlijkheid die aan de beschrijving beantwoordt.
Nu, ook hier zal wel gelden: de betrokkenen weten er een paar dingen over die ik niet weet. Maar toch ben ik op dit moment teleurgesteld in Romney. Zijn groot probleem, bij mijn weten niet ontkend door vriend of vijand, is dat hij inzake gezondheidszorg precies hetzelfde communistisch complot heeft gesmeed als Obama (3). Natuurlijk, met een achterban die er op gebrand is Obama als "communist" af te schilderen plaatst dat je voor serieuze problemen. Mijn opinie is dat je ("dringend") moet beginnen af te raken van die beweringen op het niveau van "De Aarde is plat". Dus, nee, Obama is géén communistische spion en een idee dat je letterlijk in Friedrich Hayek kan lezen is misschien wel een heel goed idee. En dus lijkt me dat het veel en veel krachtiger zou zijn als Romney zich het idee toeëigent, zoals het de rechtmatige eigenaar die hij nu eenmaal is toekomt, en vervolgens campagne voert op het thema "het origineel is beter dan de copie".
Maar wat zien we gebeuren? Wel, ik moet zeggen dat ik het maar een "gewaffle" vind. Ik heb al vernomen dat Romney het alleen maar een goed idee zou vinden indien andere staten het anders zouden doen, en moge de beste winnen, of zoiets. Nu dat klinkt goed om een soort marktdenken en concurrentie in het verhaal in te brengen, maar het klinkt ook alsof je een hoop mensen kan laten creperen als dat nodig is om een ideologisch gelijk te bewijzen. Misschien om die reden dat ik ook al gehoord heb dat Romney vindt dat zijn idee eigenlijk wel degelijk "zuiver" (van al die smetten die zomaar van Friedrich Hayek afkomstig zijn) zijn, maar slecht uitgevoerd. Alleen, de laatste keer dat we een president hadden die "slachtoffer" was van "goede" (sic) "ideeën" (nu, ja...) die alleen maar slecht uitgerumsfeld waren zag het er ook niet zo indrukwekkend uit...
Nee, ik vind het er allemaal maar zwak uitzien. Versta me overigens niet verkeerd, ik zal er geen kater aan overhouden als Obama herkozen zou worden (hoewel iedereen wel altijd zal kunnen zien hebben dat ik liever Hillary als president had gezien), maar ik zou er zeker ook geen kater aan overhouden als een Republikeinse Hayek-liberaal Obama verslaat. Alleen, het ziet er naar uit dat ze nog véél werk aan de winkel hebben.
----------------------------------
(1) http://speelsmaarserieus.blogspot.com/2011/01/dick-cheney-versus-koen.html
EN http://speelsmaarserieus.blogspot.com/2011/01/vier-jaar-geleden-de-eerste-obama-post.html
(2) een (voorlopig?) overzichtje staat hier:
http://speelsmaarserieus.blogspot.com/2010/12/ha-ik-begin-al-een-beetje-gelijk-te.html
(3) http://speelsmaarserieus.blogspot.com/2011/01/kwestie-van-het-vooral-niet-te-vergeten.html
http://www.foxnews.com/projects/pdf/021111_2012_election_web.pdf
Niet dat ik daar verbaasd over ben, natuurlijk (1). Eerder ben ik verbaasd over hoe veel grotere kenners dan ikzelf het omgekeerde beweren. We zullen, nog maar eens, aannemen dat het allemaal voor publieke consumptie bestemd was, kortom, dat we ze maar niet te serieus moeten nemen.
Ook heel interessant is het resultaat te zien van "Obama versus Palin": 56% voor Obama, 35% voor Palin - en het plaatje is eigenlijk nooit anders geweest. Een mens vraagt zich af op welke planeet die bloggers en posters wonen die het geregeld hadden over "Obama is bang van Palin" (2). Hoe dan ook, ik blijf me verbazen over het belang dat, blijkbaar, is gehecht aan de resultaten van de verkiezingen van 2010. Een ramp voor de Democraten, dat zeker, maar veel meer de uitdrukking van de volatiliteit van politiek dan van fundamentele trends. Je voelt heel goed hoe allerlei Republikeinen dit dolgraag willen lezen als de eerste stap van een trend, maar ik denk echt dat ze het mis hebben.
Wat er voor de Republikeinen, en voor de hele wereld, dringend nodig is, is dat ze terug bij zinnen komen. Natuurlijk kan je verwachten dat je op een (hopelijk definitief) hoogtepunt van een enorme crisis de regerende partij een afstraffing ziet incasseren, maar je denkt toch niet dat twee jaar langer van beweersels op het niveau "De Aarde is plat" werkelijk succesvol zullen zijn?
Wat wel succesvol kan zijn is dat iemand op overtuigende manier een paar dingen kan zeggen over problemen rond economie, internationale politiek, of klimaatopwarming; de onderwerpen waarmee de mensheid aan het begin van de eenentwintigste eeuw problemen heeft. Nu wil het toeval dat de Republikeinen daar historisch nogal behoorlijk goed in zijn. Bovendien hebben ze ongetwijfeld een paar figuren die dat ook persoonlijk zouden kunnen, met de uitstraling nodig om presidentsverkiezingen te winnen. Op dit moment ken ikzelf uit die groep alleen Romney - maar ik betaal géén euro voor elke andere persoonlijkheid die aan de beschrijving beantwoordt.
Nu, ook hier zal wel gelden: de betrokkenen weten er een paar dingen over die ik niet weet. Maar toch ben ik op dit moment teleurgesteld in Romney. Zijn groot probleem, bij mijn weten niet ontkend door vriend of vijand, is dat hij inzake gezondheidszorg precies hetzelfde communistisch complot heeft gesmeed als Obama (3). Natuurlijk, met een achterban die er op gebrand is Obama als "communist" af te schilderen plaatst dat je voor serieuze problemen. Mijn opinie is dat je ("dringend") moet beginnen af te raken van die beweringen op het niveau van "De Aarde is plat". Dus, nee, Obama is géén communistische spion en een idee dat je letterlijk in Friedrich Hayek kan lezen is misschien wel een heel goed idee. En dus lijkt me dat het veel en veel krachtiger zou zijn als Romney zich het idee toeëigent, zoals het de rechtmatige eigenaar die hij nu eenmaal is toekomt, en vervolgens campagne voert op het thema "het origineel is beter dan de copie".
Maar wat zien we gebeuren? Wel, ik moet zeggen dat ik het maar een "gewaffle" vind. Ik heb al vernomen dat Romney het alleen maar een goed idee zou vinden indien andere staten het anders zouden doen, en moge de beste winnen, of zoiets. Nu dat klinkt goed om een soort marktdenken en concurrentie in het verhaal in te brengen, maar het klinkt ook alsof je een hoop mensen kan laten creperen als dat nodig is om een ideologisch gelijk te bewijzen. Misschien om die reden dat ik ook al gehoord heb dat Romney vindt dat zijn idee eigenlijk wel degelijk "zuiver" (van al die smetten die zomaar van Friedrich Hayek afkomstig zijn) zijn, maar slecht uitgevoerd. Alleen, de laatste keer dat we een president hadden die "slachtoffer" was van "goede" (sic) "ideeën" (nu, ja...) die alleen maar slecht uitgerumsfeld waren zag het er ook niet zo indrukwekkend uit...
Nee, ik vind het er allemaal maar zwak uitzien. Versta me overigens niet verkeerd, ik zal er geen kater aan overhouden als Obama herkozen zou worden (hoewel iedereen wel altijd zal kunnen zien hebben dat ik liever Hillary als president had gezien), maar ik zou er zeker ook geen kater aan overhouden als een Republikeinse Hayek-liberaal Obama verslaat. Alleen, het ziet er naar uit dat ze nog véél werk aan de winkel hebben.
----------------------------------
(1) http://speelsmaarserieus.blogspot.com/2011/01/dick-cheney-versus-koen.html
EN http://speelsmaarserieus.blogspot.com/2011/01/vier-jaar-geleden-de-eerste-obama-post.html
(2) een (voorlopig?) overzichtje staat hier:
http://speelsmaarserieus.blogspot.com/2010/12/ha-ik-begin-al-een-beetje-gelijk-te.html
(3) http://speelsmaarserieus.blogspot.com/2011/01/kwestie-van-het-vooral-niet-te-vergeten.html
Peuter Simons eerste zinnetje
Het gaat heel snel tegenwoordig bij peuter Simon. Waar hij nog maar pas alleen maar varianten op "àààà" (aja voor Sarah en "bal" voor bal, ballon en ook appel) kon uitbrengen, en verder "eke" onder andere voor deken (want behalve een leeuw en een beertje heeft peuter Simon ook een lichtblauw dekentje als favoriete knuffel), en verder ook voor drinken, is er zomaar opeens een woord van drie zinnetjes uitgekomen.
Hij gebruikt al een tijdje een klank als "alletje" voor een ballon maar ook gewoon voor een balletje. En zo liep hij vandaag te spelen met een balletje, tot het fatale moment waarop het onder een zetel rolde, en peuter Simon was zijn speeltje kwijt. Nu kan hij werkelijk prachtig sip kijken, die goed gehumeurde peuter van ons, en dus kwam hij met zijn grote oogjes en de hoeken van zijn mondje neergetrokken alsof het een tekening was, aan de mouw van papa trekken. En toen klonk: "balletje is kwijt".
OK, het was niet zo perfect uitgesproken als ik het hier schrijf, maar het was ruim goed genoeg om onmiskenbaar te zijn. Op quasi dezelfde leeftijd verscheen hier van peuter Thomas een postje met als titel "eerste woordjes, of toch bijna" (1). Jongejongejonge, wat een verschil. Nu heb ik altijd gezegd dat kleuter Thomas een heel wakker bazeke is, en dat een langzame spraak ontwikkeling maakt dat je hem gemakkelijk kan onderschatten, maar dat dat onderschatten fout zou zijn - en ik blijf dat nog altijd denken. Maar als je enkel kijkt naar die spraak: mensen wat een verschil. De dingen die peuter Thomas daar zegt kan peuter Simon al màààànden lang, en zich trede per trede van de trap naar beneden laten glijden kan hij ook al ettelijke weken. Kleuter Thomas zie ik ook niet, zoals kleuter Sarah destijds op quasi dezelfde leeftijd, zeggen dat "het de zwaartekracht was" toen ze de schuld van het feit dat ze iets liet vallen op iemand anders wou gooien. Maar hij legt wel puzzels van 100 stukjes, en dat heb ik zelfs kleuter Sarah destijds niet zien doen: afwachten maar!
Toch is er een post van twee maand later nodig (2) om peuter Thomas rond het thema "waar is het neusje?" te zien doen wat peuter Simon nu al doet. En er was een post van vier maand later (3) nodig om peuter Thomas zijn eerste zinnetje te zien registreren. Waarna ontwikkelingen als "poes is weg, eh?" al snel gevolgd zijn.
We zullen zien hoe het verder gaat met peuter Simon. Vaak ontwikkel je snel naar een bepaald plateau vanwaar je weer een tijdje stilvalt, dus het kan best niet zo heel veel sneller gaan. Maar toch heb ik momenteel het gevoel dat hij eerder pas begonnen is met zijn nieuwste fase, dus wie weet wat we binnenkort allemaal te horen krijgen...
------------------------------------------
(1) http://speelsmaarserieus.blogspot.com/2009/04/eerste-woordjes-of-toch-bijna.html
(2) http://speelsmaarserieus.blogspot.com/2009/06/eerste-werkdag.html
(3) http://speelsmaarserieus.blogspot.com/2009/08/aad-mama-ook-mee.html
Hij gebruikt al een tijdje een klank als "alletje" voor een ballon maar ook gewoon voor een balletje. En zo liep hij vandaag te spelen met een balletje, tot het fatale moment waarop het onder een zetel rolde, en peuter Simon was zijn speeltje kwijt. Nu kan hij werkelijk prachtig sip kijken, die goed gehumeurde peuter van ons, en dus kwam hij met zijn grote oogjes en de hoeken van zijn mondje neergetrokken alsof het een tekening was, aan de mouw van papa trekken. En toen klonk: "balletje is kwijt".
OK, het was niet zo perfect uitgesproken als ik het hier schrijf, maar het was ruim goed genoeg om onmiskenbaar te zijn. Op quasi dezelfde leeftijd verscheen hier van peuter Thomas een postje met als titel "eerste woordjes, of toch bijna" (1). Jongejongejonge, wat een verschil. Nu heb ik altijd gezegd dat kleuter Thomas een heel wakker bazeke is, en dat een langzame spraak ontwikkeling maakt dat je hem gemakkelijk kan onderschatten, maar dat dat onderschatten fout zou zijn - en ik blijf dat nog altijd denken. Maar als je enkel kijkt naar die spraak: mensen wat een verschil. De dingen die peuter Thomas daar zegt kan peuter Simon al màààànden lang, en zich trede per trede van de trap naar beneden laten glijden kan hij ook al ettelijke weken. Kleuter Thomas zie ik ook niet, zoals kleuter Sarah destijds op quasi dezelfde leeftijd, zeggen dat "het de zwaartekracht was" toen ze de schuld van het feit dat ze iets liet vallen op iemand anders wou gooien. Maar hij legt wel puzzels van 100 stukjes, en dat heb ik zelfs kleuter Sarah destijds niet zien doen: afwachten maar!
Toch is er een post van twee maand later nodig (2) om peuter Thomas rond het thema "waar is het neusje?" te zien doen wat peuter Simon nu al doet. En er was een post van vier maand later (3) nodig om peuter Thomas zijn eerste zinnetje te zien registreren. Waarna ontwikkelingen als "poes is weg, eh?" al snel gevolgd zijn.
We zullen zien hoe het verder gaat met peuter Simon. Vaak ontwikkel je snel naar een bepaald plateau vanwaar je weer een tijdje stilvalt, dus het kan best niet zo heel veel sneller gaan. Maar toch heb ik momenteel het gevoel dat hij eerder pas begonnen is met zijn nieuwste fase, dus wie weet wat we binnenkort allemaal te horen krijgen...
------------------------------------------
(1) http://speelsmaarserieus.blogspot.com/2009/04/eerste-woordjes-of-toch-bijna.html
(2) http://speelsmaarserieus.blogspot.com/2009/06/eerste-werkdag.html
(3) http://speelsmaarserieus.blogspot.com/2009/08/aad-mama-ook-mee.html
Abonneren op:
Reacties (Atom)
