Aangezien ik vorige keer al een "mens wat vliegt de tijd" post geschreven heb, en aangezien de site tegenwoordig uitpuilt van de kleuters, peuters en baby's zal ik het maar een beetje zakelijk houden. Het lijkt er op dat baby Simon een snellere fysieke ontwikkeling kent dan zijn zus, die pas begon te kruipen toen ze één jaar oud was. Baby Thomas was nog slechter, maar die had wel vier tandjes. Baby Sarah had er maar één, en baby Simon heeft er twee.
Maar baby Simon kruipt alsof hij nooit iets anders gedaan heeft. Hij is wendbaar, hij is enthousiast, hij gaat achter een ballon aan en kraait van de pret terwijl zijn handjes van pets pets pets doen op de tegels. En het belangrijkste: hij trekt zich al heel goed recht en probeert als het ware eerste pasjes te zetten terwijl hij zich vasthoudt. Baby Sarah was daar op die leeftijd nog lang niet aan toe...
Maar ach, wat is hij schattig, die baby Simon. Hij zit parmantig in zijn stoel als ik thuiskom, en de deur gaat open en hij ziet mij en een enorme glimlach trekt over babysnoet en hij begint in zijn handjes te klappen! Hij is al een tijdje gewoon dat wij in onze handen klappen als de kindjes iets goeds doen, en hij heeft door dat handen klappen erg positief is, en als hij mij ziet... klapt hij ook in zijn handjes!
Baby Simon kan niets meer fout doen bij zijn papa...
En iets zegt me dat we dààr binnen een veertien jaar nog wel eens zuchtend aan zullen terugdenken...?
Geen opmerkingen:
Een reactie posten