Het kan een foute indruk zijn, maar voorlopig vind ik het conflaaf om de nieuwe paus te verkiezen een tegenvaller. Van acht jaar geleden herinner ik me nog de vele voorbeschouwingen, over de kandidaten, en over hoe het zeker niet Ratzinger ging zijn, de man die veel te conservatief was. Zelfs heb ik de indruk dat het destijds veel interessanter was om met Google wat pauselijke verkiezingsgeschiedenis op te zoeken. Om zo'n beetje in de sfeer te komen; verhalen over hoe iedereen in Montini al een wandelende paus zag, toen die nog niet eens kardinaal was. En hoe Johannes XXIII werd gekozen juist omdat Montini nog geen kardinaal was, en bijna uit eerlijke schaamte onmiddellijk Montini benoemde. Zodat die bij de eerstvolgende gelegenheid als Paulus VI uit het conclaaf kwam: so far voor de uitdrukking "wie als paus het conclaaf binnen gaat komt er als kardinaalbuiten".
Ook denk ik me te herinneren dat er verhalen te vinden waren over hoe Wojtyla, tot zijn eigen stomme verbazing, het conclaaf buiten kwam als Johannes Paulus II, en zich luidop afvroeg "hoe is dat kunnen gebeuren?". Waarop een supporterende kardinaal antwoordde: "Dat mogen we niet zeggen, Heilige Vader, we zijn gehouden door een strikt geheim".
Die Byzantijnse toestanden, die geheimzinnige rituelen, die intriges tussen heilige en wereldse mannen, die waarschijnlijk helemaal niet of juist wel paus willen worden; het lijkt me allemaal een show om duimen en vingers bij af te likken. En veel onschuldiger, op het eerste gezicht, dan de Amerikaanse presidentsverkiezingen, waar de winnaars toch wel een hoop schade kunnen aanrichten, als ze daar toevallig zin in hebben.
Misschien omdat ik nu eenmaal niet veel tijd heb, en vaak ook niet veel energie, maar wel heel veel dingen te doen, krijg ik er allemaal niet veel van te zien. Dinsdag gaat het gordijn open voor de finale, maar voor hetzelfde geld komt er al na één dag witte rook uit het schoorsteentje, en dat was dan dat.
Ach, het naspel verdient vaak ook wel wat aandacht. Wie weet het nog; die ontsteltenis toen het dan toch nog Ratzinger was? Oeioeioei, nu waren de conservatieven toch nog aan de macht gekomen, oeioeioei, nu ging van dit en van dat.
Allemaal niet veel van gemerkt. De tijden dat het het een groot verschil voor ons, levende mensen kon maken, is voorbij. Dat zal veel te maken hebben met het feit dat ze juist figuren als een Ratzinger blijven kiezen. Maar of een heel andere aanpak er nog veel aan kan veranderen betwijfel ik in feite ook.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten