Vroeger, niet eens zo lang geleden, was ik geheelonthouder. Dat heeft een groot deel van mijn volwassen leven geduurd. Gewoon, omdat ik het niet lekker vond. Niks filosofisch ascetisme, dus, niks "princiepskwestie", gewoon omdat cola beter ging dan alcohol. En zo drink ik tot vandaag nooit bier (zoals in "je moet het niet voorstellen, ik vind het afschuwelijk smaken"), nooit sterke drank (zoals in "ik heb eens een heel dure whiskey geproefd, gewoon de lippen nat maken, en het was misschien de lekkerste smaak die ik ooit geproefd heb, maar dat hoesten, man, niettedoen").
Maar ik ben wel verzot op rode wijn. Dat komt door mijn vrouw. Ze had zo overtuigend geargumenteerd dat een glaasje rode wijn bij het eten toch echt wel enzovoort enzovoort, en het was nu eenmaal vakantie enzovoort enzovoort, en sindsdien ben ik verzot op rode wijn. Kwantitatief bescheiden: enkele glazen, twee, uiterst zelden meer dan drie, en de behoefte verdwijnt. En ook inzichtelijk uiterst bescheiden. Zo was ik in een postje van twee jaar geleden (1) de eerste om toe te geven: als ze mij blind een dure en een goedkope wijn zouden laten proeven, ik zou zeer waarschijnlijk het verschil niet merken.
Maar af en toe scoort een mens eens een klein succesje tegen het universum. Zo vond ik enkele maanden geleden in mijn kelder een bak die ik totaal vergeten was, van 2005 of zoiets, en die we dan maar eens probeerden. Man, dat was lekker! Chateau Gazin Rocquencourt: gegarandeerd ooit eens als cadeau gekregen, en gegarandeerd met een welgemeende, enthousiaste "dank u!" aanvaard, maarreh, nu ik het eens opgezocht heb...
Nja, dat gaat zo als je er niks van kent. Mooi cadeau, zo'n beetje achteraf bekeken en toegegeven: oeps.
Maar dat was niet "kleine succesje". Het kleine succesje was wel dat dat nog wel eens vaker voorkomt, dat hier zomaar een bakske met een paar fleskes opduikt, en ik nieuwsgierig proef. Dus toen het laatst weer eens zo ver was...
Brrrr, wat een zuur gezicht heb ik gezet! Want brrrrrr, wat smaakt dat spul zuur en zerp! Nieuwsgierig heb ik het ook eens opgegoogled... En het bleek een fles van een paar euro's te zijn! Voilà, af en toe hebben we het dus toch bij het rechte eind! Nee, ik verklap niet de naam van de wijn. Het kan ook ooit eens een cadeau geweest zijn, en momenteel maken we er saus van.
----------------------------------------
(1) http://speelsmaarserieus.blogspot.be/2011/04/een-bang-vermoeden-bevestigd.html
Geen opmerkingen:
Een reactie posten