"Het Muildier" is een figuur uit de wereldberoemde Science Fiction cyclus van Isaac Asimov. Het idee is: individueel gedrag is onvoorspelbaar, maar op de heel andere schaal van alle individuen samen kan het wel: zoals je niet kan vertellen wat je zal gooien met een dobbelsteen, maar wel hoe de verdeling er zal uitzien als je bijvoorbeeld zestig keer met een dobbelsteen gooit. Zo wordt de geschiedenis toch nog voorspelbaar, en kon de stichter van de nieuwe beschaving geregeld berichten naar de toekomst sturen. "Nu komt het Keizerrijk in die toestand terecht, houd er rekening mee dat ze zullen..."; je kan je er iets bij voorstellen.
Maar af en toe treedt er een zodanig "idiosyncratisch" verschijnsel op, zo uniek, zo onvoorspelbaar op alle schalen, dat de tafel helemaal wordt schoongeveegd en de geschiedenis van de toekomst er even vaag uitziet als in die troebele tijden in het verleden: onze tijd, bijvoorbeeld. Zo'n figuur was "het Muildier", een rebellenleider die wiens simpele persoonlijk bestaan en optreden de berichten van onze stichter volstrekt waardeloos maakte.
Daar moet ik allemaal aan denken bij het verschijnsel Trump. Die alleen al maakt dat er niets over de Amerikaanse verkiezingen te schrijven valt: want Trump heeft zelf "niets" te betekenen, en al de rest stelt niets voor. Het is gewoon een geval van een uniek optreden, een dwaas met een grote bek en een zeker charisma, juist in een tijd dat een bepaald dom rechts uitgebreid aan het woord komt: en all bets are off.
Dat klinkt misschien als een een "uitleg" waarom mijn favoriete spelers bij de Republikeinen, Scott Walker en Chris Christie, respectievelijk al niet meer meedoen of nauwelijks een rol spelen. Maar die uitleg heb ik helemaal niet nodig, hoor! Dit blijft het goedgehumeurd commentaar van iemand die glunderend naar de show kijkt, zonder veel pretentie. Als het in 2012 toch wel heel redelijk juist was, dan was dat alleen goed om te tonen dat je de pers niet teveel moet geloven. Je verkoopt nu eenmaal geen kranten door te beweren dat Clinton de nominatie al op zak heeft (en dus het presidentschap). Oh, ze kan ziek worden, dood vallen, publiek toegeven dat ze het al op zak heeft, in een schandaal trappen, je kent dat. Maar in een normale wereld: ze heeft het op zak.
Maar voor Scott Walker: wel, ik heb fout gedaan, denk ik, wat ik nu juist bij al de anderen als fout aanklaag: ik heb geloofd wat iedereen geloofde. Hij leek een speler van formaat, en op nationaal niveau zal hij dat echt wel geweest zijn, maar op federaal niveau blijkt dat er nog een klasse hoger wordt gespeeld. Ik had het met mijn blik van "de dorpsfilosoof" echt niet gezien. En het is niet de schuld van Trump.
Maar goed. Hier, aan de vooravond van Iowa lijkt het er op dat Trump, hou je vast, wel eens de nominatie kan binnen halen! En nee, ik kruip wéér niet weg achter mijn "een volk dat in 2004 Bush herkoos is tot alles in staat". Dat was maar een manier van spreken, mensen, dat was maar om te lachen! Het blijkt juist te zijn, maar dat is echt alleen maar op het niveau van een gek die je lang genoeg laat wauwelen, en er zal ook wel iets uitkomen dat juist is.
Maar nu wel serieus. Clinton zou best wel een paar van die voorverkiezingen kunnen verliezen, je weet wel, lokale culturen, buurstaat van één van de andere kandidaten, dat soort dingen. Maar de Obama verrassing van 2008 wordt het nooit: dat lesje heeft Clinton heus wel geleerd, en dus heeft ze al die latere staten op een heel andere manier bewerkt: en in mijn kristallen bol heeft ze ze ook al op zak. Daarmee verkoop je geen kranten, en dus schrijven de kranten, die dat natuurlijk ook heel goed weten, dat niet. Neenee, het is allemaal heel spannend, kijk maar eens naar die peilingen!
In de eindfase zal ze geen serieuze tegenstander hebben; de harde waarheid is dat er van bij het begin niet eens één bij was. Nu lijkt het er bovendien op dat ze de grootste clown van allemaal zullen aanwijzen. De echte vraag is of dat fysiek mogelijk is, zo'n verkiezingskaart die op Election Day helemaal, zonder één uitzondering, blauw kleurt. Nu ja, een lichte overdrijving zal ik mezelf wel vergeven, maar alles bij mekaar...
Hillary with a landslide.
