woensdag 28 september 2011

Scholier Sarah gaat naar school

Scholier Sarah gaat naar het eerste leerjaar - en kan je je inbeelden hoe moeilijk ik het heb om niet de hele tijd "kleuter Sarah" te schrijven? Jaja, oude gewoontes...

Alles ging van bij het begin al goed. De eerste dag was ze teleurgesteld omdat ze geen huiswerk had meegekregen. Ineens kreeg ik daar een immens "déjà vu" gevoel, iets waaraan ik in geen decennia had teruggedacht, maar ik heb dat ook gehad op school. We gingen "huiswerk krijgen" en "Frans leren", en "wiskunde zien" en "Latijn" en "Grieks", en het waren allemaal al even grote teleurstellingen. Even was het spannend en al gauw werd het ontzettend saai...

Maar als het op schoolresultaten aankwam ben ik altijd de Schande Van De Familie geweest.

Ik begin nu al te hopen dat scholier Sarah niet de weg van haar papa op gaat. Je kent dat, ze kan al lezen, en hoewel er minstens twee kindjes in de klas zijn die dat beter kunnen: ze kan lezen en heel de wereld moet het weten. Ze hoeft dus ook niet te oefenen, ze kan het immers al? Uiterlijk lijkt ze heel erg op haar moeder, maar van binnen... Gelukkig vind ze er wel plezier in om boekjes te lezen, dus nadat ze haar huiswerk heeft afgewimpeld vinden we haar terug in een hoekje, totaal geconcentreerd, terwijl ze met haar vingertje langs de woorden glijd terwijl ze die luidop voorleest. "Toen - kwam - de - hond - te - v - v - voor - s - sg - schijn. Te voorschijn!" (enzovoort)

Het komt allemaal wel goed.

Maar je voelt wel, ze deed het wel heel schattig, maar ze had nog geen grote indruk gemaakt. Maar nu liet ze een huistaakje zien waarmee ze toch bij mij gescoord heeft. Er was een treintje met vier wagonnetjes, en je moest vier dieren uitknippen en plakken in het juiste wagonnetje, geholpen door de volgende instructies (de namen van de dieren waren niet in letters maar in afbeeldingen uitgedrukt):

De beer rijdt ook mee.
De olifant zit in de derde wagen.
De panda zit achter de giraf.

En daar zaten netjes de dieren in de volgorde giraf - panda - olifant - beer in de trein geplakt! Ik kon het even niet geloven; ik zei "daar heeft toch iemand aan geholpen! Saartje? Saartje? Kom eens hier? Vertel eens hoe je dat gevonden hebt?"

"Ja", zegt scholier Sarah, "daar heb ik wel even over moeten nadenken, hoor! Kijk, hier (wijst naar het derde wagonnetje) zit de olifant! En de panda zit achter de giraf. Waar zit die dan?" (Op uitdagende toon) "Hier misschien (wijst agressief naar het vierde wagonnetje)? Dat zal moeilijk zijn! Dan zit hier de giraf (wijst naar het eerste wagonnetje) en daar de panda (vingertje op tweede wagonnetje). En dan moet de beer daar!"

Papa staat paf. De jeugd van tegenwoordig! Toen wij klein mannen waren konden we dat niet! Diep onder de indruk legt papa het geval uit aan mama. Die kijkt me laatdunkend aan. "Ja, zeg, als ze dat aan het eerste leerjaar geven, dan is het toch omdat ze dat moeten kunnen!"

Hmmmm, er zal wel weer iets van aan zijn. Wéér iets heel doms gezegd. Maar heimelijk blijft papa toch wel een beetje trots op zijn dochter. Ik vind dat ze dat heel knap bij elkaar heeft gepuzzeld. Zal wel door al dat Mastermind spelen (1) komen.

--------------------------------------
(1) http://speelsmaarserieus.blogspot.com/2011/07/kleuter-sarah-speelt-mastermind.html

zondag 25 september 2011

De verkiezingen als conversatie

Stilaan begint het er op te lijken dat de Republikeinse kandidaat voor de Amerikaanse verkiezingen van 2012 ofwel Romney, ofwel Perry zal zijn. Een combinatie van luiheid, gebrek aan energie, wensdromen, vrees voor een onaangename waarheid en andere stoorzenders maakt dat ik nog nauwelijks heb gekeken naar wie Romney is. Dus beeld ik me in dat hij een pro-business, kosmopolitische Hayek-liberaal is, kortom, dat de Republikeinse partij bij haar keuze de kans zal hebben "weer bij zinnen" te komen. Misschien zal dat weer allemaal "tenenkrullend" (dixit LVB) zijn, maar ik signaleer dat precies dat concept zowat het thema van de site van David Frum (1) is; niet bepaald een links, Amerika-hatend slachtoffer van Obama-mania.

Zijn tegenstander is dan Perry, de huidige favoriet van de "Tea-Party". En zo hoort het! Eerst mogen de Republikeinen onder zichzelf uitmaken welke van de twee vleugels (waarvan ik me inbeeld dat ze aan het woord zijn) het thema van de Republikeinen uitmaakt, en daarna mogen de Amerikanen uitmaken of hun politiek beleid verder met het Obama-thema gaat, dan wel met het gekozen politiek thema van de Republikeinen.

Nu blijft er nog altijd sprake van de mogelijkheid dat nog een derde kandidaat zou opstaan (2), maar laten we doen alsof dit "liberalen versus conservatieven" verhaal de realiteit beschrijft. In dat geval is het nieuws dat Perry, die het in de polls zo goed leek te doen, er na enkele optredens in debatten minder goed voor lijkt te staan.

Steeds binnen die fantasie van me zou ik dat goed nieuws vinden. Dat heeft niets met "strategie" te maken, in de zin dat ik vind dat met "zwakke" kandidaat zus en zo Obama meer of juist minder kans zou maken. Het heeft alles te maken met het toch wel zeer fatsoenlijke systeem dat het Amerikaans verkiezingssysteem alles bij elkaar weer is. Immers, in het zeer gestileerd verhaal zoals ik het vertel komt de verkiezing neer op die dubbele conversatie, waarin "rechts", als uitdager, eerst voor zichzelf uitmaakt welke aanpak ze willen, en daarna het debat met "links" aangaat: en moge de beste winnen.

De huidige toestand lijkt me dan "goed nieuws" omdat een debat van "links" met liberaal "rechts" me veel vruchtbaarder lijkt dan met conservatief "rechts": om redenen die ik nooit beter zou kunnen uitdrukken dan Friedrich Hayek heeft gedaan (3). Los daarvan denk ik dat een "Tea-Party kandidaat" kansloos zou verliezen, tenzij, misschien, er zich een crisis voordoet die maakt dat we het heus niet meer belangrijk vinden wie er wint. Terwijl een verkiezing tussen Obama en een Hayek-liberaal minstens het effect zou hebben dat Obama serieus uitgedaagd wordt - ik stond op het punt te schrijven "een beetje beter zijn best gaat doen".

Maar dat laatste is natuurlijk onheus. Ik twijfel er niet aan dat de man heel erg hard werkt. Maar dan een beetje zoals onze Belgische politiekers, met uren en uren van nachtelijke vergaderingen over onderwerpen die - laten we even tussendoor, desnoods voor de grap, een beetje eerlijk zijn - geen enkel, maar dan ook geen enkel verschil zullen maken in de wereld. Zoveel input voor zoveel output, beste politiekers... Doen jullie dat nu echt voor het voordeel van met een aparte nummerplaat te mogen rijden...? (Let wel, ik zou nooit beweren dat de bezigheden van Obama niet boven die van de Belgische politiekers uitstijgen. Het is het feit dat je je dit kan afvragen dat me teleurstelt.)

En dus denk ik dat een serieuze uitdaging door een Hayek-liberaal ofwel Obama zal vervangen door een Hayek-liberaal, ofwel een betere Obama zal doen tevoorschijn komen. En dat is ook de reden waarom ik zit te hopen dat Romney een Hayek-liberaal is, zonder het echt goed te durven checken. Er zit natuurlijk ook wel een grote component "dat komen we vanzelf nog wel te weten" in. In ieder geval, maar we zijn er het onderwerp van deze post mee voorbij, ik denk dat zelfs vandaag Obama tegen Romney zou winnen. En dan zou ik een beetje mokkend denken dat het de schuld van "dom rechts" is, met hun gescheld over "Obama de Communist" (4), wat zo dom is dat dan Romney ook een communist is.

Gelukkig heb ik ook altijd meer sympathie voor Obama gehad dan ik rationeel kan verantwoorden. Ik denk niet dat het "een kater" (5) wordt.

-----------------------------------------
(1) http://www.frumforum.com/
(2)
http://www.politico.com/news/stories/0911/64326.html
(3)
http://www.fahayek.org/index.php?option=com_content&task=view&id=46
(4)
http://speelsmaarserieus.blogspot.com/2010/03/obamas-communistische-inspiratiebron.html
(5)
http://speelsmaarserieus.blogspot.com/2008/11/wie-heeft-er-last-van-een-kater.html