Het is me eerder overkomen dat ik me na een postje dat geleidelijk een serietje werd een tikje verweesd (blog niveau, natuurlijk) voelde toen het voorbij was. Ik weet nu al dat het morgen ook zo zal zijn. Een volle twee jaar campagne, en zomaar ineens zal die niet langer het nieuws zijn. Ik kan me voorstellen dat de echte “political junkies” een zware kater zullen hebben wanneer “het” voorbij zal zijn.
Want hoe hard ik mijn eigen “inzichten” altijd als “show” en “entertainment” heb gezien, soms is het echt wel interessant. Neem deze. Op deze valreep, zo vernemen we, heeft al een kwart van de kiezers zijn stem uitgebracht. Die stemmen zouden in een net geen 60 – 40 verhouding naar Obama gegaan zijn.
OK, dus zeg dat er 40 kiezers zijn. Dan hebben er al 10 gestemd, waarvan 6 stemmen voor Obama. Dus heeft hij er nog 14 nodig om 20 en de helft van de stemmen te krijgen. 14 over de 30 kiezers die nog moeten stemmen is een kleine 47%. Dat valt praktisch binnen de foutmarge waarmee de polls gemaakt worden. Kortom, natuurlijk zou je liever in Obama’s situatie zitten wat de vroege stemmers betreft, maar dit is nog altijd heel ver verwijderd van “in ze pocket”.
Maar alleen al het feit dat er nu echt gestemd wordt… Niet langer zijn het voorbeschouwingen bij voorverkiezingen. Niet langer zijn het stemmen bij voorverkiezingen. Niet langer zijn het polls voor het “electoral” college”. Neen, de mensen brengen echte stemmen voor de echte presidentsverkiezingen uit: het is echt begonnen.
En dus krijgen we nu al voorbeschouwingen bij de politieke kater die sommigen woensdagochtend zullen hebben! Ik lees dat dit de hevigste campagne ooit is en dus tot de grootste katers ooit zal leiden; wie er ook wint.
Eerlijk gezegd, ik geloof het niet. Ik kan me wel iets voorstellen bij de emoties die “zwarten” – die facto iedereen die niet “blank” is (1); wat een dwaze manier van denken, maar soit – voelen, als ze bijvoorbeeld nog de apartheid van veertig jaar geleden hebben meegemaakt. Ik kan me iets voorstellen bij de kater die zij zouden voelen als Obama verliest; dat gevoel van eindelijk voor vol te worden aanzien, nadat je ooit nog achterin een bus moest plaatsnemen omdat je “zwart” was. Dus daar zie ik inderdaad heviger katers dan ooit tevoren.
Maar kijk dan eens naar het verlicht-kosmopolitisch deel van de VS, voornamelijk de stedelijke bevolking, dat vier jaar geleden op Kerry stemde. Volgens mij was de kater toen een bewezen dwaas herkozen werd oneindig veel groter dan hij zal zijn als een respectabel man met (soms grote) politieke meningsverschillen het haalt. En het dom links deel van de Democratische Partij? Ik neem aan dat de kater enorm zou zijn, maar opnieuw, hoe die groter kan zijn dan in 2,004 – ik zou het echt niet weten.
En hoe zit het aan de andere kant van het spectrum? Ik neem aan dat “president Obama” een enorme afknapper zou zijn bij de blanke supremacisten, maar (zonder het te checken) hoeveel zullen dat er nog zijn? Als dat representatief moet zijn… Mary and Saint Patrick between us and evil!
En bij dom rechts? Het zal erger zijn dan bij het dom links van de Democraten, maar toch… Dom rechts is nu acht jaar aan de macht, en ze weten het al. OK, ze hebben werkelijk geloofd dat ze met Bush aan een generatielang domineren van de Amerikaanse politiek begonnen. Maar ze hebben de verkiezingsuitslag van 2,006 heus ook wel gezien. Ze hebben zelf erkend, jaren geleden intussen (2), dat hun ideeëngoed in Irak gediscrediteerd is. (Laten we het vooral niet vergeten: het feit dàt ze het erkennen toont dat er nog intellectueel leven inzit!) Ik denk dat hun kater al lang gepasseerd is, en dat een nederlaag alleen maar de fysische uitdrukking van een al lang bekende psychische realiteit zou zijn. Dus die kater kan niet groter zijn dan de kater van 2,004. Of, om het niet te vergeten, de kater toen Clinton aan de macht kwam, en die dom rechts destijds de volle acht jaar lang niet te boven is gekomen.
En de laatste categorie lijkt me het deel van de Republiekeinen die zelf het Verlichte Europese liberale ideaal van vrije markten, en economische en intellectuele ontplooiing voorstaan. Maar die hebben volgens mij hun kater al lang achter de rug. Sterker nog, het zijn precies de mensen waarover ik twee jaar geleden (3) al schreef dat de partij onder Bush zo in elkaar gestort was, dat ze zelf op de Democraten zouden stemmen.
Dus ik denk dat het verhaal van “de grootste kater ooit” weer eens de overdrijving is van het moment. Er zijn altijd katers bij verkiezingen, en zeker wanneer het zulke belangrijke verkiezingen zijn, maar om nu te gaan beweren dat vandaag zo verschrikkelijk uniek is… Wie herinnert zich nog hoe in 1,992 Bill Clinton ook eens heel de wereld ging veranderen – en zestien jaar zijn voorbij gegaan en hij is nu al een klein kraaltje in een lange ketting van kleine kraaltjes.
----------------------------------------------------
(1) http://speelsmaarserieus.blogspot.com/2008/02/obama-op-het-voorplan.html
(2) http://speelsmaarserieus.blogspot.com/2006/11/voetje-voor-voetje.html
(3) http://speelsmaarserieus.blogspot.com/2007/01/amerikaanse-presidentsverkiezingen-2008.html
1 opmerking:
Aan iedere partij zit een dom links en een dom rechts. Bij de enige echte twee partijen in de US overlappen die stukken elkaar op een onduidelijke manier. Omdat die partijen, in Europees perspectief, nauwelijks van elkaar verschillen. Van een 'spectrum' kun je dus moeilijk spreken, en de 'kanten' staan gezellig dicht bij elkaar. De Grote kater is dus niet blauw of rood, maar paarsig.
Een reactie posten