Nee, niet in het bloggen - hoewel de ingreep zo veel ingrijpender is dat ik ook niet weet wat de blogtoekomst zal brengen.
Maar na vele, zeer vele jaren in de financiële markten heb ik vrijdag de deur achter me dicht getrokken. Ik moet denken aan een favoriet citaat van Nietzsche: "je moet van het leven afscheid nemen zoals Odysseus van Nausikaä: meer zegenend dan verliefd". Ik zal het vreselijk missen, die wereld van de financiële markten. Het was een waar privilege om zo vele jaren één van de (vele) kloppende harten van onze wereld van zo dichtbij te mogen meemaken. Maar zoals wij dat noemen: op een bepaald moment is het "time for a change".
De lezer zal misschien wel gemerkt hebben dat ik meestal wilde vermijden mezelf goeroe allures aan te meten. Maar als het afscheid gekomen is, en als het tien jaar geleden is, dan mag je misschien een paar dingen vertellen die niet langer kunnen geïnterpreteerd worden als een poging om met andermans autoriteit te gaan lopen.
Tien (tot vijftien) jaar geleden, dus, heb ik als "part of the team" de periode meegemaakt waarin Deutsche Bank (een vlugge google search bevestigt mijn vermoeden, dat ik tijdens die vele jaren internet niet één keer de term "Deutsche Bank" heb laten vallen) Citybank onttroonde als de nummer één van de wisselmarkten. Dat zal klinken als een verhaal uit de gebroken armen en benen rubriek van de krant, maar binnen het wereldje destijds was het spectaculair. Het was alsof je als "kansloze" outsider deelnam aan het wereldkampioenschap voetbal en met de titel naar huis ging. Maar het was heus niet zomaar toeval. Als ik een tijdje geleden schreef: "Ik heb tientallen mensen ontmoet bij wie ik vol ontzag dacht (en nog steeds denk) “als ik ooit een fractie van die mannen hun inzicht in de financiële markten zal hebben, dan zal het zeer, zeer goed zijn" - wel, dat was waarop die uitspraak sloeg.
En bij die kanonnen heb ik destijds mijn job geleerd. Zo was ik al een veteraan van de markten toen de Aziëcrisis uitbrak, en ik denk dat er zeer, zeer weinig mensen zijn die bij een vol van 200 (tweehonderd, zo zeg ik er maar in letters bij, voor het geval dat iemand die weet waarover dit gaat bij zichzelf denkt: "200???". Ja: 200) opties hebben verhandeld. De curve van Gauss ziet er dan ongeveer uit als een platte lijn; van helemaal links naar helemaal rechts even hoog. De eindgebruiker heeft er intussen zijn investering in zijn fabriek mee gered: af en toe deden we wel eens iets goeds...
Het toeval wil dat de vorige post over het boek Blufpoker van Michael Lewis ging. Ik herinner me dat mijn broer me daarover aansprak in de tijd voorafgaand aan dat "wereldkampioenschap", en dat ik geamuseerd opmerkte dat "wij" echt wel in een heel, heel andere omgeving zaten te werken. Wel, dat veranderde dan ook heel grondig, en na dat "wereldkampioenschap" had ook ik het allemaal echt gezien. De kameraderie van de mensen die "het" met je meemaken, maar ook de brede glimlach zonder andere betekenis dan de "net present value" van alle winsten die je nog zou binnenbrengen. De staande ovatie (letterlijk) van een stel Londense (!) dealers omdat je als eerste een nieuw soort techniek hebt verhandeld, maar ook het hoongelach als de kleur van je das (of het kunnen ook de sokken geweest zijn, dat weet ik niet meer precies) niet de juiste is. Het ongelofelijk niveau van professionalisme, maar ook alle redenen waarom ze die mensen "sharks" noemen. De onbegrensde mogelijkheden maar ook het even onbegrensde cynisme. De humor, maar ook de koude. Kortom, het aantrekkelijke, maar ook het onmenselijke.
Ik heb vaak gedacht, destijds, dat ik ook een boek als Blufpoker zou kunnen schrijven. Alles wat ik hierboven heb gesuggereerd - het was allemaal echt, ze gaan allemaal over dingen die mijzelf zijn overkomen en er zit meer dan genoeg stof voor sterke verhalen in.
Maar er is één probleem. Om het ook nog een succes te maken moet je al die dingen ("het onbegrensde cynisme") vertellen in een kader van "het is de schuld van het kapitalisme" en "de financiële markten zijn de schuld van de crisis" en de hele meute. Maar dat is niet zo. En het zal wel één van mijn vele karakterstoornissen zijn, maar als iets niet is zoals ik het zie, dan kan ik het ook niet anders vertellen. De waarheid is iets dat ik ook al eerder schreef (2): "Jaja, je zou het in het spervuur aan kritieken op de financiële markten nog vergeten, maar wil je nu eens wat weten? 99% van de mensen die in de markten werken zijn fatsoenlijke mensen! Ze hebben een job die ze proberen goed te doen! Wanneer de boel in de soep draait, al dan niet door toedoen van dat ene percent, dan hebben ze daar erg onder te lijden bij de uitoefening van hun job, en geloof me, daar beleven ze helemààl geen plezier aan." Zelfs al is het cynisme in zekere zin grenzeloos, dat is nog iets heel anders dan "over lijken gaan" of "door uitbuiting van de armen de rijker rijker maken" enzovoort. En dààrvan heb ik nu eenmaal op geen enkel moment ook maar een spoor gezien.
En hoe loopt dit nu uit op een happy end? Wel, later werd ik opgevist (jaja, je hebt het eufemisme héél goed gezien èn begrepen: dat gaat zo, bij dat soort banken) door een Belgische bank. Maar dit is een wereld met veel soldaten en weinig generaals (zoals het hoort), en als je niet tussen de generaals terechtkomt (wéér die karakterstoornissen...) dan komt het moment waarop je beter uitkijkt naar iets anders. En zo ga ik weg uit die wereld die ik heel erg zal missen, "meer zegenend dan verliefd": I wish them all good luck.
En de bloggerij? Ik ga werken in een afdeling met een moeilijke naam, maar die zich bezig houdt met het soort risico's die beurskoersen van banken (als groep) zomaar ineens kunnen doen ineenstorten tot fracties van waar het vandaan komt. Het zal niet langer het soort wereld zijn waarin je uit hoofde van je functie dingen moet weten die je toelaten posts te schrijven als "Obama zus en zo" en "de president van de VS (...)" en "de centrale banken (...) enzovoort. Posts over de staat waarin de belastingbetaler zich afvraagt of we drie jaar geleden misschien beter de rente op 50 jaar hadden vastgelegd zullen er waarschijnlijk niet meer bij zijn (en niet omdat de rentes nu pijlsnel dalen en mijn verhaal er nu, met nog 47 jaar te gaan, weer minder goed uitziet: het weze bij deze for the record toegegeven). Ik denk dat de frequentie er dus wel wat zou kunnen op achteruit gaan.
Nog vragen over het ontstaan van het universum, het leven, de mens, de beschavingen en chocolade, iemand?
--------------------------------
(1) http://speelsmaarserieus.blogspot.com/2008/09/nick-leeson-heeft-verklaar-dat-het-niet.html
(2) http://speelsmaarserieus.blogspot.com/2008/09/turning-shit-into-gold-en-omgekeerd.html
4 opmerkingen:
Veel succes met je nieuwe functie,
Benny
ik wil niet zagen, maar ziet de gauss-curve er niet altijd hetzelfde uit ?
Sankulot: Toch niet echt. De curve geeft een beeld van een (willekeurige) verdeling van waarden rondom een bepaald middelpunt. Maar er kan een heel groot verschil zijn tussen verdelingen waarbij alle waarden eerder (of heel) dicht tegen dat middelpunt zitten, of waarbij ze integendeel erg ver weg kunnen zitten.
Bijvoorbeeld, de verwachte afwijking van de waarde van de Belgische Frank tegenover de Deutschmark was kort voor de euro zeer klein geworden: je zag een heel nauwe kolom rond de 20.62 (of zoiets) en zodra je een beetje naar links of naar rechts ging viel het aantal verwachte waarnemingen naar nul.
Maar ergens rond 1,993 was er een laatste muntencrisis in Europa, en toen weken de verwachte waarden van de spotwaarde vrij serieus af van de bestaande waarde; ongeveer zoveel als de EUR/USD afwijkingen van de periode voor de crisis volop losbarstte.
En in de tijd van Aziëcrisis leek een stijging of een daling van de getroffen munten met tientallen percenten op een mum van tijd ongeveer even waarschijnlijk als de kans dat ze min of meer zouden stabilizeren: het aantal verwachte waarnemingen voor een USD die met tientallen percenten steeg, of daalde, was ongeveer even hoog als het aantal verwachte waarnemingen waarbij de waarde weinig zou veranderd zijn: de curve was een quasi vlakke lijn van links naar rechts. Iets heel anders dan de verdeling van de verwachte waarden van DEM/BEF in 1,999 dus :-)
Het is Citibank, niet Citybank.... of misschien binnenkort was Citibank!
Een reactie posten