Laat me vooraf zeggen: ik wil niet in een Sokal scenario terecht komen, naar de man die een bepaald soort orakelende filosofen zwaar in hun hemd zette, omdat ze heel geleerd beroep deden op allerlei concepten uit de natuurkunde, maar uiteindelijk nauwelijks benul hadden van wat die eigenlijk betekenden.
Dus ik geef vooraf toe: van de “echte” relativiteitstheorie begrijp ik niets: ver, ver boven mijn pet. Maar ik denk niet dat ik iets fouts doe als ik zeg dat zelfs wij, normale stervelingen, er toch enkele dingen van hebben geleerd. Bijvoorbeeld, dat de meters; de maatstaven waaraan we de werkelijkheid proberen af te meten (en dus te begrijpen: “meten is weten”!) zelf niet vast en onveranderlijk zijn, maar integendeel afhankelijk van veranderende condities.
Ik heb al eens postjes geprobeerd, op mijn bescheiden niveau, waarin de enige manier om een consistente natuurkunde te combineren met wat je feitelijk te zien krijgt, neerkwam op de vaststelling dat twee precies gelijke klokken in verschillende omstandigheden (bijvoorbeeld: verschillende onderlinge snelheden; of ook: verschillend zwaartekrachtveld) een... ander tijdsverloop laten noteren (1). Raar, maar waar!
Dat is de soort dingen die de mensheid absoluut niet graag hoort. We hebben een psychologie die smacht naar zekerheden, en als zelfs maatstaven als "tijd", waarmee we patronen proberen te meten en voorspellen, veranderlijk zijn, dan is het met de zekerheden slecht gesteld. En dus ontvangen hoogleraren in de natuurkunde tot de dag vandaag lange tractaten van mensen die wanhopig proberen te bewijzen dat de relativiteitstheorie fout is. Naar ik ergens gelezen heb reageren ze (in het beste geval) daarop op dezelfde manier als ikzelf, na veel en lange ervaring, op de tractaten van de creationisten. Je leest tot aan de eerste hallucinante stommiteit (onveranderlijk binnen de twee paragrafen), je laat zien dat daarmee de rest van het artikel echt wel gediskwalificeerd is, en opgelost.
Dit probleem van onze psychologie vinden we heus niet alleen in de natuurkunde. Ook in de moraalfilosofie zien we precies dezelfde worsteling. Veel van onze religies, van de meest primitieve stam in de jungle tot de meest geavanceerde monotheïsmes, denken dat uitgerekend hun zeden en gebruiken de neerslag zijn van dezelfde natuurwetten die het bestaan van het universum zelf verklaren. In de allergesophisticeerdste gevallen weten ze al dat wat heilige boeken beweerden, ergens tussen de 1,000 en 3,000 jaar geleden, niet noodzakelijk werkelijk de juiste versie van die natuurwetten voorstelt. Maar zelfs dan geloven ze dat er ergens, op één of ander Platonisch/Goddelijk niveau, een stel stenen tafelen bestaat waarop heel precies “de” moraal staat neergeschreven. En wij, onvolkomen mensen, proberen naar best vermogen die correcte versie steeds beter te benaderen, en als we daarbij, zoekend en tastend in de dichte mist, geregeld misslaan, wel – Gods wegen zijn tenslotte zelf ook ondoorgrondelijk, nietwaar?
En nog een keer precies hetzelfde treffen we momenteel aan in de economie! Eén van de conclusies van al dat filosoferen over economie was de uitroep van lezer Bruno: ongelofelijk toch hoe precair dat geld blijkt te zijn! Een beetje zoals wij allemaal in één klap filosoof zijn wanneer onverwacht een belangrijk lid van onze sociale wereld overlijdt: hoe precair zijn wij mensen! Hoe onbelangrijk zijn toch veel dingen! Ja, ik ken mensen die in dergelijke omstandigheden dat soort inzicht wel 24 uur wisten vol te houden!
Maar als er nu één les is die we uit zowel de geschiedenis (2) als uit de hedendaagse gebeurtenissen moeten onthouden, dan is het precies hoe precair geld is. Hoewel iedereen zijn favoriete theorieën heeft over hoe het moet, en er heilig van overtuigd is dat het knoeien blijft zolang de mensheid niet uitgerekend hun idee volgt, zijn alle experimenten al meerdere keren gigantisch in het honderd gelopen. Aan het ene extreem heb je varianten op almaar machtiger overheden die nooit verder komen dan de ontdekking dat wat ze aan de voordeur proberen vast te leggen dubbel en dik door de achterdeur terug naar binnen komt (3). Aan het andere extreem heb je mensen die geloven in varianten op de “gouden standaard”, dat wil zeggen, de hele economie willen vastklinken aan één en slechts één element uit de hele tabel van Mendeljev, en zo gelukkig zijn met dat emotionele houvast dat ze nog niet eens proberen te antwoorden op de problemen die daar mee zijn (4).
En natuurlijk is er alles wat daar tussenin zit, bijna allemaal al geprobeerd in de geschiedenis, en wegens de gevolgen straal genegeerd door de mensen die het nog eens opnieuw willen proberen. Voor zover we weten is het zo dat “de” “echte” oplossing niet bestaat, zoals de absolute maatstaf niet bestaat in de natuurkunde, en evenmin in de moraalfilosofie. En voor zover ik kan zien is een deel van de reden waarom velen daar niet gelukkig mee zijn weinig verschillend van de reden waarom sommige mensen niet gelukkig zij met natuurkundig of ethisch relativisme. Maar zoals grotere geesten dan ikzelf hebben opgemerkt: de vraag of de mens er gelukkig mee is, is nu eenmaal geen onderdeel van de werkelijkheid.
-----------------------------------------------------------
(1) http://speelsmaarserieus.blogspot.com/2007/07/en-toen-werd-het-ontzettend-vreemd.html
EN http://speelsmaarserieus.blogspot.com/2007/07/meer-over-de-constante-lichtsnelheid.html
(2) http://speelsmaarserieus.blogspot.com/2008/10/financile-filosofie-een-beetje.html
(3) http://speelsmaarserieus.blogspot.com/2007/12/de-rode-plein-swap.html
(4) http://speelsmaarserieus.blogspot.com/2007/09/goud-kevers.html
8 opmerkingen:
Er is niets mis met een reële deflatie (wat je niet mag verwachten met een monetaire deflatie, wat, net zoals een monetaire infaltie, een ramp is.)
De andere fout die je maakt is door te doen alsof er geen 'kleinere' bankbiljetten zou gedrukt worden. Nu heb je constante inflatie - de nullentjes op de munten stijgen. In een goudstandaard zou je dan een constante verandering naar beneden hebben: daar waar nu een bankbiljet dan 1 kilo goud zou betekenen, zou, na verloop van tijd, het grootste bankbiljet een halve kilo goud zijn, dan een kwart kilo goud, een 100 gram goud, etc.
(En dan gaan we er nog vanuit dat het goud moét zijn, wat natuurlijk niet waar is: elke commodity die 'de markt' wenst, is goed genoeg.)
Dus, in antwoord op je 'oh zo uitdagende vraag' (waar je feitelijk een antwoord kan vinden in zowat elke fatsoenlijke bargumentering van een goudstandaard) van "Als je weet dat je met je geld morgen meer kan kopen dan vandaag, stel je je aankopen uit, en op het einde consumeert en investeert niemand nog meer dan het strikt noodzakelijke" <= Dit is menselijke bollocks. Het zal inderdaad zo zijn dat sommigen hun aankopen uitstellen - wat helemaal niet erg is. Echter: stel dat je weet dat over een jaar computers (ongeveer) de helft zoveel zullen kosten. Waarom zou je jezelf een computer een half jaar ontzeggen, gewoon om een lagere prijs te betalen? Stel 1000 euro wordt 500 euro (dat verwacht je). Wel: dan betaal je 500 euro om die computer nu al te hebben & al een half jaar te gebruiken. Mensen stellen consumptie niet uit tot het oneindige: op een bepaald moment willen ze gewoon dat consumptiegoed. Tot zover dus uw 'uitdagingen' voor een goudstandaard. (Alweer: dat mag elke vorm van commodity zijn. Goud is gewoon het historisch typevoorbeeld.)
Het vieze woord 'depressie' hoort dus helemaal niet te vallen. Als er minder geproduceerd wordt, in een goudstandaard, zal dat overeenkomstig de wensen van de markt zijn. (Bijvoorbeeld: veel meer mensen denken: ik wil gewoon 10 uur van mijn dag rustig in mijn zetel liggen.) Wel: dan kan er minder productie zijn. Als dit overeenkomstig de markt is, is dit geen probleem. Als dit tever daalt (er zjn nooit evenwichten in markten) zullen de prijzen weer een deel stijgen & zullen mensen weer meer moeten gaan werken om producten te kunnen kopen & zo zal er weer stijgende productie zijn, etc.
Voila: no problems daar. Nog enige vorm van 'probleem' met een commodity-standaard?
Ohja, dat en natuurlijk nog het feit dat een vrije markt commodity-standaard de enige is die in overeenkomst is met het recht van individuen om niet overheersd te worden door middel van geweld van anderen.
Op een bepaald moment moeten we natuurlijk allemaal kiezen, voor bijna elk willekeurig onderwerp, welke autoriteit we het meest vertrouwen; of welke argumentatie we het meest overtuigend vinden. De enige uitzondering is als je zelf één van de grote autoriteiten bent.
In dit geval denk ik dat ik toch nog altijd de ideeën van Paul Krugman beter vind. Hoewel Blogger urls altijd vermoordt lukt het misschien door gewoon "copy and paste" te doen:
http://66.102.9.104/search?q=cache:Scp0ppsUylQJ:www.pkarchive.org/cranks/goldbug.html+krugman+goldbugs&hl=nl&ct=clnk&cd=1&gl=be
Ik signaleer dat er naast het woord Deflatie ook het woord Depressie instaat:
"The United States abandoned its policy of stabilizing gold prices back in 1971. Since then the price of gold has increased roughly tenfold, while consumer prices have increased about 250 percent. If we had tried to keep the price of gold from rising, this would have required a massive decline in the prices of practically everything else--deflation on a scale not seen since the Depression."
Ook interessant is zijn punt "a gold standard would have all the disadvantages of any system of rigidly fixed exchange rates". Hoe we dat precies zullen doen zonder héél véél overheidsinterventie is zeker iets om over na te denken.
Maar het is je laatste paragraaf die de aap uit de mouw doet komen, nietwaar? Je hebt een heel bepaalde opinie over "overheerst door geweld van anderen" en daaraan pas je al de argumenten aan. Of denk je niet dat dat zou kunnen?
Oh, de algemene vraag, "nog problemen met een commodity standaard?". Het punt is natuurlijk nog steeds: Volgens *dezelfde* logica die de goudkevers inflatie doet vrezen (kwantitatieve geldtheorie) kan een gebrek aan "geld" recessies creëren. Het is je toegelaten om alle varianten op "nietes" te proberen die je maar kan bedenken).
Sommige mensen denken nu eenmaal dat voor dit onderwerp een overheid een flexibiliteit kan brengen waarvan de voordelen de nadelen overstijgen. Ik denk wel dat ik het in "The Road to Serfdom" terugvind als één van de "toegelaten" taken voor een overheid.
Je leest tot aan de eerste hallucinante stommiteit (onveranderlijk binnen de twee paragrafen),[...]
En jawel hoor, in de eerstvolgende paragraaf:
[...] dat uitgerekend hun zeden en gebruiken de neerslag zijn van dezelfde natuurwetten die het bestaan van het universum zelf verklaren.
Ik ben ijverig op zoek naar natuurwetten die 'het bestaan' van het universum zelf verklaren...
In afwachting vind ik het wonderbaarlijk dat er niet niets is.
Een 'gebrek' aan geld is een zinloos concept. Je kan je gehele economie regelen met 1 enkele Euro (en neen, je zal niet moeten overschakelen op directe ruil.) Zoals ik heb sumier heb uitgelegd: "daar waar nu een bankbiljet dan 1 kilo goud zou betekenen, zou, na verloop van tijd, het grootste bankbiljet een halve kilo goud zijn, dan een kwart kilo goud, een 100 gram goud, etc."
Het is overigens niet 'dezelfde' logica. Dat zegt u maar, omdat u niet goed begrijpt waar u het over heeft. Een portie economie van de leermeester van Hayek (Mises) zou u deugd kunnen doen op dat vlak. Ik raad zijn Theory of Money & Credit aan, als je het specifiek over geld wilt hebben. Zijn Human Action is natuurlijk zijn meester werk. Rothbard zijn Man, Economy & State is daar een systematische uitwerking van. (Dat boek was oorspronkelijk bedoeld als een cursus om Human Action te bestuderen. Het is een beetje anders uitgedraaid.)
In ieder geval: er kan geen 'geld' te kort zijn. Als je te weinig geld hebt, in een commodity standaard, dan breng je je briefjes van 100 gram goud naar de bank & vraag je daar 2 briefjes voor die recht geven op 50 gram goud. En na verloop van tijd ben je dan auto's aan't betalen met een halve gram goud. Dat zou dan betekenen dat je een gigantische stijging aan de productiviteit hebt gehad.
Ik zie nog steeds geen probleem met het stijgen van de koopkracht van mensen. Jij wel?
Paul Kruggman zijn tekst gaat niet over een goudstandaard, maar over het Bretton Woods Concept. De aanwezigheid van goud in uw monetair systeem is een noodzakelijke voorwaarde om te kunnen spreken, maar natuurlijk geen voldoende voorwaarde. Een goudstandaard betekent dat uw geld, goud is. Dat was BW niet.
Iemand een 'goudkever' noemen, getuigt overigens niet van al te veel respect.
Hayek is later in zijn leven afgestapt van de gedachte dat geld door de overheid beheerd zou mogen worden. In the constitution of liberty heeft hij het erover, maar ook in verschillende kleinere artikels.
Enfin, 't is weer een amalgaantje geworden - typischmezelfstijl.
Je bent altijd vriendelijk uitgenodigd om uw 'bezwaren' eens fundamenteler te onderbouwen, vermits je het duidelijk niet nodig vond om mijn vorige opmerkingen te weerleggen.
Paul Kruggman zijn analyse van de goudstandaard is overigens radicaal verkeerd.
Hij vindt het bijvoorbeeld een argument dat 'goud' in waarde schommelt, waarmee hij zichzelf een beetje belachelijk maakt, vermits geen enkel individu dat voor de goudstandaard is zal beweren dat goud, in verhouding tot andere goederen niet van 'prijs' zou kunnen veranderen. Net zoals 'auto's' kunnen verschillen in prijs als je het uitdrukt in 'komkommers' (de ene dag is er een betere oogst dan op een andere dag, de ene dag is er een autofabriek ingestort dan op een andere dag), is het natuurlijk zo dat de ratio tussen 'goud' en andere zaken ook kan verschillen. Het punt van een goudstandaard (of, ik herhaal, enig andere commodity) is dat uw 'geld' betekent dat je de eigenaar bent van een commodity. Niemand kan die commodity van jou 'afnemen', maar jij mag daar gewoon mee betalen. Je hebt recht op een goed, niet op de 'waarde'. (Je kan ook niet echt recht hebben op de 'waarde' van iets, vermits waarde inherent subjectief is.)
De connectie die Kruggman maakt met de 'depressie', is natuurlijk zijn eigen probleem van het niet begrijpen van het verschil tussen monetaire en natuurlijke deflatie. Het is zelfs beschamend dat zo'n befaamd econoom die vergissing maakt.
De natuurlijke tendens van een economie is deflatie. Productiestijgingen, nieuwe technologie, etc. zorgt ervoor dat aan dezelfde kostprijs, meer gemaakt kan worden. Hierdoor kan de prijs per eenheid dalen, terwijl er nog steeds winst gemaakt wordt. Hierdoor zullen de prijzen van consumptiegoederen dalen, waardoor mensen meer kunnen kopen. Hier is neits mis mee.
Wat er in de depressie is gebeurd, is niet dat technologie enzo heeft gezorgd dat de consumptieprijzen zijng edaald. Neen; er zijn een hoop banken failliet gegaan. Al het 'geld' dat zij op hun rekeningen hadden staan, is gewoonweg verdwenen (geldcontractie). Hierdoor is er veel minder geld in de economie, waardoor de prijzen wel scherp moesten dalen. Echter: de ondernemers hadden alle kosten al achter de rug (leningen etc.) Deze kunnen ze echter niet meer terugbetalen, vermits de prijzen scherp gedaald zijn, waardoor ze systematisch failliet gingen. Dit is monetaire deflatie & dat is inderdaad geen goed idee...
Kruggman & Hayek zijn overigens niet combineerbaar. Hayek zou gehuiverd hebben bij de gedachte dat, bij een 'recessie', de centrale bank maar geld in de economie moet pompen, iets waar Kruggman zijn volledige steun aangeeft. Hayek heeft zijn nobelprijs gewonnen - in navolging van Mises - voor zijn onderzoek naar de desastreuze (en dat woord is zorgvuldig gekozen) van het inflateren van de geldhoeveelheid door de centrale bank. Kruggman vindt dit geen probleem. Kruggman beschrijft de Austrian Business Cycle Theory - waar Hayek zijn nobelprijs voor heeft gewonnen - als een 'hangover'-theorie, die we eigenlijk niet al te serieus mogen nemen. Een fundamenteel verschil in visie over geld doet Kruggman oordelen dat die hangover theorie maar wat onzin is. Hayek won daar een nobelprijs mee.
De vraag is dus: wie ga je kiezen op het vlak van geld, vermits Hayek en Kruggman daar diametraal verschillende meningen over hadden.
Het feit dat Kruggman een goudstandaard ook gelijkstelt als uw geld koppelen aan een andere fiatmunt, slaat overigens alles. We willen met een goudstandaard het fiat-geheel laten verdwijnen. Hoe hij dan serieus kan zeggen dat het 'hetzelfde' is, als je munt aan een buitenlandse fiatmunt koppelen - geen idee.
Zeg Koen; heb jij eigenlijk ooit om een deftige manier jezelf willen informeren over de argumentatie pro de goudstandaard? Of heb je gewoon Kruggman gelezen en gedacht: 'ja, dat is het'?
Weet je, Lode, als het niet ikzelf ben die het niet begrepen heeft, dan is het wel Paul Krugman. En als Hayek het ooit anders heeft gezien, dan heeft hij dat later "herzien". En al die andere economisten, die tenslotte ook radicaal het tegendeel beweren van wat jij beweert, wel, laat me raden. Die hebben "het" duidelijk ook niet begrepen, nietwaar?
Ik dacht bij het bovenstaande aan Galbraith. Laat me nog eens raden: je hebt net een hartaanval weten te vermijden? Tja, ik lees nu eenmaal niet alleen Hayek, ik lees ook wel eens "de andere kant". En soms zullen ze "onverenigbaar" zijn, maar zo komt *mijn* mening tot stand. Een mening die na veel lectuur over financiële geschiedenis en veel, zéér veel praktijkervaring met hedendaagse financiële markten blijft dat een overheid die het geld reguleert voordelen biedt die de nadelen overstijgen.
Sommige mensen zouden in soortgelijke omstandigheden denken dat er een controverse aanwezig is, en zo goed en kwaad als het gaat voor zichzelf uitmaken wat ze meer of minder overtuigend vinden. Anderen hebben dan weer al lang hun beslissing genomen, en alles zal wijken voor die beslissing.
Mijn indruk is dat jij in die laatste groep zit. Het punt waar *jij* niet op mijn opmerkingen inging was het punt waar we achter de schermen konden kijken: alle opinies die afweken van die van jou kwamen in botsing met je "axioma" (ik probeer bewust me diplomatisch uit te drukken) over "met geweld anderen overheersen", en *daarom* (en niet omdat ze overeenkwamen met de werkelijkheid) waren ze fout.
Weet je, Lode, ik besef dat ik het mis kan hebben. Maar zo zit mijn indruk in elkaar. Ik denk dat jouw vasthouden aan (en radicaal vertrekken van) dat axioma maakt dat jij en ik altijd naast elkaar zullen praten. Ik denk dat jij en ik elkaar uiteindelijk erg weinig te vertellen hebben. Ik geloof niet dat ik jou ooit zal kunnen overtuigen, en ik zal het dan ook niet proberen. Omgekeerd heb ik zelf wel eens serieuze veranderingen van opinie ondergaan, maar dat gebeurde dan omdat ik zelf "de weg" had gevonden.
Bottom line, je hebt wat mij betreft heus het recht om van mening te verschillen, hoor. Ik hoop alleen dat je me niet kwalijk neemt dat ik er verder geen tijd in steek.
Raf: Ik begrijp alleen je "jawel hoor" niet, want voor het overige zitten we duidelijk op dezelfde golflengte.
Jij, en ik, en de *hele natuurwetenschap*, zijn "ijverig op zoek naar natuurwetten die 'het bestaan' van het universum zelf verklaren". En "In afwachting vinden we het wonderbaarlijk dat er niet niets is". Die zoektocht is precies de bestaansreden van de wetenschap. Hoe harder je van mening bent dat die antwoorden nog lang niet gevonden zijn, hoe minder je je, vanzelfsprekend, laat afschepen met welke variant ook op "God heeft het gedaan".
Dat is precies wat de eerste de beste stam in de jungle denkt: één of ander stel goden heeft hen, hun heelal, EN hun "zeden en geruiken" geschapen, en ze zijn allemaal even fundamenteel. Een stap verder is als je eens (bij voorkeur: tolerant) glimlacht om zoveel naiviteit, en nog een stap verder is als je in staat bent dat besef ook toe te passen op je eigen opinie over je eigen zeden en gebruiken.
Al het bovenstaande gaat werkelijk over niets meer dan een poging te omschrijven waarom ik je "jawel hoor" niet begrijp, want op het eerste zicht zou ik niet weten waar we een meningsverschil hebben.
Maar mijn opmerking, en jouw reactie, ging over de creationisten. Ik zou eerlijk gezegd niet weten wat die met het bovenstaande te maken hebben. Ikzelf heb vele, vele jaren met creationisten gedebatteerd: alles via het internet en dus heel gemakkelijk terug te vinden via Google. Blogger gaat zeer flauw om met url's, maar de meest relevante post op dit blog daarover heette "de weigiering te weten".
Maar zelfs als je geen zin zou hebben om oude posts uit te pluizen: dit is een onderwerp waarop ik gerust dieper, véél dieper wil ingaan. Ik neem geen woord terug van wat ik zei. Ik moet nog altijd, na heel veel van die debatten, de eerste tekst van een creationist zien, waarin je niet na hoogstens twee paragrafen *hallucinante stommiteiten* ziet staan.
Zal ik eens die keer opzoeken wanneer er één met een "definitie" van "natuurlijke selectie" kwam, met url en al, en nadat ik er hoogstens twee paragrafen in gelezen had heb ik vastgesteld dat het concept "erfelijkheid" er niet eens instond. Het belette hem niet gedurende mààànden van de toren te blazen over wat de theorie allemaal verkeerd had...
Wist je dat je vaak van creationisten een variant te horen krijgt op "een kat krijgt nooit honden als nakomelingen, dus de theorie is weerlegd"? Kan je je inbeelden dat die mensen *werkelijk* verwachten dat jij heelder tractaten van ze leest, terwijl ze net demonstreerden dat ze niet eens beseffen dat (integendeel) de dag dat we het normaal vinden dat katten hondnakomelingen krijgen de theorie... weerlegd is??
Wist je dat creationisten vaak aankomen met varianten op "geloven (sic) in evolutie betekent geloven dat een wervelstorm van een berg onderdelen een vliegtuig kan maken"? Eens te meer: als ze *zelfs dat* niet begrijpen (dat het eens te meer *precies omgekeerd* is), en ze verwachten *werkelijk* dat serieuze mensen heelder tractaten van ze gaan lezen - hoe *verwacht* je dan dat ze zullen behandeld worden?
Maar misschien heb ik al die tijd wel met de verkeerde creationisten gepraat. Momenteel "loopt het hart over" (en "is de mond dus vol") van de financiële crisis, maar met een beetje geluk waait die over - en dan hebben we hier een onderwerp dat me nog veel meer boeit dan de goudstandaard. Dus mocht je enigmatische "en jawel hoor" een zekere verongelijktheid uitdrukken omdat ik eerst veel te selectief mijn tegenstander uitkies, zodat het niet moeilijk was dat ik het debat kon winnen: laat het weten, ik beloof je mijn allergeconcentreerdste aandacht!
Dus eigenlijk heb je niets gezegd over voor- of nadelen van de goudstandaard. Je hebt gewoon gezegd dat je na rijpe beraadslaging hebt 'gekozen' om voor een overheidsregulering te zijn?
Bon, dat is allemaal misschien wel mooi dat je je datzelf wenst wijs te maken, maar afkomen met 'hey, goudkevers, jullie weten toch dat er deflatie zal zijn, he?' als tegen-argument, getuigd niet echt van veel kennis van zaken van de argumentatie pro een commodity.
En je doet alsof ik geen Galbraith zou lezen. (Die, toevallig, nog niet.) Keynes & Marx & andere leukers dan weer wel. Ik stel alleen maar vast dat ik liever een consistente mening heb, dan een inconsistent amalgaantje, waar ik zelf kop noch staart aan kan maken & waarvan ik niet eens doorheb dat bepaalde zaken inherent _oncompatibel_ zijn, zoals de visie van Hayek & de visie van Kruggman op het vlak van geld. (Wat je jezelf ook wenst wijs te maken.)
Je analyse van 'mij' is overigens van een erg oppervlakkig niveau. Veel verder dan 'hey, jij hebt axioma's' kom je niet echt, wat wel een beetje raar is.
Ohja, historisch was ik eerst voorstander van een goudstandaard & dán pas overtuigd van het feit dat mensen niet het recht hebben geweld te gebruiken tegen anderen. Dus uw analyse klopt gewoon niet.
Wat ik je kwalijk neem is dat je mij in een radicaal hoekje wenst te duwen om dan te kunnen zeggen: 'met hem hoef ik geen rekening te houden'.
Ja, dat stoort mij eigenlijk wel, ja. Ik probeer te beargumenteren waarom Kruggman fout zit. Het enige wat ik van jou krijg is een verborgen: 'och, wat weet jij er nu van'.
Tjah.
Een reactie posten