Sinds enkele jaren geeft de volgende site een goede opvolging van de Amerikaanse verkiezingen:
http://www.electoral-vote.com/
De site is Democratisch gezind zonder hysterisch te doen, en als je gewoon wil weten wat de polls zeggen of hoe het profiel van de kandidaten er uitziet kan ik het iedereen aanraden. Natuurlijk, zoals hij zelf zegt, in dit stadium is dat allemaal bezigheidstherapie. Maar dat is nu juist wat ik er zo vertederend aan vind! Elke vier jaar neem ik me weer voor om het deze keer vanaf het begin te volgen, en telkens weer komt het er niet van... En jaren later vraag ik af wie ook weer die totaal onbekende namen waren, waar ooit zoveel sprake van was, en zodra het spel helemaal op gang kwam weer helemaal in de vergetelheid weggleden. Of omgekeerd, natuurlijk. Terugdenken aan die Jimmy Carters en Billy Clintons heeft ook iets heel boeiends. Je weet wel, in de tijden dat er met een zekere toegefelijkheid over hen werd geschreven. Zo van “ja, momenteel zijn dat nu eenmaal de kandidaten, en in afwachting dat de zwaargewichten het terrein betreden is dat waarover we dan maar schrijven.”
Dus laat ik maar eens een blik op het huidige veld gooien – wie weet hoe vertederend dàt er binnen enkele jaren zal uitzien! Natuurlijk, deze keer is er geen zittende president of vicepresident onder de kandidaten, en dat maakt op het eerste zicht dat er al veel meer zwaargewichten zijn. Was het niet zo dat er vier jaar geleden in dit stadium een beetje schamper werd gedaan over “the nine dwarfs” als het over de kandidaten ging?
Overigens ben ik het wat dat betreft oneens met de site, en blijkbaar met de hele wereld. Ik denk niet dat Kerry een “dwarf” was, en ik denk ook niet dat hij “een zwakke campagne heeft gevoerd”. Zoiets lijkt me puur een vorm van denken vanuit het resultaat. Het is diezelfde “zwakke campagne” die er in geslaagd is hun electorale basis op lang niet meer gezien schaal te mobilizeren. Het was één van de prestaties van het andere kamp dat ook zij daar in geslaagd zijn, en het was één van de verrassingen dat de religieuze fundamentalisten op die schaal de moeite hebben genomen om voor de winnaar te stemmen. Maar dat kan alleen maar betekenen dat – minstens in dit opzicht - beide campagnes sterke campagnes waren, en slechts één van beide kan nu eenmaal de beste zijn.
En het scheelde ook helemaal niet zoveel, het hing van het resultaat van één staat af, en in minstens één van die staten was dat resultaat zeer nipt. Kortom, voor hetzelfde geld was de uitslag wel degelijk anders geweest. Dan hoorden we nu al twee jaar lang analyses over de ijzersterke campagne van Kerry, en hoe nog maar eens de verkiezing gewonnen waren door de duidelijke overwinnaar in de voorafgaande debatten, en het zou Bush geweest zijn waarvan we nu vernemen hoe een stamelende, verwarde president niet opkon tegen de charismatische, klaarziende tegenstander, etcetera, etcetera... Dezelfde Bush en Kerry waar we het nu in heel andere termen over hebben.
Binnen twee jaar zou de campagne er wel eens heel anders kunnen uitzien. Natuurlijk, zoals de site ons herinnert, in politiek is een week een lange tijd. Als de verkiezing vandaag werd gehouden, dan zou de strijd zich eigenlijk afspelen tijdens de Democratische voorverkiezing. Immers, zoals ik in 2,004 al dacht, en heel serieus dacht en schreef, als de keuze was tussen Bush en een willekeurige chimpansee uit het oerwoud, dan kon je maar beter de chimpansee kiezen. Vandaag denk ik niet alleen dat de feiten me gelijk geven, maar dat de Amerikanen dat stilaan ook doorhebben. (Nu, dat is natuurlijk alleen maar mijn mening, en die mening heb ik alleen maar vrij geuit.) In elk geval denk ik dat, om die reden, vandaag de vraag zou zijn wie de Democratische voorverkiezing wint, want die wordt dan president. De Republikeinse partij is momenteel zulk een puinhoop dat de Republikeinen zelf in de verleiding moeten zijn om op de Democraten te stemmen.
Maar zoals gezegd, de toestand vandaag en de toestand over een kleine twee jaar... Het zal wel degelijk belangrijk zijn dat de partijen hun zwaargewichten de strijd insturen. Wat dat betreft, kan je je werkelijk voorstellen dat al die poeha rond Obama er dan nog zal zijn? Ik niet – en je mag me er gerust aan herinneren als hij binnen twee jaar als de volgende Jimmy of Billy de eed aflegt. Maar nu, in januari 2,007 lijkt het me dat hij al héél goed wegkomt als hij voor vicepresident in aanmerking komt. Een grote toekomst, dat wil ik best geloven, maar in 2,008? Het is voor mij moeilijk te geloven.
En voor de rest... De zwaargewichten zijn ook in mijn ogen de zwaargewichten, en de outsiders zijn ook voor mij de outsiders. Zal het niet interessant zijn te zien welke namen nu nog niet eens of nauwelijks vermeld staan tussen die kandidaten, over een dik jaar alle dagen voorpagina nieuws zijn?
Geen opmerkingen:
Een reactie posten