In de Standaard van vandaag staat een artikel over de Belgische blogwereld. Het punt is, in technologische voorlopers als de VS heeft het verschijnsel "blog" zich al enkele jaren een vaste plaats verworven in het landschap. Recenter zijn andere landen gaan volgen, en hoewel België eerder achterop loopt begint ook hier duidelijk iets te bewegen. Leuk als weetjes, ongetwijfeld, maar dat is niet de reden om er op in te pikken. Veel verrassender was het symptoom waaraan we kunnen aflezen dat er in België iets beweegt: "haast alle europarlementsleden en commissarissen hebben tegenwoordig een eigen blog".
Ik twijfel er geen moment aan. Maar als ik wil weten of er in één of ander fenomeen veel, weinig, of helemaal geen leven zit, is ongeveer het allerlaatste dat ik wil weten of de politiekers er aan meedoen. Zeker, zeker, de mogelijkheden aan publiciteit trekt ze aan als vliegen naar aas, maar die vergelijking drukt meteen uit waarom ze zo weinig relevant zijn: in aas zit niet noodzakelijk leven, maar vliegen aantrekken... daar is het heel goed voor. Politiekers krijgen dan ook vanzelf al een hoop aandacht in allerlei aas zoals de media die - naar ik vaak denk - mogelijk liever wat meer over serieuze onderwerpen zouden publiceren. Maar ja, je kan je als krant of radio of tv nu eenmaal niet permitteren om de prononceersels van de alfamannetjes (1) te negeren. Als vliegen op aas, dus.
Terwijl, als de blogs, of welk ander verschijnsel ook, iets voorstellen, dan zal het zijn omdat mensen er iets mee te zeggen hebben. Ik bedoel, gewoon, omdat iets ze interesseert, of omdat ze er zelfs passie voor voelen, of omdat ze er hun poëzie, of hun fantasie op kwijt kunnen, en al die andere dingen aan het ander extreem van het spectrum waar de alfamannetjes in het centrum van de belangstelling willen staan.
Want laten we serieus zijn. Wie leest in godsnaam al die posts van politiekers? Zelf betrap ik me geregeld op het volgende. Ik zit onschuldig een artikel in mijn krant te lezen, en na enkele zinnen valt mijn oog op de naam van de auteur: weer de één of andere politieker. Zonder dat ik me daar ooit een bewust besluit over heb gevormd stop ik direct met lezen. Ergens in mijn onderbewustzijn herinnert een instantie me er aan dat ik niet een tekst aan het lezen ben van iemand die iets te zeggen heeft, maar van iemand die aan de volgende verkiezing denkt. En dààr maak ik geen tijd voor.
Ik ben maar één stemmer op enkele miljoen stemgerechtigde Belgen, maar het zou me niets verbazen als ik hiermee niet de enige ben. En daarom opnieuw: wie léést die posts van politiekers? Oh, ze zullen een hoop hits hebben, natuurlijk. Er is zeker de inteelt die komt van het feit dat ze elkaar in de gaten moeten houden. En er is, als spiegelbeeld van de psychologie van het alfmannetje (2), ook de hele serie beta's en gamma's, die de drang voelen tot submissief gedrag, en voor wie deze posts verplichte lectuur zullen zijn. Je moet er geen moment aan twijfelen dat de politiekers zelf het aantal posts door politiekers een belangrijke maatstaf voor de relevantie van blogs zullen vinden.
Maar voor mensen die echt ergens mee bezig zijn? Komaan, zeg.
--------------------------------------------------
(1) http://speelsmaarserieus.blogspot.com/2007/01/waar-treffen-we-alfmannetjes-aan.html
EN http://speelsmaarserieus.blogspot.com/2007/01/en-nog-mr-alfamannetjes.html
(2) http://speelsmaarserieus.blogspot.com/2006/05/meloen.html
Geen opmerkingen:
Een reactie posten