“Hillary is in”, en ze wil winnen. OK, in dit stadium van de campagne is al dat nieuws over kandidaten “bezigheidstherapie” (1). Twee jaar voor de inauguratie van Bill Clinton was er ook een lange lijst kandidaten, en Bill stond op nummer 11. Maar het is fun! Waarom niet onze gedachten in dit stadium registreren, niet omdat ze zo buitengewoon interessant (laat staan vooruitziend) zijn, maar zoals je foto’s maakt van je baby, zodat je later vertederd kan terugkijken naar hoe het toen was.
Hillary, dus. Eerlijk gezegd, als het vandaag verkiezing was denk ik dat ze zou winnen. Zoals ik in de andere post zei, vandaag zou de winnaar eenvoudig de Democratische kandidaat zijn, gewoon wegens de puinhoop die de Republikeinen Bush hebben laten aanrichten. Verder zou Hillary vandaag de Democratische voorverkiezing winnen, denk ik, wegens naambekendheid, financiële middelen, dat soort dingen. Wat de verkiezing interessant maakt is natuurlijk juist dat de andere kandidaten het daar niet bij zullen laten. Republikeinen zullen proberen te tonen dat de partij tot inkeer is gekomen, en de andere Democraten zullen fondsen werven en publiciteit maken. Dat is de reden waarom “in politiek een week een lange tijd” is.
Maar als we dat allemaal even vergeten, dan kunnen we ons inbeelden dat Hillary wint. De eerste vrouwelijke president van de VS! Zou dat belangrijk zijn? Ik denk dat het belangrijk kan zijn (2) . Ik denk dat er wel degelijk iets bestaat als “vrouwelijke waarden”, al waren het maar “accenten”, die meer aandacht zouden krijgen als vrouwen meer maatschappelijke macht hadden. Maar dat is nu eenmaal iets heel anders dan aannemen dat je die effecten al zou zien op het moment dat een willekeurige vrouw aan de macht komt. Er kunnen hopen tegengestelde krachten aan het werk zijn, zoals een vrouw die in een mannenwereld aan de macht komt, of een vrouw die aan de macht komt in een wereld waarin mannen een oorlog tegen je beginnen, of whatever.
Het is interessant dat ze nu zegt haar jaren te hebben besteed aan het “beperken van de schade die Bush heeft aangericht”. Het kan zijn dat ze dat inderdaad gedaan heeft, maar in de ogen van één (niet stemgerechtigde) persoon die zich zware zorgen maakt over de schade die Bush heeft aangericht (ikzelf) was dat pathetisch onvoldoende. Zo zwaar dat de uitdrukking “dat heeft ze dan goed weten te verbergen” zich aandient. Hillary Clinton heeft voor de Irakoorlog (“A colossal mistake”, getekend John Kerry) gestemd, en ze heeft die oorlog gesteund tot lang nadat de ramp in de ogen van heel veel mensen duidelijk was (“the biggest American foreign policy mistake ever”, getekend Madeleine Albright).
Dus natuurlijk heeft ze gelijk om het nu over "het beperken van de schade" te hebben, maar het komt toch wel hypocriet over. Heel hypocriet, eigenlijk, als je rekening houdt met het geloei en het gescheld dat de echte vrienden van Amerika, waar Hillary nu snel gaat bijstaan, allemaal hebben moeten aanhoren, toen ze al veel langer uitspraken wat intussen zelfs Bush doorheeft.
Voor mij is dat een heel grote smet op haar blazoen. Natuurlijk, van politiekers weet je, ja, verwacht je dat het hypocrieten zijn van hier tot voorbij Pluto (3), en dus zal ze er wel mee wegkomen. Dus zal ze, voor zover ik daar enige kijk op heb (en de waarheid is, ik heb daar helemaal geen kijk op, en ik schrijf dit allemaal zoals ik foto’s maak van ons Saartje, zonder enige illusie over de inhoudelijke waarde van al die dingen) één van de zwaargewichten van de campagne worden. En waarom ook niet? De laatste zes jaar hebben bewezen dat zelfs de grootst denkbare nar acht jaar lang president kan zijn, en nog is het erg onwaarschijnlijk dat de schade die hij heeft aangericht onherstelbaar zal blijken.
Oeps, met twee woorden spreken. Two more years, helaas.
--------------------------------------
(1) http://speelsmaarserieus.blogspot.com/2007/01/amerikaanse-presidentsverkiezingen-2008.html
(2) http://speelsmaarserieus.blogspot.com/2006/10/verkiezingsgedrag.html (3) http://speelsmaarserieus.blogspot.com/2006/11/moedige-politici.html
2 opmerkingen:
"Hillary, dus. Eerlijk gezegd, als het vandaag verkiezing was denk ik dat ze zou winnen. Zoals ik in de andere post zei, vandaag zou de winnaar eenvoudig de Democratische kandidaat zijn, gewoon wegens de puinhoop die de Republikeinen Bush hebben laten aanrichten. Verder zou Hillary vandaag de Democratische voorverkiezing winnen, denk ik, wegens naambekendheid, financiële middelen, dat soort dingen."
Niet zeker dat iemand als Gulliani zou verliezen tegen Clinton. En of Clinton de voorverkiezing zou winnen? Ook twijfelachtig:
http://pajamasmedia.com/strawpoll2008/results.php
Richardson heeft bovendien het voordeel dat hij uit de juiste regio komt.
Dus Clinton NU president? Nope. Over twee jaar is een andere zaak.
Ah, een uitstekende gelegenheid om enkele van die "voorspellingen" te lanceren waarover we ons binnen twee jaar zullen vrolijk maken. Richardson? Komaan, ik gun hem twee of drie primaries voor hij weer verdwijnt.
En Gulliani? Die zie ik ook niet ver komen! Allemaal in het besef dat dat precies is wat we over Bill Clinton zeiden, begin 1991.
Maar ik meende dan ook wat ik schreef. Ik vind het goed om dit soort dingen te zeggenbom te registreren, later, hoe we het er nu vonden uitzien. En niet om één of andere visionaire indruk te maken, die claim ik echt niet in politieke zaken.
In twee woorden. Volgens mij kennen we al de namen van de personen die bij de Democraten de zwaargewichten zullen worden. En volgens mij moeten die namen bij de Republikeinen nog opduiken. McCain? Geef hem twee of drie voorverkiezingen...
Alles in dolle pret,
Koen
Een reactie posten