De reeks verkiezingen van gisteren ging niet over zeer grote staten, en de soort formule kwam eerder Obama goed uit, maar toch. De cijfers zijn ongeveer 66 - 33 in Obama's voordeel. Het lijkt niet te geloven, maar intussen is het wel degelijk zo: Obama komt geleidelijk in eerste positie te liggen, en dat niet ergens een half jaar voor de eerste verkiezing, maar in een serie na "Supertuesday". Hij begint te lijken op die kandidaturen waar op voorhand ook zo schamper over werd gedaan, van kansloze figuurtjes als "Jimmy Carter" of "Bill Clinton". Dat is wat die dingen spannend maakt...
Iemand vertelde me dat hij het een vorm van maturiteit zou vinden, als de VS zichzelf er zou kunnen toe brengen een zwarte president te kiezen. Nu, ik zie het punt (maar geldt dat niet even goed voor een vrouw als president?), met de kleine nuance die ik eerder heb gemaakt (1). Het zou me ook wel een vorm van maturiteit lijken als we niet iedereen die niet "blank" (wijzelf) is, maar meteen "zwart" noemen. Het lijkt me denigrerend tegenover werkelijk iedereen dat we "zwart" gebruiken als een vuilbakcategorie. Als je dan toch wil verwijzen naar huidskleur, doe het dan op een realistische manier. Als één blanke ouder en één zwarte ouder genoeg is om over "zwart" te spreken, dan kan je hem volgens precies dezelfde logica ook "blank" noemen. En een logica waaronder je wit en zwart niet kan onderscheiden - ik weet het niet, hoor...
Ondertussen steekt hij toch maar de blanke establishment kandidaat voorbij. Echt geslaagd, als spektakel, en je hoeft er niet eens voor te betalen.
------------------------------------
(1) http://speelsmaarserieus.blogspot.com/2007/03/barack-obama-zwart.html
Geen opmerkingen:
Een reactie posten