Hoofdstuk 7 van De Wet van Parkinson (1) behandelt nogal verschillende onderwerpen door elkaar, maar omdat het langste deel mij ook het belangrijkste lijkt haal ik dat er hier maar uit.
Parkinson herinnert ons aan de hand van een Chinese koelie aan een belangrijke economische wijsheid. De koelie leidt met zijn dagtaak als koelie een bijzonder armoedig leventje. Zijn geheim is nu dat leventje nog armoediger te maken dan strikt genomen moet. Nog harder werken en nog minder uitgeven dan hij zou kunnen: zijn dak bestaat uit bladeren en zijn eten is een kom rijst per dag. Zo kan hij zichzelf opwerken en Parkinson laat hem achtereenvolgens venter van apennoten en van dubieuze onderdelen worden. Maar in elk van die stadia bestaat zijn dak uit palmbladeren en zijn eten is een kom rijst per dag.
“Het gevolg is dat hij geld te beleggen heeft” luidt het absoluut cruciale zinnetje dat wij allemaal, bij wijze van spreken, boven ons bed zouden moeten hangen. Ook de volgende zin “negen van de tien koelies in deze situatie verliezen hun geld door onverstandig speculeren” zouden we moeten van buiten leren in alle talen die we machtig zijn, plus het Grieks, het Latijn en het Sanskriet. Want Parkinson schrijft in 1,950 en praat over een koelie, maar hij heeft het heus ook over LHSP! Maar de tiende is slimmer of “heeft geluk”: nog meer wijze woorden.
Maar hoe het ook zit, wie begint met zijn geld weg te geven aan allerlei illusies zal ook nooit geluk hebben. Onze koelie die geld te beleggen had heeft evenwel nog altijd een dak van bladeren en een kom rijst per dag. In feite herinnert Parkinsons verhaal niet alleen aan een oude wijsheid, maar ook een ander bekende thema. De oude wijdheis is het recept van grootmoeders tijd: spaarzaamheid. Maar er is ook het verschijnsel van “samengestelde interest” (2). De combinatie doet me denken aan die verbaasde kennis van me, die tien of twintig jaar geleden aandelen had gekocht en die enkele crisissen lang vergeten was, en vandaag fronsend ontdekt dat ze hem een jaarlijks dividend van 10% betalen (3). Niks rijden met een dikke auto (die krijgt de koelie van het verhaal pas wanneer hij buiten het bereik van de mafia en de belasting, niet noodzakelijk in die volgorde, is) en niks kopen en verkopen wanneer je enkele percenten winst hebt, maar gewoon: wachten. Heel, heel veel wachten. Geduld. En op één of andere manier weerstaan aan alle verleidingen zoals toch maar met een dikke auto gaan rijden, bijvoorbeeld, door zo hard te werken dat je voor die verleidingen toch geen tijd hebt.
Op het einde van het verhaal is de koelie een miljonair geworden waarvan de buren verwonderd zeggen: en te denken dat die begonnen is als koelie. En wij, die de voorbeelden van dezelfde mirakels maar uit de tabellen af te lezen hebben (vanaf het begin van je professioneel leven zoveel sparen per maand en de interesten kapitalizeren aan een bescheiden percentage en enkele decennia volhouden, en je gelooft je ogen niet), staan er even verbaasd op te kijken..
Maar omdat we nu eenmaal het geduld niet hebben om te wachten, zelfs al staan de cijfers voor onze neus op het internet, doen we het niet, en blijven we heel ons leven dromen van het wonderlijk verhaal van de koelie. En het staat nochtans al een halve eeuw gewoon uitgelegd in De Wet van Parkinson.
---------------------------------
(1) http://speelsmaarserieus.blogspot.com/2007/12/de-wet-van-parkinson-hoofdstuk-6.html
(2) http://speelsmaarserieus.blogspot.com/2006/02/dingen-die-iedereen-zou-moeten-weten.html
(3) http://speelsmaarserieus.blogspot.com/2007/06/dividend.html
5 opmerkingen:
Hoe bedoel je? Is je raad nu aan om te investeren in Bluechips, in indexfondsen, trackers of toch in een spaarrekening?
Het hangt natuurlijk sterk van je leeftijd af. Als je 23 bent en pas begin te werken zou ik eens uitrekenen wat het oplevert als je elk jaar een realistisch bedrag spaart, gekapitalizeerd aan (bijvoorbeeld) 4%, en dat voor 40 jaar, tegen dat je op pensioen gaat.
Als je alleen maar een bedrag aan dat tarief kapitalizeert is het na 40 jaar bijna 5 keer zo groot geworden. Maar als je elk jaar een stuk bijspaart, zodat er een hoop gaan bijkomen die ook (bijna) 5 keer zo groot zullen worden, dat geeft echt fabuleuze effecten.
(Zeg dat je elke maand 10 euro spaart. 120 per jaar. Binnen 40 jaar 600 euro. Volgend jaar, dezelfde inspanning, weer 600 euro voor binnen 40 jaar. Enzovoort enzoverder, en misschien kan je wat beter dan 10 euro, en een rendement van 4% is niet bepaald superambitieus... voel je het komen?)
Wat je van mij juist niet moet verwachten zijn de veelgezochte "tips": ik ben Madame Soleil niet. Waar ik het over heb zijn dingen die je kan *uitrekenen*. Wat ik boven schreef is quasi risicoloos. Terwijl, als je zou weten wat er al aan spaargelden is verloren gegaan omdat we één of andere "snel rijk" tip wilden volgen...
(Ik ben 23!) Met inflatie tussen 2-3% is het reëel rendement flink lager. Je weet niet hoe de toekomst zal zijn, zal men de ECB en de Fed nog vertrouwen in 15 jaar? Zullen moslims of arbeidskrapte niet voor een hoge inflatie zorgen?
Is de beste belegging op 40 jaar niet immo? Dit zijn uiteraard onzekerheden die er altijd geweestz zijn en zullen blijven.De laatste tijd denk ik er over om een tracker te kopen op de SP500. Die is sinds altijd aan het klimmen.
Dago: het is zeker een goed idee inflatie mee te nemen in je berekeningen. Natuurlijk, naarmate je realistischer wil zijn moet je dat dan ook doen met het rendement dat je kan halen. Als ik van mijn 4% 2 aftrek, dan wordt alles wat ik vandaag naar binnen 40 jaar stuur, de eerste 10 jaar nog verdubbeld. Dus 10 euro per maand, 10 jaar lang, is 10 keer 120 maal 2, ofte 2,400 euro.
Voor het volgende decennium reken ik 165% als effect van kapitalizatie. 1,200 maal 1.65, noem het nog een keer 2,000 euro. Voor het decennium daarna tel ik er 1,600 bij, en voor het laatste 1,300.
Dus, 10 euro per maand geeft binnen 40 jaar 7,300 euro. Merk op, ik denk dat je zowel je rendement kan verbeteren, als je spaarinspanning - dit is een heel pessimistisch scenario dat rekening houdt met inflatie.
Totaal onvoorspelbaar, maar de laatste 200 jaar sterk in osn voordeel, is het effect van technologische evolutie. Er zijn dingen die je vandaag voor een habbekrats kan kopen, en die 40 jaar geleden niet eens bestonden.
Een hoop uiterst ruwe berekeningen om te zeggen: het verhaal blijft hetzelfde: veel werken, heel veel sparen, veel geduld... En je krijgt resultaten die een hoop mensen die achter LHSP hebben gehold al nooit meer kunnen bereiken. (Zei Koen die met zijn eigen LHSP's gemakkelijk de badkamer kon behangen, indien die tenminste fysiek leverbaar waren geweest :-)
"zou ik eens uitrekenen wat het oplevert als je elk jaar een realistisch bedrag spaart, gekapitalizeerd aan (bijvoorbeeld) 4%, en dat voor 40 jaar, tegen dat je op pensioen gaat"
Maar wij hebben al zoiets, en omdat mensen voor niks te vertrouwen zijn doet vadertje staat (ik had haast Stalin geschreven) dat voor ons!
Maar wacht eens, ze hebben ons nooit het verschil tussen repartitie en kapitalisatie uitgelegd. Tja...
De Belgische koelie blijft ook in z'n nippa hut wonen en wat hij meer verdient moet hij maandelijks aan een goedmenende en goedmoedige Mandarijn afgeven. Die Mandarijn weet het natuurlijk best. Die zal geen domme dingen doen, zoals beleggen in LHSP.
Die Mandarijn is niet alleen slim maar ook heel menslievend. Koelies die niet zo fortuinlijk zijn en maar een halve kop rijst per dag eten, die krijgen van hem de rest bijgelegd met het geld van de rijkere koelie.
Zo is iedereen weltevree. De arme koelie omdat hij nu een volle kop rijst heeft en de rijke koelie omdat de wijze Mandarijn hem vertelt dat hij in feite investeert in de kindjes van de arme koelies, die hem dan tijdens zijn oude dag de spaarcenten dubbel en dik zullen terugbetalen.
Toen stierf de wijze Mandarijn, oud en gelukkig. De arme koelie keek liever TV dan 's avonds (nog eens) te zwoegen in de echtelijke sponde, en kindjes kwamen er niet, of maar eentje.
En toen kwam er een varken met een lange snuit, en 't pyramidespel was uit.
Een reactie posten