Na Supertuesday kan ik met de beste wil van de wereld niet meer volhouden dat mijn voorspellingen over Obama correct waren. Oh, ik blijf proberen, hoor, van "ik zei toch dat hij ons ging verrassen?". Maar laten we eerlijk zijn. Hij ging ons verrassen in de zin dat "nu pas" ging duidelijk zijn dat Clinton de nominee van de Democraten werd, en dat hij formeel nog altijd in de running ging zijn, terwijl iedereen hem tegen nu al ging afgeschreven hebben.
Niet, dus. De Democraten hebben nog altijd twee volwaardige kandidaten, en ik zou eerlijk gezegd geen geld meer durven verwedden op meer dan 50% kans voor Clinton. En daarmee slinger ik terug naar mijn "beware what you wish for" van enkele dagen geleden. ik vond (en vind) het wel goed dat er een echte race is. Maar nu begint het er naar uit te zien dat de aanslepende rivaliteit de partij zal verdelen - en dat helpt werkelijk niemand vooruit. Ik weet niet hoe het kan gebeuren, maar eigenlijk zouden de Democraten nu stilaan zo snel mogelijk een doorbraak moeten afdwingen.
Bij de Republiekeinen lijkt het er op dat McCain de nominatie binnensleept. Daarmee komt een nog groter gat in mijn inzicht aan het licht. Ik had wel altijd ingezien dat ik slachtoffer van het "dwergfenomeen" was: je hecht er weinig belang aan, niet omdat ze onbelangrijk zijn, maar omdat ze in je perceptie onbelangrijk zijn. En zo "ontdek" ik (sinds enkele weken geleden) dat sommige conservatieven verklaren dat ze nog liever op de Democraten zouden stemmen dan op McCain! Jaja, hij is voor de Irakoorlog, maar in andere opzichten is hij blijkbaar niet fundamentalistisch genoeg. Wel, dat is dus nieuw voor me - het werpt toch een heel ander licht op de zaak.
In ieder geval, de Republiekeinen hebben nu een fatsoenlijke (niet in de zin dat ik er op zou stemmen, weliswaar), geloofwaardige kandidaat, en dat is een goede zaak voor iedereen: ze kunnen hem kiezen, maar ze moeten dat niet doen. Democratie kan mooi zijn. Maar de Democraten zouden wel eens verzwakt kunnen worden door de aanslepende strijd. Ik zou zeker tevreden zijn als anti-oorlog Obama pro-oorlog McCain verslaat. Ik zal me er sportief bij neerleggen als het omgekeerd wordt. Maar ik zou het jammer vinden als de Democraten zichzelf zouden verslaan met een te lang aanslepende voorverkiezing.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten