Scholier Sarah gaat naar het eerste leerjaar - en kan je je inbeelden hoe moeilijk ik het heb om niet de hele tijd "kleuter Sarah" te schrijven? Jaja, oude gewoontes...
Alles ging van bij het begin al goed. De eerste dag was ze teleurgesteld omdat ze geen huiswerk had meegekregen. Ineens kreeg ik daar een immens "déjà vu" gevoel, iets waaraan ik in geen decennia had teruggedacht, maar ik heb dat ook gehad op school. We gingen "huiswerk krijgen" en "Frans leren", en "wiskunde zien" en "Latijn" en "Grieks", en het waren allemaal al even grote teleurstellingen. Even was het spannend en al gauw werd het ontzettend saai...
Maar als het op schoolresultaten aankwam ben ik altijd de Schande Van De Familie geweest.
Ik begin nu al te hopen dat scholier Sarah niet de weg van haar papa op gaat. Je kent dat, ze kan al lezen, en hoewel er minstens twee kindjes in de klas zijn die dat beter kunnen: ze kan lezen en heel de wereld moet het weten. Ze hoeft dus ook niet te oefenen, ze kan het immers al? Uiterlijk lijkt ze heel erg op haar moeder, maar van binnen... Gelukkig vind ze er wel plezier in om boekjes te lezen, dus nadat ze haar huiswerk heeft afgewimpeld vinden we haar terug in een hoekje, totaal geconcentreerd, terwijl ze met haar vingertje langs de woorden glijd terwijl ze die luidop voorleest. "Toen - kwam - de - hond - te - v - v - voor - s - sg - schijn. Te voorschijn!" (enzovoort)
Het komt allemaal wel goed.
Maar je voelt wel, ze deed het wel heel schattig, maar ze had nog geen grote indruk gemaakt. Maar nu liet ze een huistaakje zien waarmee ze toch bij mij gescoord heeft. Er was een treintje met vier wagonnetjes, en je moest vier dieren uitknippen en plakken in het juiste wagonnetje, geholpen door de volgende instructies (de namen van de dieren waren niet in letters maar in afbeeldingen uitgedrukt):
De beer rijdt ook mee.
De olifant zit in de derde wagen.
De panda zit achter de giraf.
En daar zaten netjes de dieren in de volgorde giraf - panda - olifant - beer in de trein geplakt! Ik kon het even niet geloven; ik zei "daar heeft toch iemand aan geholpen! Saartje? Saartje? Kom eens hier? Vertel eens hoe je dat gevonden hebt?"
"Ja", zegt scholier Sarah, "daar heb ik wel even over moeten nadenken, hoor! Kijk, hier (wijst naar het derde wagonnetje) zit de olifant! En de panda zit achter de giraf. Waar zit die dan?" (Op uitdagende toon) "Hier misschien (wijst agressief naar het vierde wagonnetje)? Dat zal moeilijk zijn! Dan zit hier de giraf (wijst naar het eerste wagonnetje) en daar de panda (vingertje op tweede wagonnetje). En dan moet de beer daar!"
Papa staat paf. De jeugd van tegenwoordig! Toen wij klein mannen waren konden we dat niet! Diep onder de indruk legt papa het geval uit aan mama. Die kijkt me laatdunkend aan. "Ja, zeg, als ze dat aan het eerste leerjaar geven, dan is het toch omdat ze dat moeten kunnen!"
Hmmmm, er zal wel weer iets van aan zijn. Wéér iets heel doms gezegd. Maar heimelijk blijft papa toch wel een beetje trots op zijn dochter. Ik vind dat ze dat heel knap bij elkaar heeft gepuzzeld. Zal wel door al dat Mastermind spelen (1) komen.
--------------------------------------
(1) http://speelsmaarserieus.blogspot.com/2011/07/kleuter-sarah-speelt-mastermind.html
Geen opmerkingen:
Een reactie posten