... en omdat de man die mensen zoals ik helpt met computerproblemen zelf een tijdje out is zal het nog een hele tijd duren ook. Mijn infrastructuur staat me wel toe te twitteren, maar niet om te bloggen. Uit respect voor de gastheer wiens kostbare tijd ik nu verbruik probeer ik een lang verhaal in een simpele oefening uit te drukken.
Wat hoort niet thuis in het rijtje:
jaar
computer
scholier
knoppen (van een computer)
Hayek
zes
handjes
Thomas
knoppen ("naar de")
prutsen
Wedden dat de zeer simpele oefening, behalve de juiste oplossing ook nog het juiste verhaal heeft gegeneerd? Zo is toch niet alles voor niets geweest...
En voor de bezorgde lezer die zich afvraagt of het nog lang zal duren: ja, ik vrees dat het weken, eerder dan dagen zou kunnen duren...
zaterdag 22 maart 2014
dinsdag 11 maart 2014
Met enige overdrijving... En dan nog...
Op het internet (1) vind ik een grafiek die toont hoe jongere (geel) en oudere (blauw) kiezers in de VS hebben gestemd bij presidentsverkiezingen tot dik 40 jaar terug:
Het idee is: er is doorheen de decennia vaak niet zoveel verschil in stemgedrag geweest tussen de twee generaties, behalve in de periode van Bush. Toen zijn de jongeren zo massaal voor de andere partij gaan stemmen dat de auteur - misschien met de overdrijving die je nu eenmaal nodig hebt om aandacht te trekken, maar misschien ook niet - zich afvraagt of Bush een hele generatie is kwijt gespeeld.
Vaak, destijds, hebben mensen zich afgevraagd waarom ik geen woord over Bush uit mijn klavier kon krijgen zonder dat "het schuim me op de lippen stond"; dat de woede aanvallen in het beste geval "nauwelijks onderdrukt" waren, en in de meeste gevallen - wel, gewoon helemaal niet onderdrukt waren.
Wel, natuurlijk wist ik niet dat allerlei grafieken er op deze manier zouden gaan uitzien. Maar met de hand op het hart, als ik er aan gedacht had het antwoord op die waarom-vraag op deze manier voor te stellen, dan zou dat het wel ongeveer geweest zijn. En die woede...
Die is er nog altijd.
----------------------------------
(1) http://www.motherjones.com/kevin-drum/2014/03/george-bush-lost-entire-generation-republican-party
Het idee is: er is doorheen de decennia vaak niet zoveel verschil in stemgedrag geweest tussen de twee generaties, behalve in de periode van Bush. Toen zijn de jongeren zo massaal voor de andere partij gaan stemmen dat de auteur - misschien met de overdrijving die je nu eenmaal nodig hebt om aandacht te trekken, maar misschien ook niet - zich afvraagt of Bush een hele generatie is kwijt gespeeld.
Vaak, destijds, hebben mensen zich afgevraagd waarom ik geen woord over Bush uit mijn klavier kon krijgen zonder dat "het schuim me op de lippen stond"; dat de woede aanvallen in het beste geval "nauwelijks onderdrukt" waren, en in de meeste gevallen - wel, gewoon helemaal niet onderdrukt waren.
Wel, natuurlijk wist ik niet dat allerlei grafieken er op deze manier zouden gaan uitzien. Maar met de hand op het hart, als ik er aan gedacht had het antwoord op die waarom-vraag op deze manier voor te stellen, dan zou dat het wel ongeveer geweest zijn. En die woede...
Die is er nog altijd.
----------------------------------
(1) http://www.motherjones.com/kevin-drum/2014/03/george-bush-lost-entire-generation-republican-party
Abonneren op:
Posts (Atom)