"Papa, kijk, ik heb..." roept kleuter Sarah opgewonden snaterend, wanneer we na een drukke werkdag de nog veel drukkere avond met één kleuter, één peuter en één baby aanvatten.
"Even wachten, Saartje" zegt papa met de verbeten blik in zijn ogen van de "working class hero" die al de hele dag koppen van draken afhouwt er nu meer dan ooit ziet bijkomen. "Papa heeft nog veel werk met het leegmaken van de vaatwasmachine."
En dan, als een torpedo bij Pearl Harbour, klinkt het: "en wanneer hebben jullie eens niet veel werk?"
Slagzij, dus. Heel, heel veel slagzij. Je loopt rond met een zwaar hoofd en kleine oogjes, je loopt te koersen dat je er bijna bij neervalt, je hebt de hele dag gewerkt (onderschat de factor van de pendel niet), tussendoor en in de weekends de boodschappen gedaan, en het lukt je maar heel, heel zelden om voor 21.00 uur de laatste speentjes, flesjes en potjes proper op hun plaats in de kast te zetten (nog flesjes en luiertjes voor morgen klaarzetten, tafel dekken, rekeningen betalen...)...
Maar schuldig dat je je voelt...
Geen opmerkingen:
Een reactie posten