Een welgekomen vakantie

"Oei, je zal wel geen goed weer gehad hebben", zei mijn moeder toen ze ons dit weekend terug zag nadat we een weekje in Nieuwpoort een appartementje in een blokkendoos met zicht op zee hadden gehuurd. Wel, dat viel best wel mee, eigenlijk. Van de zes dagen waren er drie erg zonnig, maar van die drie was er dan weer één erg koud. We hebben geen druppel regen gezien, en gewoon wandelen langs de dijk, over de pier, een eindje de haven in en voor de kindjes een fietsje huren - kortom: uitwaaien - gevolgd door een pannenkoek, dat was ook allemaal best aangenaam. De slechtste dag (de eerste) waren we nog zo suf dat we in feite gewoon in de namiddag al de kindjes in hun bed hadden gelegd, er zelf ook in waren gaan liggen en... tot onze verbazing pas om zeventien uur weer wakker werden. Je ziet, denk ik, het punt.

En nog hebben we met onze slaap geen geluk gehad. Kleuter Sarah, een ideale slaper, is twee keer midden in de nacht wakker geworden om hevig over te geven. De ervaren ouders onder ons weten meteen: dat was ni- maar ik bespaar u de details. Peuter Thomas is erg onrustig sinds hij naar school gaat. Elke nacht wordt hij verschillende keren wakker, en in een vreemde kamer... Vaak verscheen hij aan ons bed: "beetje bang" zegt hij dan met een bedeesd stemmetje, en wat kan je dan anders doen dan dat kleine ventje in de warmte van je eigen bed nemen, waar hij dan in slaap valt zodat je hem een half uur later weer moet gaan terugleggen?

En baby Simon krijgt overal in zijn mondje tandjes. Op dit moment heeft hij er twee, maar twee nieuwe snijtanden zijn er intussen doorgekomen, en we zien nog verschillende andere pijnlijk gezwollen plaatsen. Maar hij kan nachten doorslapen, hij hoeft geen avondflessen meer te krijgen, en in feite is ook dat weer een kleine schakel in die voortdurende verbetering die ons gezinsleven aan het doormaken is. De vermoeidheid weegt nog altijd erg zwaar, maar er is iets aan het veranderen...

Het is ook erg ontspannend, zo'n week in die blokkendoos. Je stapt buiten en je staat op het strand. Zelfs bij slecht weer heb je een wondermooi zicht op het spel van lucht en water, een studie in grijs en beige. En kleuter Sarah, vier jaar oud, was met haar papa de speelgoedwinkel binnengegaan en er weer buiten gekomen met een puzzel van 160 stukjes, en na een gevecht van een hele middag was de puzzel gemaakt! Helemaal alleen! Er stond "7+" op de doos, dus je begrijpt dat de trotse papa dit detail even moet meegeven. Intussen maak je een simpele maaltijd klaar die je met een fles wijn uit de Delhaize naar binnen spoelt en de kindjes kunnen meteen naar hun bedje, en jij hebt nog een avond.

Kijk, en als ik een hoop negatieve reacties (een afkeurende commentaar, een sarcastische mail, en veel fronsende blikken) krijg bij mijn post over de televisie soap Mijn Restaurant, dan kan je op je vingers natellen dat je nog een portie op je bord krijgt: gevoelige lezers nu wegswitchen!

Dus. Jeroen ligt er uit, en en het koppel dat ik in het begin afkeurend zat te bekijken (Genk) steekt er torenhoog bovenuit. Maar ik moet zeggen dat ze me al heel erg over de streep hebben getrokken. Mijn favoriete scène is intussen wanneer zij bezoek krijgen van twee geduchte professionals die het eten van Lucie zodanig lekker vinden dat ze een twee potje saus vragen. Waarna Jimmy met het gezicht van een lijkbidder aan zijn Lucie meldt: "ze hopen dat het tweede potje beter zal zijn dan het eerste dat duidelijk mislukt was. Verder was het vlees niet goed gegaard, en de ravioli viel uiteen". Je ziet die "oh, my God" blik op het gezicht van Lucie, en dan pas zegt Jimmy "maar nee, ze vonden het het juist heel erg goed". Ik vond het erg grappig gedaan, en het is weer zo'n scène die je moet kunnen doen, want afgaan als een gieter is veel gemakkelijker dan dat spelen met dat uitgestreken gezicht van Jimmy. En belangrijker, hun job kunnen ze ook, en wie zal me kwalijk nemen dat ik als volslagen onbenul in het onderwerp de commentaren van de pro's nodig heb om dat te weten te komen? Soit, ik hoop ooit de scène nog eens op youtube of zoiets opnieuw te kunnen zien.

Een beetje tot mijn verbazing staat het restaurant van Aalst weer op de lijst "nominaties"; dat wil zeggen, ze maken kans om eruit te liggen. Qua management, qua aanpak en uitstraling lijken ze mij een klasse hoger dan de rest: dat enorme optimisme, die energieke aanpak, dat dynamisme: hoe boks je daartegen op? Tegenslagen worden met een kwinkslag afgedaan, uitdagingen gaan ze met een strijdkreet te lijf. Dus zal het wel aan het culinaire aspect liggen, zeker? Nochtans leken ze ook daar van goede afkomst te zijn: maar dat zal dan wel wat tegenvallen, neem ik aan? De dilettant zit er een tikje niet-begrijpend op te kijken. Overigens was dat ook al zo bij de uitschakeling van Jeroen en Isaura. Ik voelde wel dat een aantal dingen minder draaiden. Maar aan het begin kreeg iedereen te horen dat de financiële, de bedrijfsmatige kant van de zaak erg belangrijk zou zijn. Op dat punt zat Jeroen juist heel erg goed. Hebben de spelleiders dan niet een klein beetje de spelregels tijdens het parcours veranderd wanneer Jeroen er blijkbaar toch nog om culinaire redenen uit vliegt? De "dilettant zit er een tikje niet-begrijpend op te kijken"...

En zo hebben we alles bij elkaar toch wel een deugddoende week achter de rug. Nauwelijks een krant of nieuws, dus vraag me niet wat er gebeurd is. Ik zie dat er een "redding" van Griekenland is geweest, en dat het sindsdien alweer grote crisis is: zucht. Maar ik heb er niets over te melden, want ik heb het niet gevolgd. Binnenkort is het drie jaar geleden dat de crisis begon, en anderhalf jaar geleden dat er met het failliet van Lehman een voorlopig hoogtepunt kwam. Hoe lang zal de wereldeconomie nog dit soort koortsaanvallen kunnen weerstaan? Een vlugge blik op het web leert dat de linker- en de rechterkant nog altijd hun voorspelbare kreten lanceren ("het is de schuld van de markten" vs "het is de schuld van de overheid") en dat ze er allebei nog altijd even oppervlakkig uitzien. Misschien zal de waarheid wel zijn dat de overheden de tijd hebben gekocht waarmee de economie, en dus de markten, voldoende kracht konden opdoen om alsnog de schulden af te betalen? (Want waarmee de economie dat had moeten doen als de overheden "de banken failliet had laten gaan"; dat heeft de rechterkant me nog altijd niet willen vertellen...) Dat is tenminste wat we allemaal vurig kunnen hopen (zelfs zij die dan enkele ideologische pluimen moeten laten; en zelfs als ze dat zelf nog altijd niet door hebben), en daarmee zijn we ongeveer weer bij de stress die herneemt na een welgekomen vakantie...