De week-end en maandagkranten staan er vol van. Davos, “de jaarlijkse hoogmis van het kapitalisme” (of zoiets) heeft plaatsgevonden, en Europa is er niet aan te pas gekomen. Niet als onderwerp, niet als spreker, niet als toekomst. Europa, het aankomende Bokrijk van de wereld.
Maar wat hadden we eigenlijk verwacht? Politieke, culturele, of economische macht – zeg maar: belangrijkheid – staan in functie (correct me if I’m wrong) van niet meer dan twee dingen: bevolkingsaantallen, en wat die bevolking presteert (“productiviteit” genaamd).
Dus als Luxemburg geen grootmacht is, dan is dat omdat de industriële en post-industriële Luxemburgers, puur in aantallen, niet in een positie zijn om op het internationaal toneel erg van hun oren te maken. En als, pakweg, het Indië van het jaar 2000 geen supermacht is, dan is dat omdat dit miljard mensen in ruime mate nog aan een productiviteit zit, die naar onze maatstaven ronduit middeleeuws is.
Maar dat laatste is nu juist wat zo sterk verandert. Wie - zoals China nu al een hele tijd volhoudt - groeit aan bijna 10% per jaar, heeft 8 jaar nodig om in omvang te verdubbelen. Wat op 8 jaar van 100 naar 200 groeit, zit na 16 jaar al op 400, en na 24 jaar aan 800.
24 jaar; één generatie, is alles wat er nodig is om een gigant als China met een factor 8 te zien toenemen in gewicht. En Indië heeft soortgelijke ambities. Dus als we bedenken dat het een kwestie van tijd is; van niet eens veel tijd, voor dergelijke toenames werkelijkheid worden, en als we bedenken wat de combinatie van een miljardenbevolking met een sterk toenemende productiviteit zal doen voor de relatieve positie van enkele honderden miljoenen stagnerende Europeanen... waarover hadden we dan eigenlijk verwacht dat ze het in 2006 in Davos gingen hebben? Over... Europa? Hoeveel divisies hebben die?
Geen opmerkingen:
Een reactie posten