Zonnecellen

Hier komt een url met een soort denkoefening die mij wel bevalt, en over een onderwerp dat me interesseert:

http://i-r-squared.blogspot.com/2007/07/solar-thought-experiment.html

De vraag is een ruwe, zeer ruwe schatting te maken van wat het zou betekenen als we alle electriciteit die we nu opwekken met petroleum integendeel willen opwekken met zonnecellen. Natuurlijk gaat het hele onderwerp me van bij het begin ver boven mijn pet, maar toch...

Cruciaal in mijn ogen is dat hij begint met de vraag naar de totale behoefte aan op te wekken electriciteit. Het gaat om een Amerikaanse analyse, maar dat doet er niet toe: het gaat om de aanpak. Je hebt bijvoorbeeld niet veel aan krantenartikelen over biomassa of windmolens die zoveel watt opwekken, als je geen enkel idee hebt van wat dat uitmaakt in de totale behoefte. Deze analyse begint dan ook met een cijfer van 700 tot 800 duizend megawatt per jaar. Als ik me niet vergis zal "mega" over "miljoen gaan. Duizend megawatt is dan een miljard watt, en dus praten we over een behoefte aan (pakweg) 800 miljard megawatt. 800,000,000,000.-

Stel dat je nu een dergelijk getal wil opwekken met zonnecellen. Ha, dan wil je eerst weten wat één zonnecel oplevert. Het antwoord van het artikel is: 12.5 watt voor een oppervlakte van een vierkante voet. Je deelt 800 miljard door 12.5, je goochelt nog wat met voet, mijl, de regel van drie en de Stelling Van Bayes en... er is een oppervlakte nodig van 50 vierkante mijl om 800 miljard watt per jaar op te wekken.

Eerlijk gezegd valt dat me mee. Ik zou nooit hebben gedacht dat je met zonnecellen zelfs maar in de buurt zou komen van de totale Amerikaanse behoefte aan electriciteit. En nu blijkt dat je alleen maar een flinke stad moet afgraven en vervangen door zonnecellen, en je bent er! Een mens zou er optimist van worden!

Mutatis mutandis komt dat er op neer dat je voor België de stad Gent afgraaft en vervangt door zonnecellen. Vertraging kan optreden voor de twee of drie gebouwen die in aanmerking komen om ze weer op te bouwen ter verfraaiing van de voorsteden van Antwerpen: die moeten we dan eerst steen per steen nummeren, maar al bij al blijft dat extra werk beperkt. Interessanter nog is dat de auteur voorrekent dat je een heel eind komt met alle daken die op het zuiden gericht staan. Met een beetje geluk kunnen de Gentse zonnecellen als reserve dan zelfs achter de hand gehouden worden.

Maar alle gekheid op een stokje (natuurlijk weet ik ook dat er meer dan twee of drie gebouwen zijn in Gent die niet zouden misstaan in de voorsteden van Antwerpen), dit soort oefening levert wel degelijk iets op. Je vervangt je pessimistische "je komt nooit in de buurt" door het meer realistische "hoeveel gaan al die zonnecellen kosten?" en "moeten die niet nog veel efficiënter worden?" en vele soortgelijke andere vragen. OK, we zitten van geen kanten op het niveau van de mathematische analyse. Maar als het dat is, of helemaal van toeten noch blazen weten (alle hints over de etymologie van deze uitdrukking zijn welkom), geef mij dan maar dit soort verhaal.