Vandaag wordt kleuter Sarah vier jaar. Ik heb speciaal een dag vakantie genomen, want voor zo'n kleine kabouter is dat toch een erg belangrijke dag, maar in de vermoeidheidstoestand van de jongste weken zou ze er niet veel van gemerkt hebben.
Om 06.50 uur komt ze al de slaapkamer binnengewandeld, terwijl ze voor de zekerheid alvast maar zelf het "Happy Birthday" aanheft. Een mens mag geen risico nemen, nietwaar, stel dat die twee oenen van ouders het eens zouden vergeten zijn?
Beneden blijkt dat de oenen het niet vergeten zijn. Er hangen allemaal slingers en vlagjes en kleuter Sarah merkt scherp op dat haar vlaggetjes Mega Mindy vlaggetjes zijn, terwijl die van peuter Thomas, twee maand geleden, Boemba vlaggetjes waren. Ook merkt ze op dat er twee rechthoekige voorwerpen, verpakt in kleurig papier, bovenop een hoge kast liggen. Zelfs voor we zien wat er aan de hand is staat ze op de toppen van haar tenen op een stoel naast de kast, met haar handjes naar boven te reiken. "Veel te hoog" zegt ze dan een beetje sip. Ik moet terugdenken aan hoe ze naar een scène uit een tekenfilm zat te kijken, waarin een heks de knappe prins probeert te verhinderen de mooie prinses te redden. Allerlei helse gedaanten rijzen op uit het niets en proberen het pad des prinsen te versperren. Kleuter Sarah zit het met een zeer ernstig gezicht te bekijken, en geeft dan, op bedenkelijke toon, als commentaar: "nie flink, eh".
Maar goed. In feite zijn de cadeautjes op de kast maar afleidingsmanoeuvres. Eentje is zelfs voor peuter Thomas: zo heeft hij toch ook iets als kleuter Sarah straks haar groot pak openscheurt. Ze droomt al maanden van een prinsessenkasteel, en dus hebben wij het Playmobil Sprookjeskasteel gekocht. Peperduur, zo'n stuk speelgoed, maar toch. Het is wel mooi gemaakt, met veel oog voor detail, en het lijkt ook wel erg bespeelbaar voor kleuterhandjes. Op basis van een tip van een andere ouder hebben we het pak zelf opengemaakt en heel dat ding in elkaar gestoken. Ruim drie uur werk. Daarna terug een papier errond gedaan, en nu is het afwachten tot kleuter Sarah terug is van haar uitstap met een stel andere kleuters.
De dag begon overigens al erg goed toen ze met haar kroon op haar hoofd en de doos cake in haar handen tussen de ukken arriveerde, en die enthousiast alweer happy birthday (in een versie voor kleuters) voor haar zongen. Dat glunderende gezichtje; "nu zingen ze eens voor mij"...
En nu maar hopen dat het kasteel straks een succes wordt. Als het er voor ouders al zo sprookjesachtig uitziet, dan moet het voor een kind toch helemaal de max zijn, zoals het uit het papier zal komen met al zijn torentjes en trappen en balzalen? Ik laat de post maar even voor wat hij is en maak het verslag deze avond wel af...
----------------------------------
Alles in orde. Kleuter Sarah kwam hier in gezelschap van haar beste vriendin kleuter Ruhne Lore binnengestormd, de bende (vergeet vooral peuter Thomas niet) stortte zich op het pak en onder echte indianenkreten kwam heel het spel tevoorschijn. Daarna werd er een goed uur tafeltjes, stoeltjes, kistjes en de rest verzet, met veel discussie wie met de bijhorende prins en prinses mocht spelen.
Maar het kwam allemaal heel goed, en intussen zitten ze verjaardagspannenkoeken te eten...
1 opmerking:
geen 'lang zal ze leven' meer?
tijd voor een facebookgroep 'stop de cultuurverloedering in de kleuterscholen' :-)
maar ff serieus: proficiat met de 4 jaar papa zijn! (en een gelukkige voor de grote meid!)
Een reactie posten