Three cheers for Marc Ambinder

In één van die vele subsecties van de Amerikaanse blogosfeer is opschudding ontstaan over de toegeving door "ex-homeland security Secretary" Tom Ridge dat tijdens de campagne voor de herkiezing van Bush het "alarmniveau" herhaaldelijk om politieke redenen werd omhoog gehaald:

http://www.msnbc.msn.com/id/32501273/ns/us_news-security/

Ikzelf val er op via het altijd veelzijdige blog van Brad DeLong:

http://delong.typepad.com/sdj/2009/08/nope-no-apology-from-marc-ambinder.html

EN

http://delong.typepad.com/sdj/2009/08/atlantic-monthly-crashed-and-burned-and-smoking-watch-marc-ambinder.html

Samen met vele anderen haalt hij journalist (of columnist, of blogger, of welke hoedanigheid hij ook heeft) Marc Ambinder aan, die zich herinnert hoe hij niet geloofde dat dat soort aantijgingen de waarheid zou kunnen zijn. Zelf heb ik me vaak afgevraagd welke uitvluchten de aanhangers van Bush allemaal verzonnen, en aanvaardden, om in hun held te kunnen blijven geloven, en dus vind ik de controverse heel interessant. Dit is wat Ambinder daarover zelf te zeggen heeft:

"Journalists, including myself, were very skeptical when anti-Bush liberals insisted that what Ridge now says is true, was true. We were wrong. Our skepticism about the activists' conclusions was warranted because these folks based their assumption on gut hatred for President Bush, and not on any evaluation of the raw intelligence...."

En dat kan kloppen! De reden waarom ik termen als "dom rechts" en "loeien en schelden" ben beginnen gebruiken was omdat ik me een tijd in een internetgezelschap had bevonden waar precies dat gebeurde. Gewoon omdat ik luidop schreef wat iedereen met zijn eigen ogen kon zien was ik "extreem-links", en een "Bush-hater" (de aanhalingstekens stellen alleen maar een benadering van de terminologie voor, hoor) en vele vele andere, en dat was allemaal niets vergeleken met wat politieke leiders overkwam toen ze hun Amerikaanse vrienden probeerden te behoeden voor de stommiteiten die ze wilden begaan.

Toch verbaas ik me nu voor de hoeveelheid vuur die Ambinder nu aantrekt. De man zegt heel uitdrukkelijk dat hij het fout voor had, en dat is iets waarop je maar heel weinig mensen zal betrappen. En toch is dat één van de dingen waaraan je de serieuze mensen van de clowns kan onderscheiden. (En zij die denken mijn internetgeschiedenis te kennen en nu iets als "kijk naar jezelf" willen zeggen: hoeveel bied je voor elke variant van mezelf waarin ik schrijf "you were right and I was wrong"?) En zoals Brad DeLong ooit ergens (maar al een hele tijd geleden) schreef, iedereen die een aanhanger van de Irakoorlog was en toch ooit weer serieus wil genomen worden kan maar beter zijn antwoord voorbereiden op de vraag: "wanneer had je het door, en hoe heb je dat publiek toegegeven?". En het moet gezegd worden dat een hoop van de betrokken Republikeinen inderdaad de kracht hebben opgebracht om precies dat te doen:

http://speelsmaarserieus.blogspot.com/2006/11/voetje-voor-voetje.html

Dus op het eerste zicht: wat hebben ze Ambinder nog te verwijten? Maar inderdaad, als je er eens verder over nadenkt... Dat was nu juist het irriterende van heel de beweging van destijds; dat concept van "wie niet voor ons is is tegen ons", liefst onder zoveel mogelijk geloei en gescheld, en toen ze op het einde ontdekten dat heel de wereld inderdaad tegen hen was - ik zie nog die verongelijkte teksten voor mijn ogen, ze hadden geen enkel idee waar ze zoveel onrecht aan verdiend hadden.

Maar precies dat is wat Ambinder tot vandaag doet. "Ik zie nu wel dat ik het fout voor had, maar er was geen zinnig mens die dat destijds kon vertellen; het waren allemaal hysterische, anti-Amerikaanse, extreem-linkse Fransgezinde pseudo-intellectuelen".

Dus eigenlijk hangt hij, nu hij al weet dat hij het fout voor had, nog altijd even hard de nar uit als destijds. Alleen, op die paar dagen heeft hij nog eens opnieuw nagedacht, en hij is alweer in staat om in te zien dat het fout is gegaan:

"My hindsight bias is no less offensive than the bias I attribute to these liberals. It was wrong to use the phrase "gut hatred." Had I spent more time thinking about the post, I would have chosen a different phrase. And I should have."

Dus alles bij elkaar blijf ik me toch wel wat verwonderen over de hele zaak. Laten we niet vergeten te contrasteren met het feit dat er tot vandaag mensen zijn die nog altijd vasthouden aan het laaiend genie dat de hele Bush wel was. Je gelooft het niet? Bekijk de commentaren bij de volgende blogpost:

http://lvb.net/item/7754

Blair kan, eens te meer, niet antwoorden op het verwijt dat hij toch maar een oorlog begonnen is tegen een land dat niemand had aangevallen en niemand had bedreigd, Blair begint nog maar eens over de vreselijke aanslagen waar dat land niets mee te maken had, en de dappere tinnen soldaatjes blijven tot de dag van vandaag (!) aanschuiven om te zeggen hoe de anderen "moreel verrotte cultuurrelativisten" zijn.

En zeggen dat de verontwaardiging groot was, destijds, toen ik dit soort gedrag met "pink op de naad" beschreef. Laten we ons maar verheugen in het feit dat er tenminste een meer luciede rechtse vleugel bestaat, en dat sommigen tenminste kunnen erkennen hoe ver ze ernaast zaten. Three cheers for Marc Ambinder.

-----------------------------------------

UPDATE 22 augustus: intussen pikt Paul Krugman er ook op in:

http://krugman.blogs.nytimes.com/2009/08/21/what-should-we-have-known/

QUOTE

"But by 2004 the Bush administration already had an extensive record in many areas where fact-checking was easy, from budget policy to environmental policy. And it was clear from any serious analysis of that record that the Bush people consistently relied on lies and misinformation to sell their policies, consistently abused power for political gain.

So why should anyone have presumed that they were behaving differently on national security issues? When the selling of the Iraq War began, I immediately noticed just how similar it was to the selling of the 2001 tax cut — the ever-shifting rationales for an unchanging policy, the arguments by innuendo. So I was open to the early evidence that the case for war was a fraud; nothing except deference to power prevented mainstream journalists from reaching the same conclusion.

And it’s really sad that those who missed the obvious, who failed to see what was right in front of their noses, still consider themselves superior to those who got it right."

UNQUOTE

Dat van die "shifting rationales"; het op zoek moeten naar steeds andere "argumenten" om een onveranderd verhaal te blijven volhouden als het vorige argument is neergehaald - dat is zooo typisch voor zowel dom links als dom rechts. Het zou één van de grote alarmsignalen in elke discussie moeten zijn. Bijvoorbeeld, als je in de "Eurabië" discussies ziet dat "het" zal gebeuren omdat de thuislanden zo hard groeien, en het verandert (omdat dat niet klopt) naar "het" zal gebeuren omdat de Europese Moslims zo hard groeien, en dan naar de "gezinsherenigingen" (als het weer niet klopt), en dan naar nog iets anders, dan is dat een heel slecht teken. En dat terwijl die mensen misschien wel doodeenvoudig een punt hebben: waarom maken ze het dan niet heel gewoon met een paar cijfers in de hand? Als Bush zo heel goede case tegen Irak had; waarom moesten daar dan al die leugens bij verzonnen en zelfs gefabriceerd worden?

En als iemand intussen door heeft dat die "shifting rationales" destijds inderdaad zo'n groot alarmsignaal waren - waarom hebben sommigen dat dan nog niet door als ze hetzelfde patroon in een heel ander geval opnieuw zien?