"Dat is toch waanzin, zoals die markten zich gedragen", vond een collega van me, en deze keer kon ik het niet beter weten. Een stevige stijging, daarna een daling met percenten tegelijk, en dan weer een stijging met nog meer percenten tegelijk: zeg nu zelf.
Toch denk ik dat we het een beetje kunnen begrijpen, in termen van wat ik "een digitale markt" zal noemen. Digitaal, dat betekent hier dat er maar twee mogelijke uitkomsten zijn; noem ze "nul" en "één", en niets daartussenin, of hoger, of lager. En omdat ik van de vergelijking met de geneeskunde houd beeld ik me nu een patiënt in die lijdt aan een vreselijke infectie. De dokters verzamelen zich rond zijn bed, en de discussie gaat over de vraag: geven we hem antibiotica, of geven we hem een aderlating?
Dat is dan heel digitaal: als hij de aderlating krijgt is hij dood, en als hij de antibiotica krijgt, eindigt hij springlevend. Op dit punt moeten we echter een groot mogelijk misverstand vermijden: iedereen heeft sterke opinies over het onderwerp, dus iedereen denkt dat de ideeën van de andere kant neerkomen op de aderlating. Dat is bij mij ook zo. Maar het is niet echt zo; in werkelijkheid weten we het eigenlijk niet, en aan weerszijden zijn er heel luciede experts die heel belangrijke punten maken. Dus we mogen een opinie hebben, en we mogen uitleggen waarom we die opinie hebben, maar als we een beetje serieus genomen willen worden doen we er goed aan de opinie niet als een religeus dogma te behandelen. Maar terzijde.
In de markten kan je verwachten dat iets dat ofwel nul, ofwel honderd zal zijn gekwoteerd wordt op 50: je hebt immers één kans op twee, dus 50% is waar kopers en verkopers mekaar in evenwicht zullen houden. Vandaag denken de markten dat, naargelang beslissingen die Europa moet nemen, de Europese economie OFWEL voor een enorme crash staat, OFWEL eindelijk eens aan herstel kan beginnen. Dus noteren de aandelenkoersen, om in de beeldspraak te blijven, op ongeveer 50% van wat ze zouden staan als de crisis onder controle komt. Lager, en er dagen kopers op die vinden dat ze een goedkoop gokje kunnen wagen, en meer, dan dagen er verkopers op die vinden dat ze nog goed weg komen.
Maar dan begrijp je ook waarom de markten zo "waanzinnig" reageren. Meneer Draghi doet zijn mond open, en de markten denken dat een bepaalde aanpak het zal halen èn dat het de juiste is... en iedereen holt richting 100%. Alleen, vijf minuten later denken ze dat de foute aanpak het toch zal halen, en ze kunnen allemaal tegelijk niet rap genoeg omdraaien en de andere kant ophollen. De reden daarvan is niet dat de markten een bende waanzinnigen zijn, maar dat de economie zich in deze digitale toestand bevindt.
En dat is eigenlijk heel slecht nieuws.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten