De tandarts, dus, waar ik met "schrik en beven" was naartoe gegaan - dit zag er nu echt als veel serieuzer uit als een controle, en zelfs een reparatieklus - zei meteen dat het niet zo erg was. Hij bevestigde wel mijn vraag dat ontzenuwde tanden vaker verbrokkelen, maar, vertelde hij er bij, dat was niet omdat de tand ontzenuwd was. Dat komt wel omdat een ontzenuwde tand typisch een tand is waaraan al veel geboord en gevuld is, en die tanden zijn nu eenmaal minder stabiel.
Ach zo. Welwelwel. Het klonk allemaal heel anders dan wat Smetty allemaal overkomt, zoals we ook zien in haar commentaar bij mijn vorige post. Maar inderdaad, als je de verhalen ziet van een vergeten vijl, ontstoken gevolgen en een oubollige praktijk... We kunnen Smetty bij deze alleen maar veel geluk toewensen, en ook veel sterkte. Ikzelf probeer me bij dat soort stresstoestanden altijd voor te stellen hoe het er in veel ergere omstandigheden aan toe moet gegaan zijn - misschien dat iets dergelijks een beetje helpt? Zou Smetty al van "de Slag om Stalingrad" gehoord hebben...?
Gisteren was ik er dus met een "als het dat maar is" en twintig minuutjes vulling van af. En weet je wat me het meest frappeerde? Ik hield er echt het gevoel van een dag vakantie aan over! Je moet je dat eens voorstellen: Vanaf 06.30 uur sta je al boterhammetjes te smeren en flesjes te vullen, door sneeuw en kou (nu ja, totaal niet te vergelijken met welbepaalde veldslagen uit de wereldgeschiedenis, welteverstaan) de pendel naar Brussel en terug, 's avonds naar de tandarts en op tijd terug om te helpen de kindjes eten te geven, tandjes poetsen en bedjes in...
En toch een zeldzaam vakantiegevoel! Je moet weten, ik had nog een halve dag vakantie die ik niet kan overdragen, dus ik was 's middags in de bank vertrokken, en ik arriveerde thuis en de poetsvrouw was nog maar pas haar handje komen toesteken en dus: Ruim twee uur waarin ik helemaal alleen was en volstrekt niets moest doen!
!
!!
!!!
Geloof het of niet - maar wedden dat alle lezers met minstens twee kinderen, liefst allebei werkende mensen, en liefst zonder grootouders en andere familieleden op een bruikbare afstand het wel geloven? - maar dat gaf me een groter vakantiegevoel dan echte vakantiedagen met heel de familie. En versta me niet verkeerd, ik ben dol op die echte vakantiedagen met heel de familie; wij hebben nog niet één keer, niet één enkele keer de kindjes uitbesteed voor een "rustige" vakantie; dat is tot nu toe nog niet eens in ons opgekomen. Maar twee - volle - uren lang, volstrekt niets moeten doen, gewoon beetje lezen, beetje dromen, beetje computeren: een uiterst zeldzame luxe.
1 opmerking:
Thx. En blij te horen dat het daar zo goed is meegevallen. :)
Een reactie posten