Waarop zich hier beneden een koortsige activiteit ontwikkelde: de wortelen terug de ijskast in, de schoentjes en tafel vol koekjes gestrooid, uit hoge, onbereikbare kasten pakken en zakken gesleurd en aan het werk. Waarna mama en papa gniffelend als kleuters eveneens gingen slapen en om 07.00 uur klonk het fatale geluid van trippelende voetjes. De silhouetten van twee kleuters verschenen in de slaapkamerdeur en de geopperde mogelijkheid dat de Sint misschien nog bezig was leverde niet meer dan twee minuten respijt. Waarna de stoet het jaarlijks ritueel vervulde en de schemerende keuken binnentrok, alwaar zelfs zonder licht bleek dat de tafel helemaal niet zo leeg was als op andere dagen.
Het ziet er naar uit dat de Sint goed gekozen heeft, dit jaar. Kleuter Thomas stond de hele tijd op en neer te springen en "oh-oh-oh-oh-oh" te roepen en kleuter Sarah somde alles op wat ze maar voor haar verrukte oogjes zag verschijnen. Veel succes hadden de mooie verkleedpakjes (piraten, prinsessen, een ridder...) wat gezien de eerdere successen met relatief veel simpeler materiaal niet echt te verbazen was. Toch vielen een Barbiepop met auto en een grote brandweerwagen even later ook zeer in de smaak. En voor de rest mandarijntjes, chocolade mannetjes en kleine koekjes, enfin, ik wens alle lezers toe dat ze dat kennen van hun eigen kindertijd.
Eén van de manieren waaraan je het succes kon aflezen was op zich best wel amusant. Mijn vrouw schrok zelfs even op, toen ze kleuter Sarah hoorde verklaren: "eigenlijk vind ik de verkleedpakjes van Thomasje nog mooier dan die van mij!". Oei? Slecht nieuws? Welnee, dat verschijnsel kennen we ook van de chimpansees! Als die in een Zoo de bewakers met armen vol blaadjes en groenten en fruit zien aankomen, dan breekt er een pandemonium uit waarbij ze allemaal op elkaars rug beginnen te slaan, oude ruzies snel worden bijgelegd en iedereen als de beste vriendjes aan het feest kan deelnemen. Zo slim zijn ze wel, die beesten en die kleuters, dat ze weten dat je zoiets beter niet bederft met een slecht humeur. En dus toonde kleuter Sarah zich van haar meest genereuze kant, goed voelend dat ze zelf uitgebreid bij de festiviteiten aan het aanschuiven was.
Als je de vorige post over het onderwerp (1) hebt gelezen weet je waarschijnlijk wel dat ik me één en ander had voorgesteld van het persoonlijk bezoek van Sinterklaas (2). Zoals vorig jaar was er een mailtje naar de hemel gegaan, en dus kon de Sint zijn grote boek tevoorschijn halen en plechtig voorlezen dat Sarah zeer flink was, omdat ze goed met haar broertjes speelde en ook zeer goed haar grootste broertje had opgevangen toen die voor het eerst naar school moest. Thomas was ook zeer flink geweest, vooral omdat hij wel eens stevig valt, maar daar in feite haast nooit een keel voor opzet. Dat viel in zeer goede aarde bij de twee kleuters, maar voor de papa was het in feite wel een beetje déjà vu. Nu, het is niet door de oogjes van papa, maar wel door die van de kleuters dat je dit moet bekijken, dus deze keer hadden we het fototoestel in aanslag, en als we het filmpje zo nog eens bekijken denk ik wel dat dit later een fraaie herinnering zal worden ("en dat is tante Sarah, en dat is oppoe, dus dat moet dan nonkel Simon zijn, oei, wat is die nog klein". En van de twee knarren die het allemaal in mekaar hebben gezet is er natuurlijk al lang geen sprake meer).
Peuter Simon kreeg overigens ook een positief rapport, maar omdat intussen Zwarte Piet probeerde zijn tutje af te pakken, of deed alsof, had peuter Simon het veel te druk met de aanvallen af te weren. Ook dat staat op film vereeuwigd, en het blijft nu afwachten of ze ons hiervoor dankbaar zullen zijn, ginder ergens binnen tientallen jaren in de toekomst, of juist niet...
-----------------------------------
(1) http://speelsmaarserieus.blogspot.com/2010/11/de-sint-is-in-antwerpen.html
(2) http://speelsmaarserieus.blogspot.com/2009/12/eind-goed-al-goed.html
Geen opmerkingen:
Een reactie posten