Het was figuurlijk!

Omdat we met scholier Thomas voor de tweede keer een communicant hebben, en omdat er voor de communicantjes een paasmis was, zaten we gisteren nog eens in een kerkdienst. Daar kwam op een bepaald moment de mevrouw die de catechese gaf aan het woord, en die deed dat heel goed, met haar microfoon tussen de kindjes, in termen van "en wat heeft Jezus daarvan gezegd" en zo. En ik moet zeggen dat het ook voor de filosoof in mij best interessant was, want waar ik met Charles Vergeer in "Jezus de Nazarener" graag een opstandelingenleider tegen de Romeinen zie (1), klonken al die oproepen van "ontwaak, het uur van het Rijk Gods is gekomen" alsof je de geschiedenis voor je ogen aan het werk ziet.

Maar even later passeerde de mevrouw bij scholiertje Sarah die zich, twee jaar ouder, ook onder het klein grut had gemurwd, en juist op dat moment vroeg ze naar de betekenis van "de steen die was weggerold" en "het graf dat leeg was" en je kent dat. En scholier Sarah kreeg de micro onder haar neus en... voor de ogen van de parochie Leest verklaarde scholier Sarah dat "dat figuurlijk was, en dat het helemaal niet ging om een vermoorde leider en een geplunderd graf, maar dat de dood het leven had overwonnen en de steen, dat was wat wij allemaal geregeld zelf in ons leven moeten wegrollen enzovoort etcetera, en de mevrouw was zo sportief te erkennen dat ze er zelf even stil van was.

En mama en papa lagen in elkaars armen van het verbijtend lachen, en na de dienst kwam één van de mama's naar ons toe en zei in volle ernst "kijk, dat is nu de eerste keer dat ik het iemand heb horen uitleggen op een manier dat ik het ook begreep". Ik weet nog dat ik iets gedacht had, en daar ook uitsprak: "juf Nick (vierde leerjaar) mag er trots op zijn". Zeg nu zelf, de verhalen van kindeke Jezus afraffelen kan iedereen, maar ervoor zorgen dat de kindjes er iets van kunnen maken èn navertellen...?

En natuurlijk was het via de tante van een nichtje van een buur van de kozijn van de bakker ook ter ore van juf Nick zelf gekomen, en toen die nieuwsgierig vroeg welk kindje dat zo goed gedaan had, en vernam dat het het zusje van scholier Thomas was, had ze verrukt verklaard dat "die bij haar in de klas zat", en vandaag heel het verhaal weer aan mijn vrouw verteld. Die op haar beurt juf Nick de eer toekende die haar toekwam, want werkelijk - ik heb scholier Sarah vandaag nog het principe van de seksuele selectie uitgelegd; maar de morele dimensie van het evangelie, echt waar, dat heeft ze van het scholeke.

Intussen is dit inblazen van een schaarse vonk in een dood blog ook wel een beetje geïnspireerd door het besef dat dat het één van de laatste keren is dat ik nog over "kleuter" Simon kan schrijven. Wel, kleuter Simon doet het goed! Thuis heeft hij altijd veel minder belangstelling getoond voor "de lettertjes" dan zijn broer en zus, en aangezien ik nog liever doodval dan dat soort dingen te gaan pushen... Natuurlijk zag hij wel hoe de grotere kalibers vaak met hun neusjes in de boeken zaten, en een paar lettertjes (S van Simon! K van Kobe! N van Nobel, zijn knuffel!) kende hij al, maar toch...

Tot ze er in de klas rond gewerkt hadden, en en hij kwam thuis en hij kon 20 (!) letters lezen. Jaja, destijds kon peuter Sarah ze allemaal toen ze twee jaar en drie maanden was (2), maar toch, voor kleuter Simon was het een groot verschil. En het was nog niet gedaan. Een paar dagen geleden vroeg hij me, zomaar uit de blauwe hemel: "papa, hoe schrijf je paashaas?". De P had hij al; "en dan de A, papa?". Die opgetrokken wenkbrauwtjes, die alerte oogjes, dat kleuterstemmetje... Natuurlijk moest ik hem vertellen dat er twéé A's in het spel waren, maar dan vond hij zelf de S van Simon en H van Hannah (een nichtje). Iets zegt me dat het ook wel goed komt... Uiteindelijk heeft hij zijn brief aan de paashaas toch maar gedicteerd, en de eerste zin was: "liefste paashaas, ik heb een losse tand". Ja, een mens moet weten wat er in de wereld echt belangrijk is, nietwaar? Intussen is die tand zelfs al uitgevallen, maar dat hoeft u niet verder te vertellen, hoor. De hele wereld weet het al.

Tussen de grote zus en kleuter Simon blijft intussen scholier Thomas zijn rustige zelf. Scholier Sarah had op een half jaar tijd de hele serie Harry Potters gelezen, dus dat wou scholier Thomas ook wel eens proberen. Aan een veel redelijker tempo ploegde hij zich door Harry Potter... weken regen zich aaneen tot maanden, koninkrijken kwamen op, sterrenstelsels ontstonden en vergingen... En toen was het boek uit. Eergisteren. Hij had het toch wel goed gevonden. En toen we gisteren bij tante Inge waren bleek dat daar deel II beschikbaar was. Dat heeft kleuter Thomas ontleend, en nu ligt het op zijn plaats aan tafel. Hoofdstuk 1 zit er al op.

------------------------------------------------
(1) http://speelsmaarserieus.blogspot.be/2006/12/geef-aan-de-keizer.html
(2) http://speelsmaarserieus.blogspot.be/2007/10/baby-thomas-is-vier-maanden-oud.html