Binnen een paar maanden, in september, zal men (de kranten) u zeggen dat de crisis drie jaar geleden is uitgebroken. Maar ik zeg u dat ze er meer dan een jaar naast zitten, en dat de crisis in werkelijkheid eind juni 2007 is begonnen. Ik weet het nog omdat ik het eerst allemaal niet erg volgde: baby Thomas was pas geboren en wat wil een mens nog meer?
Het was begonnen doordat een bank, Bear Stearns of zoiets, meedeelde niet langer in staat te zijn mark to market waarderingen voor een aantal van hun fondsen te kunnen meegeven, wat maakte dat hun beleggers er in vastzaten terwijl (natuurlijk) de boekhoudkundige waarderingen crashten om bakstenen het nakijken te geven. En geloof me, of sla er maar een paar kranten op na, op dat momenten wisten we dat het serieus fout zat.
Ik herinner me nog dat een toenmalige klant van me, intussen de zeer gerespecteerde CFO van een bedrijf waar de lezer al veel van gehoord heeft, me zei "we zullen pas in september weten hoe erg het precies is" - maar dàt het zeer erg was; ik zei het al. En in feite heeft hij best wel gelijk gehad, want hoewel zijn timing nog veel te kort was; zijn boodschap dat het veel langer zou duren dan we dachten was midden in de roos.
Hoe dan ook, vier jaar geleden, dus, en de beurzen crashten en aangeboren optimisten zoals ikzelf schreven nog goedgehumeurde posts over hoe het wel allemaal gebeurde, maar dat we toch ook niet moesten... (en overdrijven en paniekeren, etc etc etc). Tot het ruim een jaar later september 2008 werd, en de neoliberale ideologen die nu eenmaal aan de macht waren hebben, precies zoals ze al die tijd hadden aangekondigd als de grote oplossing van de crisis, "een bank laten failliet gaan" en het huilend monster dat toen zijn klauwen langs en door de wereldeconomie scheurde maakte dat de fluitende orkaan van de vorige 15 maanden er ineens uitzag als een verfrissende lenteregen. Letterlijk, tot het punt dat de kranten ons sindsdien in september willen "herinneren" aan september 2008, het "moment waarop de crisis begon".
Ik herinner me nog hoe mijn eerder blijgezinde posts van die eerste 15 maanden, met best wel een paar aardige financiële inzichtjes, ergens in de herfst overgingen in het bibberende "waar en hoe zal dit eindigen" (1) om in maart 2009 met de "deat cat bounce" (2) qua humeur alweer een beetje op te veren.
En ook herinner ik me nog dat de grootste pessimisten lieten verstaan dat het wel eens 2010 zou kunnen worden voor we dit te boven gingen komen, waarop mensen zoals ik ogenknipperend zaten te denken: meent die dat nu serieus? En hier zitten we halfweg 2011 en het volstaat dat de Grieken morgen in het parlement het verkeerde deuntje zingen en het kan zijn dat we nog altijd niets gezien hebben. 2010 als het nog maar 2007 is; dat klonk alsof we op het tijdperk van Star Wars moesten wachten...
En misschien zullen we er later van zeggen dat de "dead cat bouncers" van 2009 er goed naastzaten en de mensen van 2011 er veel te pessimistisch bijliepen, maar ik verzeker je (dit blog wordt verondersteld pas veel later in de toekomst te zullen gewaardeerd worden: grijns) dat het er hier in juni 2011, quasi dag op dag vier volle jaren na het uitbreken van de crisis, nog lang niet zeer rooskleurig uitzag.
---------------------------------------
(1) http://speelsmaarserieus.blogspot.com/2008/10/waar-of-hoe-zal-dit-eindigen.html
(2) http://speelsmaarserieus.blogspot.com/2009/03/dead-cat-bounce.html
Geen opmerkingen:
Een reactie posten