Dead Cat Bounce is de plastische, voor mij wat lugubere, uitdrukking waarmee de markt plots opverende beurzen in een atmosfeer van depressie omschrijft. Een kat die van heel hoog tegen de straatstenen ploft kan nog best een heel fraaie opwaartse beweging maken, maar daarmee is het beestje niet minder dood. En zo ook, dus, kan de beweging van de beurs gemakkelijk niets anders zijn dan de stuiptrekking van een dode kat, eerder dan de lang verhoopte "bodem die is bereikt".
Maar misschien zie ik toch nog een lichtpunt. De bodem is immers werkelijk bereikt wanneer de laatste optimist zich heeft overgegeven; wanneer er met andere woorden helemaal niemand meer is die de koersen met dromen ondersteunt, en integendeel werkelijk iedereen die iets te verkopen heeft, ook werkelijk heeft verkocht. Wel, ik ken er stilaan geen meer; van die optimisten. Een hoop mensen die eerder zijn uitgestapt dan depressief, dat zeker, maar toch, niets meer van dat gevoel van "nu kan het niet meer zakken".
En dat is belangrijk, want destijds in de markten heb ik vaak zelf gezegd - en om goede redenen - dat als de mensen denken dat "het" niet meer kan zakken, dat vaak het moment is waarop het pas goed begint te zakken.
Vandaag denkt iedereen dat het alleen maar kan zakken, en als het eens een weekje stijgt beginnen ze allemaal in koor over de "Dead Cat Bounce".
Dat zijn dus dezelfden die een dik jaar geleden kochten toen de aandelen van 100 naar 95% van hun waarde waren gezakt, want dat was immers heel het idee: buy on the dips.
Oh, maar ik zit niemand uit te lachen, hoor, tenminste niet harder dan ik mezelf moet uitlachen. Ik vind wel jammer dat in de marken mensen nooit (nuance: "zelden") leren van hun ervaringen. Zou dat nu echt zo moeilijk zijn, om voor eens en altijd te beseffen: "het - is - on - voor - spel - baar"? De meeste mensen stappen echter met een boos gezicht weg, en ze komen pas terug wanneer ze zichzelf opnieuw hebben laten wijsmaken dat er toch zoiets bestaat als de magische formule.
Ondertussen zit iedereen toch maar te jammeren over de dode kat. Ik weet het, één zwaluw maakt de lente niet. Maar toch?
Geen opmerkingen:
Een reactie posten