woensdag 25 maart 2009

Alweer een hele mooie van Brad DeLong

Gewoon, vijf historische grafiekjes, beginnend in 1,929 en eindigend in 1,937. Op de Y-as zien we de evolutie van de industriële productie voor die periode, en voor vijf verschillende landen, Duitsland, Frankrijk, het VK, de US en Japan. Zowat de industriële top van die tijd.

http://delong.typepad.com/sdj/2009/03/lessons-from-the-great-depression-i.html

En bovendien duidt de grafiek het moment aan, ergens in die periode (die je natuurlijk meteen herkend hebt als "The Great Deperession"; de enige periode uit het tijdperk van de moderne economie die nog een beetje de vergelijking met de huidige crisis kan doorstaan), waarop die vijf landen de "gouden standaard" hebben opgegeven. Dat wil zeggen, het moment waarop de geldhoeveelheid niet langer gekoppeld was aan de hoeveelheid goud.

Te oordelen naar de kramp die sommige hedendaagse goudkevers (1) krijgen van alleen al het idee, moeten die nu (vermits ze mijn url hierboven nog niet hebben aangeklikt) verwachten dat na die verdwijning van de gouden standaard de ramp pas echt moet begonnen zijn. In werkelijkheid gebeurt precies het omgekeerde, en krijg je een 100% zuiver verband: hoe sneller ze de gouden standaard opgaven, hoe hoger in 1,937 hun industriële productie zat.

Hoe reageren we op dat soort cijfers? Stel dat we inderdaad het "verwachte" effect hadden gezien, en de curves waren gecrashed. Twijfel je hoe hard ze zouden roepen over hun groot gelijk, en "de geschiedenis leert" en vele variaties op een thema? Ik twijfel er niet aan, want ik heb verschillende voorbeelden gezien, heel recent, waarin bloggers vonden dat was "aangetoond" dat de plannen van de regering Obama niet deugen, want nadat ze werden bekend gemaakt daalde de beurs, en de dollar en steeg het goud (ik lap ze hier maar allemaal samen). Ik heb een paar url's gesaved, just in case. Het punt is, we maken mee dat de beurzen (etcetera) al mààànden crashen, en als ze eens dagje verder dalen, dan bewijst dat zomaar ineens alle vooroordelen die ze al hun hele leven hadden.

Ik heb nog geen enkele keer het omgkeerde gelezen op de dagen dat de beurzen integendeel stegen. Zou het kunnen dat er een zekere selectiviteit in de waarnemingen zit, of ben ik weeral een socialist omdat ik het durf vragen?

Laten we ons afvragen hoe serieuze mensen reageren op dat soort cijfers. Natuurlijk kunnen we iets concluderen. We kunnen concluderen dat er kennelijk niet het simplistisch soort verband bestaat tussen het opgeven van de gouden standaard en de conomische rampen die sommigen ons elke dag weer willen voorhouden. Maar voor de rest? De jaren 2,000 lijken in heel, heel weinig opzichten op de jaren dertig van de twintigste eeuw. Net zoals je uit een dollardaling vandaag echt niet je eigen groot gelijk kan afleiden, kan je uit iets dat 70 jaar geleden niet al te slechte resultaten gaf niet afleiden wat je vandaag moet doen.

Dus kan je alleen maar concluderen dat je heel voorzichtig moet zijn in deze materie. Dat heb ik ook al eens eerder gezegd. Als je beseft dat economie geen natuurkunde is, met andere woorden, dat er geen modellen bestaan die zelfs maar bij benadering de kracht hebben van (sommige) natuurkundige modellen (2), dan weet je ook dat simplismen niet volstaan. Ze volstaan natuurlijk wèl als je al wéét wat de Waarheid is, en alle tegenvoorbeelden alleen maar dienen om uit te vlooien waarom ze irrelevant zijn. Serieuze mensen herken je aan het feit dat ze ook niet te vlug in bevestigingen van hun eigen vooroordelen gaan geloven. Kandidaten?

---------------------------------------------
(1) http://speelsmaarserieus.blogspot.com/2007/09/goud-kevers.html
(2) http://speelsmaarserieus.blogspot.com/2009/02/als-economie-geen-wetenschap-is.html

Geen opmerkingen: