Bankieren moet terug saai worden, hebben de socialisten verklaard, en blijkens de krant is daar ook de slogan "de winsten worden geprivatiseerd maar de verliezen worden gesocializeerd" opgedoken. Dat laatste werd dan in de mond gelegd van Paul De Grauwe. En wij, bankiers die beseffen dat er wel één en ander is misgegaan, kunnen alleen maar hopen dat de dames en heren politiekers goed beseffen dat ze politieke propaganda aan het uitzenden zijn, en dat hun "serieus nadenken" zich op een heel ander niveau moet bevinden.
Laten we eerst even vaststellen dat natuurlijk de winsten niet geprivatiseerd werden. Domme opmerking! Voor elke bankbediende die per maand een paar duizend euro verdient gaan er onmiddellijk ook per maand een paar duizend euro naar de staat: belastingen, sociale lasten, ik weet zeker dat ik er nog vergeet. Maar al die salarissen, en dus ook de belastingen daarop, zijn natuurlijk wel eerst door de banken verdiend, en dus socialiseert dat mechanisme alleen al een hoop winsten. Om maar te zwijgen van de winst die de bank overhoudt na alle kosten en lonen, en waarop de banken ook nog eens belastingen betalen. Beide mechanismen elk jaar opnieuw, vele jaren lang, maar de politiekers kramen uit dat "de winsten geprivatiseerd werden". We kunnen alleen maar hopen dat ze weten dat ze politieke propaganda verkopen.
Laten we ook even naar die gesocialiseerde verliezen kijken. Ik denk te weten dat de banken een paar fikse rekeningen aan terugbetalingen, interesten, commissies en boetes boven het hoofd hangen. Om één of andere reden wordt dat feit nooit in de uiteenzettingen over "gesocialiseerde verliezen" meegenomen. Een mens zou nog gaan denken dat er een zondebok-klimaat heerst, waarin het feit dat de aangeduide zondebok "het" gedaan heeft ipso facto maakt dat het waar is. Maar laten we het laten passeren: ze zullen wel weten dat ze maar politieke propaganda verkopen, zeker? Nee, ik dacht even aan het feit dat ik, altijd op mijn niveau van een loonbediende met wat spaargeld, aandeelhouder ben ("was", in minstens één geval) van verschillende banken. Uimmm, weten de critici zeker dat de verliezen op de kap van de gemeenschap terecht gekomen zijn, en dat wij, kapitalistische aandeelhouders er allemaal niets van gevoeld hebben?
Ach, politieke propaganda...
Oh ja, de banken moeten dus weer saaier worden. Ik geloof dat ik ongeveer weet waar ze het over hebben, en inderdaad, ik geef het toe, er is één en ander mis gegaan. En ja, ik kijk met belangstelling naar diagnose en remedie van mensen die er niet zelf de hele tijd middenin hebben gezeten. Maar misschien mag ik toch meegeven dat er enkele vragen zijn waarvan ik hoop dat ze niet over het hoofd zijn gezien?
Kijk, wij banken hebben (zoals ongeveer één keer per drie minuten herhaald wordt) dus meer kapitaal nodig. Dat kapitaal is, zoals wij aandeelhouders zeer goed gevoeld hebben, risicodragend. Dus het zal moeten vergoed worden. Voor mijn part ben je het daar niet mee eens (zoals je van mij mag geloven dat één plus één gelijk is aan drie), maar weet dat je anders dat kapitaal gewoon niet zal zien. Bovendien moeten we nog steeds al die boetes, interesten en terugbetalingen doen. En tenslotte heb je al die bankbedienden nodig zonder welke je nu eenmaal geen bank hebt: en die moeten ook betaald worden.
En de vraag is: waarmee?
In een "saaie" bank begint dat me deposito's die je binnenkrijgt. Die moet je vergoeden, en voor de litanie die je te horen krijgt als de rente niet hoog genoeg is verwijs ik gewoon naar de krant, de laatste jaren, elke dag. Voor de vele stoere verhalen over hoe je aan meer rente kan geraken en over hoe je met je bankier kan onderhandelen: gewoon een bruin café volstaat.
Soit, daartegenover staan dan de kredieten die je met die deposito's geeft, en waarop je meer rente ontvangt dan je moet betalen. Alleen, als die rente te hoog is... "voor de litanie, de krant" en "voor de stoere verhalen, het bruin café". Om mar te zwijgen wat van we te horen kregen toen we dat deels aan een paar Europese staten durfden uitlenen... Kortom, daar ga je als bank niet veel overheidssteun plus boetes mee terugbetalen, niet veel salarissen mee betalen, niet veel winsten mee socialiseren en niet veel kapitaal aantrekken. Maar dat zijn wel allemaal dingen die de socialisten heel hard willen. En de vraag blijft: waarmee?
Ik kan me in een saaie bank heus nog wel een paar dingen inbeelden waarmee we onze kosten kunnen verlagen, hoor! Wat denken de socialisten van de volgende voorstellen:
We kunnen mensen ontslaan
We kunnen ze minder salarissen betalen
We kunnen belastingen ontwijken
We kunnen jobs outsourcen naar goedkopere landen
"We" moet je overigens niet te letterlijk nemen, ikzelf zou aan de ontvangende kant van dit soort maatregelen staan, dus ik zit er bepaald niet op te wachten. Ik vraag me alleen luidop af of de socialisten die over saaiere banken nadenken zich ook deze vragen hebben gesteld.
En we kunnen natuurlijk ook de inkomsten verhogen! Duurdere kredieten, hogere kosten op rekeningen en bankprodukten zoals betalingen over kredietkaarten... De menselijke creativiteit is eindeloos! Dus ik zou zeggen, kies maar uit, of aarzel niet om meer en betere voorstellen te doen!
En begrijp me niet verkeerd, mijn opmerkingen hier betekenen heus niet dat je je geen vragen mag stellen bij wat er in de crisis is misgegaan, wel integendeel. Het gaat er alleen om dat er een verschil is tussen "op een serieus niveau nadenken" en "politieke propaganda verkopen". In het laatste geval hoef je natuurlijk niet meer te doen dan verkondigen wat iedereen wil horen.
2 opmerkingen:
Koen, ik heb de indruk dat je hier met betekenissen aan het spelen bent. Het lijkt er namelijk hard op dat wat jij hier winsten noemt over het algemeen de inkomsten genoemd worden. De lonen horen dan tot de kosten en de winst is wat je krijgt als je de kosten van de inkomsten aftrekt.
Je hebt absoluut gelijk in de strikte zin; de zin die jij hier "betekenissen" noemt. Het lijkt er dus niet zozeer op dat ik met betekenissen speel, het *is* gewoon zo.
Alleen is mijn punt dat er wel eens *mag* met betekenissen gespeeld worden. Al was het maar omdat de mensen die de slogan hanteren heus niet zitten te denken in de strikte betekenissen van het jargon. De mensen die de slogan hanteren proberen integendeel een heel bepaald beeld door de strot van het nietsvermoedend kiespubliek te wringen. Dat beeld is een stel inhalige bankiers, die de hele tijd allerlei vetpotten onder mekaar zitten te verdelen, en zodra er putten zijn jammerend vragen dat de samenleving die opvult.
In werkelijkheid genereren de banken voortdurend een hoop inkomsten (let op de woordkeuze) waarvan een groot deel in de vorm van kosten onmiddellijk naar de gemeenschap terugvloeit: lonen, belastingen op lonen, interesten etc.
De resultante daarvan is inderdaad de winst, en ik signaleer dat zelfs in de meest strikt correcte betekenis een deel van die winsten onmiddellijk gesocialiseerd worden: wéér belastingen. En dan hebben we het, weer eens, met geen woord gehad over de torenhoge kosten, vergoedingen en boetes die de banken krijgen aangerekend voor de reddingsacties. Zoals ik eerder gezegd heb, ik zie niet hoe ik me daar als aandeelhouder met een woord over kan beklagen. Ik kan echter wel klagen als dit overduidelijk *privatiseren van verliezen* precies het omgekeerde wordt genoemd.
Als je dus de realiteit vergelijkt met wat de slogan je wil doen geloven, dan denk ik wel dat er eens een beetje met woorden en betekenissen gespeeld mag worden. Eenmaal onze geest getraind is om dat spelen op te merken merk ik dat het zeer interessant is te kijken wie er nu het meest (en meet héél grote voorsprong) met woorden speelt.
Een reactie posten