Natuurlijk weet ik niet welke geniale, grootmeesterlijke geopolitieke strategie het Witte Huis heeft bedacht rond Syrië, maarreh... Als een deel van de uitdaging was geweest Obama er als een klungelende amateur te laten uitzien; ik weet niet hoe ze het beter konden aanpakken. De zoveelste vastgeroeste situatie in de VN er bovenop, een grijnzende Poetin die Obama in een houdgreep heeft: het spektakel is compleet.
En zomaar, out of the blue, pikt die Poetin een "voorstel" - boze tongen beweren dat het zelfs maar een verspreking was - van Kerry op, blaast het op naar het punt dat het niet alleen een serieus maar zelfs realistisch haalbaar (!) scenario wordt, speelt het door naar Assad die zich nogal haast om het met beide handen aan te nemen, en...
Ineens ligt het bij Obama op tafel als iets dat tegelijk het probleem oplost dat hij anders weeral met kruisraketten moet beginnen schieten, dat de "internationale gemeenschap" doet tonen dat er serieuze maatregelen worden genomen, en dat Obama toelaat er uit te zien als iemand wiens op tafel kloppen tot serieuze consequenties heeft geleid.
Dank u wel, Poetin.
Die zal dat dan waarschijnlijk wel helemaal uit sympathie voor Obama gedaan hebben.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten