Nadat we het qua nachtwerk tijdens ons weekje aan zee heel redelijk hadden gedaan deden zich hier drie rampnachten op rij voor. Maar sinds donderdag...
Het lijkt er op dat baby Simon twee tegenstrijdige "problemen" (nu, ja...) had. Ten eerste heeft hij een "trage spijsvertering" (en dat is iets anders dan reflux; wat me niet verbaast, want het blijft een ongelofelijk rustige baby: dat kind huilt gewoon niet. OK, zeg: één keer per week. Echt waar.) en ten tweede werd hij wakker van de honger. Maar niet alleen is het eerste niet hetzelfde als het tweede, maar je moet er ook verschillend op reageren.
Als hij honger heeft dan moet je hem melk geven ("baby"). Maar als hij last heeft van zijn spijsvertering moet je hem juist géén melk geven, maar wel in een heel andere houding leggen. Vaak legden we hem om pakweg 03.00 in zijn relax en zonder nog één kik te geven sliep hij in.
Maar sinds donderdag, dus, leek hij weer helemaal niet meer wakker te worden van de honger, en bovendien lijkt hij ook minder last te hebben van zijn spijsvertering. En zo hebben we opnieuw wat betere nachten achter de rug, en weer flakkert de hoop op...
Want ik verzeker je, slaapgebrek: als je het niet zelf hebt gehad heb je er ongetwijfeld al veel van gehoord, maar je hebt geen benul van wat het betekent. Af en toe staat er een ouder in de krant die vergeten is zijn baby in de crèche af te geven, en ik dacht vroeger al vaak: wat moet dààr veel slaapgebrek achter zitten - maar nu pas besef ik hoe waar dat was.
En overigens is dit een heel "digitaal" onderwerp. Het voelt heel veel beter als je om 02.00 uur alleen maar een tutje moet insteken, en geen fles melk moet maken plus geven plus boerke, maar het blijft een onderbroken nacht. Maar we blijven hopen.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten