Vandaag komt minister Vanackere in de krant om te zeggen dat hij de "verslaving aan slecht nieuws" beu is (1). Is het je trouwens al eens opgevallen hoe dat gaat, een alfamannetje dat begint boos te worden als je hem iets vertelt dat niet is wat hij wilde horen? Eerst is er de lichte frons tussen de wenkbrauwen, dan beginnen die wangen van die schuddende bewegingen te maken...
En het volgende wat er gebeurt is dat iemand een uitkaffering krijgt, bij voorkeur de boodschapper.
In dit geval was de chronologie als volgt. Het zoveelste Europese noodplan was goedgekeurd, en de politiekers verklaarden dat "de euro gered was". Toen kwamen er een paar stemmen een paar moeilijke vragen stellen. Bijvoorbeeld (Geert Noels) waarom er (weer eens) geen enkele garantie is om te vermijden dat niet het probleem wordt aangepakt, maar wel het wanbeleid wordt beloond? Waarom niet de speculanten, maar (weer eens) wel de belastingbetalers met de verliezen blijven zitten?
En de minister was het beu.
En dat is de mooiste illustratie van hoe het er in die hoofdjes aan toe gaat. Ik ben toch zeker Het Alfamannetje! Als Ik Iets Zeg, dan is dat Toch Zeker Belangrijk! Hoe is het toch mogelijk dat iemand Mijn Briljante Oplossingen durft in vraag stellen? Wanneer zal het eens eindelijk goed zijn?
Wel.... De markten startten inderdaad euforisch, zoals vaak wanneer ze denken dat de politieke leiding van Europa de problemen probeert aan te pakken. En later op de dag, toen iedereen (en wat zijn de "markten" anders dan de neerslag van al die aan- en verkoopbeslissingen van al die deelnemers, speculanten, brave huisvaders, en alles daar tussenin?) er nog eens goed had naar gekeken, toen gingen de markten weer naar beneden.
En dat, zeer hooggeachte heer minister, is iets wat in tijden van grote nood, ook alfamannetjes zouden moeten beseffen. Wanneer alles goed gaat, dan kunnen die armzwaaiende politiekers inderdaad niet veel kwaad: ik wens u nog veel succes met uw carrière! Maar wanneer er problemen zijn, dan gaat dat verhaaltje over "wij politiekers denken dat iets een goed idee is dus het is een goed idee" niet meer op. Dan hangt het antwoord op de vraag "wanneer zal het goed zijn?"' niet af van de vraag of de politiekers beweren dat het goed is, maar of het werkelijk goed is.
En dat, zeer hooggeachte meneer de politieker, zijn nu eenmaal twee sterk verschillende dingen.
------------------------------------
(1) http://www.standaard.be/artikel/detail.aspx?artikelid=DMF20120610_00179525
Geen opmerkingen:
Een reactie posten