Net gelezen op het blog van Brad DeLong (1).
Op een veertiende juni krijgt een jong meisje als verjaardagsgeschenk een dagboek.
Het jaar was 1942.
En het meisje heette Anne Frank
-------------------------------------
(1) http://delong.typepad.com/sdj/
1 opmerking:
En dat terwijl DeLongs maatje Krugman in Oh! What A Lovely War! WOII prijst: "World War II is the great natural experiment in the effects of large increases in government spending, and as such has always served as an important positive example for those of us who favor an activist approach to a depressed economy."
De materiële en humanitaire kosten, waaronder de holocaust, worden door Krugman achterwege gelaten. Krugman is een drogredenaar, die denkt dat natuurrampen en oorlogen tot economische groei leiden en dat spenderen (door overheden) een nuttig doel-op-zich is. Maar het vervangen van verwoeste zaken is natuurlijk geen groei, zowel omdat de welvaart als geheel niet groeit alsook omdat mensen niet zelf kiezen voor verwoesting van hun spullen: oorlogen worden doorgaans van bovenaf gemaakt en mensen vernietigen hun eigendommen feitelijk nimmer zelf, al helemaal niet om daarmee "groei" te bewerkstelligen. En bezigheid op zich is uiteraard niet per se hetzelfde als productieve arbeid.
Een reactie posten