!
Maar serieus. Het Twitter gebeuren is me altijd boven mijn pet gegaan. Ik heb nooit gesnapt waarom je er iets zou schrijven, als toch niemand je volgt, en omgekeerd waarom mensen je zouden gaan volgen als je toch nooit iets schrijft. Ik vermoed dat ik nu een klein stapje van het proces heb gezien: het is tenslotte nog maar twee jaar geleden dat ik Twitter heb leren kennen, dus ik ben alweer een vlugge leerling.
Merk, terzijde, op dat een analoge vraag voor mij helemaal niet opgaat voor een blog. Twitter is een conversatie systeem; je kan al net zo goed in een lege ruimte praten. Een blog is iets waarop je een gedachte kan ontwikkelen, stap voor stap. Het gaat om de ontwikkeling (of het sfeerbeeld, of het moment van ontroering, of van vertedering), het doet er niet toe of iemand het ook nog ziet.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten