- Er is een lerarentekort.
- Mensen die van een relevant beroepsleven naar het lerarenkorps doorvloeien kunnen sinds recent hun anciënneiteit meenemen.
- Leerlingen klagen over "te weinig gemotiveerde", uitgebluste leerkrachten.
En ineens moest ik terugdenken aan een postje van een tijdje geleden (1). Als je in een bank werkt heb je de laatste jaren wel eens stil gestaan bij de mogelijkheid dat je iets anders zou moeten gaan zoeken. En niet iedereen van die delicate "iets hogere" leeftijd zit erg te springen om een brugpensioen. Dus, zat ik luidop te fantaseren, als het mij overkwam, en er is werkelijk een lerarentekort, dan kan je wel even zelf één en één bij elkaar optellen?
Alleen, het postje bevatte nog een ander thema. Vertrouw gerust de mensheid dat ze er in slagen om tegelijk een tekort aan leraren te hebben en het tegelijk erg moeilijk te maken om leraar te worden. En tegelijk handenwringend in de kranten te komen melden hoe moeilijk het is om aan leraren te geraken, natuurlijk. En toen...
Kwam daar toch wel een reactie op, zeker? Er waren inderdaad allerlei vormvereisten, zoals een tweejarige opleiding. Dat vind ik overigens helemaal niet fout, maar als je in de private, dus winstgevende economie tekorten wil oplossen met "niet om het even wie", dan pak je dat wel flexibel aan. Dan is geslaagd zijn op dat examen een mogelijkheid, of op een heel andere manier iets bewezen hebben is ook goed. Iets doet me vrezen dat je bij de overheid, als kandidaat voor een post waaraan eigenlijk tekort is, niet altijd kan zien of de formaliteiten dienen om iets te realiseren, dan wel om kandidaten af te schrikken. Ik weet het niet echt, hoor, het is waarschijnlijk maar zo'n liberaal vooroordeel van me (maar toch...).
Daarnaast ervaarde de lezer die reageerde dat je op de leeftijd waarop brugpensioen stilaan aan de horizon gloort als "te oud" wordt aanzien. Dat is nu wel een stuk aangepakt omdat anciënniteit intussen wel meetelt, maar het verandert niets als een laag geboortejaar de aanwervers zelf afschrikt.
Tenslotte zat ik zelf nog te piekeren over iets dat een paar leraren (zeer kleine steekproef; ik zie het onder ogen) me zelf hadden verteld. Het lerarenschap was niet zo simpel om allerlei redenen, waaronder erg vaak dat je niet zomaar in een school terechtkwam. Neen, je kreeg een paar uren hier, en een paar uren daar, en "hier" en "daar" lagen niet altijd erg dicht bij elkaar. Alweer, ik hoor de mensen die dat soort dingen in elkaar moeten zetten al opmerken "als je denkt dat dat zo gemakkelijk is...", en ze zullen ongetwijfeld gelijk hebben. Alleen, als je denkt dat het in de winstgevende economie altijd zo gemakkelijk is om de dingen in elkaar te zetten... En toch merk ik vaak dat de mensen die bij ons voor iets verantwoordelijk zijn, er wel geregeld in slagen problemen met tekorten op te lossen.
Het laatste puntje hierboven, de leerlingen zelf hebben gevoel dat het met dat lesgeven beter zou kunnen, illustreert dan weer van een heel andere kant de problemen met teveel verstarring. Ik weet het, ik zit er niet zelf in, het is gemakkelijk om het vanop de zijlijn vast te stellen, maar toch... Als je tegelijk tekorten hebt en je eigen voorwaarden maken het onmogelijk om die tekorten op te vangen; en als je tegelijk logge structuren hebt, en je eigen product zegt dat het tekort schiet; dan is het misschien tijd dat niet alleen de stuurlui die aan wal staan zich gaan afvragen wat de volgende zet wordt?
-----------------------------------------
(1) http://speelsmaarserieus.blogspot.be/2012/10/brugpensioen-op-50-jaar.html
Geen opmerkingen:
Een reactie posten