Op de site van De Standaard stond een artikel over mensen die kunnen eten wat ze willen, zonder dik te worden (1). Het artikel slaat een ietwat ongelovige toon aan: "er zouden wel eens wel degelijk" en dergelijke etcetera, kortom, dat soort mensen bestaat echt, zelfs als het ongelofelijk lijkt.
Uimmmmm.... Ja. Zoekt niet verder! Ge hebt Hem gevonden! Ikzelf! Ik kan er echt ook niet aan doen, en ik zat me zelfs nogal te verwonderen over die "zouden" en "wel degelijk", want ja, voor mij is dat, wel: normaal. Natuurlijk moet ik juist een halve asceet zijn die niet echt te gewoonte heeft zich met alles vol te proppen, maar voor je denkt dat het misschien daaraan ligt, nee, toch niet.
Voor ik mezelf op een suikerdieet heb gezet - helemaal vrijwillig, zonder ook maar iets dat op een doktersvoorschrift leek - heb ik heel mijn jeugd en lang daarna stapels en stapels chocolade en koekjes gegeten, tot het punt dat de cola's en fruitsappen die ik ook veel gedronken heb gewoon niet meer de moeite van het meetellen waren. Welnu, geen gram verschil heeft het gemaakt. In feite zit ik tot de dag van vandaag met een BMI (of hoe het ook heet) die me net niet in de gevarenzone duwt: te mager. En dat terwijl ik toch al een paar jaar "op middelbare leeftijd" ben; dus daar ligt het ook al niet aan.
En dus frieten, mayonaise, vlees, boter, kaas: wat je maar wil, wanneer je maar wil, zoveel je maar wil, het - maakt - geen - gram uit. En weet je, juist omdat ik er vaak genoeg ben mee uitgelachen vind ik dat ik er nu ook wel eens mee mag opscheppen.
Waarschijnlijk kan je je wel inbeelden: aangezien ik dat allemaal doodnormaal vind, heb ik er ook niet veel aan. Als je je nooit moet inhouden, dan ken je ook niet het gevoel je te kunnen laten gaan. Maar soit. Waar het om gaat is: ja, er bestaan "wel degelijk" zo'n mensen. Toegangskaartjes voor 100 euro.
-------------------------------------------------
(1) http://www.standaard.be/cnt/dmf20140410_022
Geen opmerkingen:
Een reactie posten