En dat is dan meteen ook het einde van zijn eerste leerjaar. Scholier Thomas heeft flink gewerkt, veel beter dan we verwacht hadden, destijds, toen we zagen hoe moeizaam hij vorderingen maakte met het spreken. Maar zoals ik toen al zei, aan de manier waarop hij wakker uit zijn oogjes keek dacht ik dat er geen reden tot paniek was. En tijdens de loop van het jaar werd er ook al één en ander duidelijk, natuurlijk.
Intussen is het toch maar zijn zevende verjaardag. Hij had heel erg uitgekeken naar een heel bepaalde lego bouwdoos, maar dat ding is niet meer in productie, en ineens dreigden we op de grote dag met lege handen te staan. Maar gelukkig! Vroeg in de ochtend belde een winkel waar we navraag hadden gedaan "of het nog nodig was", en even later stond de glunderende jarige met de grote doos in zijn handen.
Sindsdien hebben we er (de hele rest van de dag) niet veel meer van gezien.
Scholier Sarah had overigens ook erg flink gewerkt (ze leest tegenwoordig haar boeken uit à rato van ongeveer één per dag) en ook over kleuter Simon is iedereen vol lof. Van de soms lastige wildebras van een jaar geleden (natuurlijk noemden we dat toen heel anders) is een nog steeds energieke maar veel redelijker kleuter overgebleven.
En zo gaan de dingen hun gangetje, en alleen maar af en toe sta je even stil bij dat knagende gevoel: "hé, is dat ook alweer zeven jaar geleden...?"
Geen opmerkingen:
Een reactie posten