"Als Saartje klein babietje was..." zegt kleuter Sarah peinzend, de blik op oneinig gericht zoals kleuter Sarah dat kan, en langzaam sprekend op de manier die een filosoof direct herkent, "... en Saartje zat ook in de buik van mama..." - papa heeft ruim de tijd om bevestigend te knikken en de nodige bemoedigende geluidjes te maken - "wie heeft babietje dan in de buik van mama gezet?".
Ah.
Is het van dat?
Wel...
In feite, nu ik er (verplicht) eens goed over nadenk, sta je er versteld van wat voor zuiver technische kwestie het antwoord op die vraag is. En je staat er versteld van hoe veel complicaties veel mensen zichzelf desondanks op de hals halen wanneer ze er op moeten antwoorden.
Trouwens, geef het eens toe, dat je zelf ook naar dit postje zat te kijken, met een grote brede grijns op je gezicht?
-----------------------------
Een vlugge toevoeging, na een winterse wandeling. Het is nog maar kleuter Sarah's eerste serieuze winter, met sneeuw en ijs, hoewel ze al drie en een half jaar oud is. Hoe dan ook, we passeren bij de bijna helemaal vastgevroren Leuvense Vaart, en kleuter Sarah zegt, met datzelfde peinzende gezicht, maar deze keer op een veel meer verongelijkte toon: "en hoe moeten de boten nu vooruit?".
Ze kunnen echt al verbanden zien, die ukken van drie jaar oud...
1 opmerking:
Op drie jaar komen ze meestal toe met 'papa', en komt de vervolgvraag 'en hoe doet papa dat dan' er meestal niet. Vanaf 6-8 jaar kom je er zo makkelijk niet af, en vanaf 12-14 jaar moet je nieuwsgierig worden of je zelf niet iets kan bijleren !!!
Succes in de verdere opvoeding.
Tonny
Een reactie posten