In commentaar bij de vorige post schreef lezer Tonny, kennelijk verbaasd, het volgende:
"Ge gaat me toch niet proberen wijs te maken dat ge sociaal voelend begint te worden...
Seffens wordt ge nog uitgemaakt voor luciede links :-)..."
Waarop ik geheel spontaan beviel van een antwoord dat je bijna mijn beginselverklaring kan noemen - en dus maak ik daar maar even een aparte post van.
Kijk, het zit zo.
Ik ben een "neo-liberaal" (bedoeld als geuzennaam) omdat ik een paar dingen weet over hoe markten functioneren; een beetje heb rondgesnuisterd in de geschiedenis, nog zo'n paar dingen... en omdat ik denk dat vrije markten en de rest van de portrettengalerij de beste manier is om tot economische ontwikkeling voor iedereen te komen.
Ik ben dus "neo-liberaal" omdat ik sociaal voelend ben.
Het is zeer typisch dat Mohammed Yunus, de man die de Nobelprijs Economie heeft gewonnen met zijn concept van microfinanciering, in zijn boek schrijft dat de grootste vijanden van zijn concept de mollahs en de Marxisten waren.
De mollahs omdat ze met een ontvoogde bevolking geen machtsbasis meer hebben ("hou ze dom"), en de Marxisten omdat een rijk geworden bevolking niet langer een Revolutionair Potentiëel vertegenwoordigt ("hou ze arm").
En daarbij voel ik me zo sociaal voelend dat het lààtste dat ik wil is dat dat liberalisme besmeurd raakt met de "ideeën" van dom rechts. Of in concretere termen, als iemand zich afvraagt waarom ik altijd zo razend was om het "beleid" van Bush (de dwaas, niet de vader), dan is dat grotendeels om het vele, vele werk dat die heeft veroorzaakt, en dat wij nu zullen moeten doen, om de besmeuring weer weggepoetst te krijgen.
Allemaal omdat ik zo sociaal voelend ben. En daarom neo-liberaal.
Ja, niet slecht voor uitgerekend een elfde november. En als ik nu nog even mag verder mijmeren...
Het brengt allemaal herinneringen terug aan hoe (vaak op usenet, maar ook wel IRL) ik in debatten met luciede links heb aangedrongen dat zij, in perfecte analogie, zouden afstand nemen van de beweersels van dom links. Hoewel ik niet denk dat ik dat destijds al zo netjes zag kaderde dat in precies dezelfde filosofie van Popper, het "Kritisch Rationalisme". Natuurlijk kan je altijd weer die anecdotes en statistieken aanhalen die jouw grote gelijk aantonen, maar dat is niet waarmee je nog veel vorderingen zal maken. Vorderingen maak je pas wanneer je je inzichten nog verbetert - zelfs al zijn ze misschien al erg geavanceerd (altijd weer naar de maatstaven van de tijd waarin je leeft, natuurlijk).
Maar hoe kan je hopen iets bij te leren van het soort links dat moet verklaren dat "het kapitalisme de oorzaak is van de honger in de wereld" en dat moet volhouden tot lang nadat dat tegen de simpelste historische feiten is gebotst?
Dus het helpt het enorm wanneer je gesprekspartners hebt die juist niet altijd weer dat grote gelijk vieren. Je hebt integendel gesprekspartners nodig die je uitgangspunten, cijfers en interpretaties in vraag stellen. En ze moeten dat doen op een niveau waarop ze best wel eens zouden gelijk kunnen hebben. "Kritisch-rationalist omdat ik sociaal voelend ben", zeg maar.
Oh, en neo-liberaal, natuurlijk. Omdat ik sociaal voelend ben.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten