Omdat we de voormiddagsessie hadden gekozen moesten we al even vroeg op als op een werkdag. Maar de zaterdagavond was ook al tot een behoorlijk uur in een vrolijke familiesfeer doorgebracht, dus we vreesden wel een beetje voor humeurige reacties. "We gaan naar de Sinterklaas Show!" hoorde ik mijn vrouw met het goede nieuws proberen, maar we hadden ons voor niets bezorgd gemaakt. "Mama jarig! Mama jarig! Mama jarig!" schalde het door het huis, en ik was maar net op tijd om me enthousiast (maar vals) bij het "lang zal ze leven!" aan te sluiten.
Alles kwam goed en om 09.00 uur vertrokken we bij (en met) tante Inge, in het gezelschap van vier kleuters en één peuter, de tram op. Of onze plannen erg geheim waren weet ik niet, maar dat ze al heel snel niet meer geheim waren weet ik wel zeker. Want het kleuterschap was nog maar net geïnstalleerd in de stoeltjes of uit de vier kleuters steeg een "Zie ginds komt de Stoomboot" op om de stoomfluit zelf te doen afdruipen. En dat de tramrit zelf deel van de pret was werd bevestigd toen kleuter Sarah een intens vergenoegd "Leuk, hé Tine!" losliet.
De show zelf was een daverend succes. Zelfs voor de verzuurde papa! De ervaren ouder die ik intussen ben was natuurlijk al voorbereid op het feit dat je dit soort dingen met heel andere ogen bekijkt als er een peuter op je schoot zit (1), maar toch. De realiteit is dat die kerels van Studio 100 het toch maar knap voor mekaar hebben. Een hele serie figuren waar allemaal DVD's, CD's, poppen, boeken, puzzels tot brooddozen toe van gemaakt worden, en het verkoopt als zoete broodjes. En dat komt niet omdat het een hoop bucht is. Het verkoopt integendeel omdat het, voor wat het wil doen, toch wel iets voorstelt. En de snobs onder ons, die ogendraaiend om zoveel infantiliteit wegklikken wil ik voorstellen: doe het dan maar eens na. Maak maar eens uit het niets een hele serie kinderprogramma's, en verdien er nu ook maar eens geld mee.
Intussen zit je daar met je nichtjes en je eigen kleuter en peuter in een daverend klank en licht spel, en ikzelf die met veel plezier Mahler en Rachmaninov kan verteren voelde soms een emotie prikken (is dat "ontzag"? Is dat "ontroering"? Nog iets anders?) wanneer weer eens één of andere overbekende melodie het optreden van Kabouter Plop of Piet Piraat aankondigde. Ik vraag me af wie de muziek schrijft, daar bij Studio 100, want zoveel serieën hebben, en allemaal met een reeks meezingers ("Hey, waar is de chocolade?") om Abba er als een stel Zweden te doen uitzien: dat zal wel niet uit de lucht komen vallen?
Een eerste Zwarte Piet die alvast verscheen en het podium opklom deed me huiveren om zoveel mysterie, en de aanblik van kleuter Sarah die op haar stoel klom en armzwaaiend (alweer) het "Zie ginds komt de Stoomboot" meedreunde (onze verlegen peuter van 18 maanden geleden...!) deed me beseffen waarom. Of de presentator die "de volgende gast" aankondigt, en met het zinnetje "een echte superheld" een enthousiast "ha, Saartje zal blij zijn" in me doet opkomen, waarna de eerste klanken van "liefste dagboek ik draag veel geheimen met me mee" beginnen en de vier kleuters èn de peuter rechtveren en heel het Mega Mindy repertorium kunnen meezingen...
En ze hebben er echt aan gewerkt, aan hun show, want er komt een telefoontje van Sinterklaas binnen, die opbiecht zichzelf "op het hoogste dak van Antwerpen" zo in de knoei te hebben gemanoeuvreerd dat hij niet meer zal kunnen langskomen; en de zaal breekt in een ontzet "oh" uit. Alleen, toevallig staat "agent Mieke" op het podium, en kijk, de begeleidende muziek van "het is tijd voor Mega Mindy" klinkt al, en nog even later rijdt de Sint vergezeld van al zijn knechten èn Mega Mindy triomfantelijk het sportpaleis binnen. OK, het is geen plot om John Le Carré's "The Spy who Came in from the Cold" te beconcurreren, maar ik weet niet of je daarmee dichte drommen enthousiaste toeschouwers naar het Sportpaleis krijgt.
En dan krijgt Sinterklaas zijn grote Boek open, en hij vraagt "zijn jullie braaf geweest" en kleuter Sarah zit al hevig ja te knikken voor de hele zaal een daverende bevestiging doet opstijgen. En "hebben jullie goed geluisterd naar mama en papa?" en alweer zit kleuter Sarah meegesleept ja te knikken. En dan laat Sinterklaas zijn verdict "er zijn dit jaar geen stoute kinderen" los en de opluchting en verrukking staan op haar gezichtje te lezen.
Men heeft u gezegd dat alle grote filosofen vrijgezellen waren, of heel af en toe heel ongelukkig getrouwd (Socrates! Marx! Bertrand Russell!). Maar ik zeg u dat de grootste filosoof die niet naast zijn kleuter naar de Sinterklaas Show van Studio 100 heeft gekeken nog een paar aspecten van het universum niet heeft gezien.
---------------------------------------
(1) http://speelsmaarserieus.blogspot.com/2008/04/door-andere-ogen.html
Geen opmerkingen:
Een reactie posten