Door andere ogen

Je moet het meegemaakt hebben om het te kunnen geloven. De lezer kent de film The Sound of Music? Jawel, jawel, "The hills are alive, with the sound of Music"? Nee? Nog altijd niks? Probeer dan deze, doremi!

http://www.youtube.com/watch?v=Wc99NJn_Pj4&feature=related

Sui - ker - zoet. Daar zou de honing een complex van krijgen. Alweer een heel aantal jaren geleden heb ik nog eens het genoegen mogen smaken er een hele versie lang naar te kijken. Als scholier, heel, heel lang geleden, heb ik het mooi gevonden. De vorige keer daarentegen...

Maar de lezer begrijpt het wel. Waarom zouden wij hier de snob zitten uithangen, met een onderwerp waar iedereen het immers al over eens is?

Neenee, om apart te doen moet je juist zeggen wat niemand zelfs maar durft denken: wil je geloven dat ik naar fragementen van dat ding zat te kijken en dat de tranen van ontroering me in de ogen sprongen? Jaja, diezelfde doremi!

Ik zal u het geheim verklappen. Ik ben (nog) niet (noemenswaardig) seniel. Ik heb geen overdosis alcoholische of anderszins stimulerende middelen tot mij genomen. Het slaapgebrek is nog niet opgelopen tot het punt dat ik de ineenstorting nabij ben - tenminste, dat denk ik. Dat was het allemaal niet.

Het was wel: er zat een peuter op mijn schoot.

En die peuter zat muisstil en letterlijk met open mondje naar het spectakel te kijken - en plotseling kregen al die overbekende beelden en deuntjes een heel nieuwe betekenis.

Kijkend door de oogjes van de peuter veranderde "doremi" in één van de grote iconen van de mensheid. Alsof je zat te kijken naar een filmpje met Darwin, die aan de reling van het schip dat de Galapagos eilanden nadert zichtbaar peinzend met zijn ogen een passerende vink volgt.