Vandaag wijdde de krant De Standaard een hele voorpagina aan de kerkfabrieken. Waw! Hijg! Daar zat ik nu al màànden op te wachten - in één ruk heb ik het uitgelezen! Dàt is nog eens een krant voor intellectuelen, die willen volgen wat er in de wereld gebeurt! Ik weet zeker dat de archeologen van over duizend jaar maar kunnen hopen dat er nog een exemplaar van deze krant bewaard blijft, zodat ze toch een béétje een idee hebben van wat de wereld dreef in 2,008...
En een hele voorpagina lang, hé. Ik vermoed dat als dat op Speels maar Serieus was verschenen iedereen het "te veel, te lang, te moeilijk en te luid" had gevonden.
Maar we bladeren verder. Een klein artikeltje waarin een familielid van onze versgebakken minister Jo Van Deurzen opmerkt dat "het", sinds de staatsman zoveel verantwoordelijkheid heeft, niet meer plezant is. Elke dag afgepeigerd thuiskomen... ik heb er eigenlijk veel sympathie voor.
Maar tegelijk moet ik onweerstaanbaar terugdenken aan die eerste wet van Parkinson (1). "Arbeid neemt meer tijd in beslag naarmate er meer tijd voor beschikbaar is". Want zeg nu zelf, het is niet met de onderhandelingen na de verkiezingen, noch met de politieke beslissingen van de staat België dat de wereldproblemen grote vooruitgang zullen boeken. Met andere woorden, de enorme tijdsinvesteringen die die mensen opbrengen worden helemaal niet bepaald door het belang van de activiteit. Die laatste, als we even gewoon eerlijk zijn, situeert zich dichter bij het punt dat we "grootst mogelijke onbeduidendheid" kunnen noemen, nietwaar? Als we héél eerlijk zijn?
(Ah, ineens moet ik ook terugdenken aan deze goeie ouwe van me...
http://speelsmaarserieus.blogspot.com/2006/08/alfamannetjes.html )
Maar goed, zolang wij er blijven inlopen is er inderdaad niet echt reden waarom de politiekers met de komedie zouden ophouden.
Een laatste artikel dat mijn aandacht trok vertelde dat China vindt dat we ze niet mogen bekritizeren over Tibet. Wat wij allemaal maar niet snappen, zo vernemen we, is dat ze eigenlijk bezig zijn met een "beschavingsmissie" die een "achterlijk land" op "weg naar de moderniteit" moet helpen.
Fout, Chinezen! Helemaal fout! Wat jullie moeten doen is verklaren dat er "regime change" moet komen, en het Amerikaans establishment zal jullie meteen gelijk geven! Je moet beweren dat er een "bedreiging" uitgaat van Tibet, en dat er daar aan massavernietigingswapens wordt gewerkt, en trouwens, Tibet was betrokken bij al die instortingen van koolmijnen, en... floep! Het hoeft zelfs geen schijn van waarheid te vertonen, en je zal er toch met grote overmacht kunnen binnenvallen en het zaakje vele jaren militair bezet houden... En op basis waarvan zou, bijvoorbeeld, het Westen, in godsnaam ooit kunnen zeggen dat ze er niet mee akkoord gaan?
--------------------------------------
(1) http://speelsmaarserieus.blogspot.com/2007/07/de-wet-van-parkinson.html
2 opmerkingen:
Prachtig vergelijk Koen: Sadam valt een buurland binnen, wordt terugedreven door de amerikanen en krijgt daar enkele voorwaarden opgelegd. Sadam probeert aan die voorwaarden onderuit te komen en speelt wat met de voeten van de controleurs. Amerika valt Irak binnen met de vermelding dat daar massawapens zijn die er achteraf niet blijken te zijn (wel een vraag: waarom speelde Sadam dan zo met die controleurs hun voeten?)
De Tibettanen zijn geen enkel land binnengevallen en eisen enkel vrijheid voor zichzelf.
Ik begrijp wel dat je een karrikatuur maakt, sorry dat ik het zeg hoor; maar met het humorniveau à la Raf Coppens.
Groeten,
Benny
Maar Benny, dat de VS Irak zijn binnengevallen om redenen die iets met Koeweit in 1,991 te maken hebben is iets dat de Amerikanen zelf nooit geprobeerd hebben te beweren!
En ze hebben nochtans *vreemde* dingen geprobeerd, hoor...
De VS zijn er nooit in geslaagd een reden te geven waarom ze Irak zijn binnengevallen die niet OFWEL op het eerste en simpelste zicht onwaar was (tenminste, voor iedereen die het *wilde* zien; en dat is intussen vele malen aangetoond), OFWEL stomweg neerkwam op "omdat ze daar zin in hadden".
Je weet wel, "Irak is onderdeel van de oorlog tegen het terrorisme". Maar de *enige* reden waarom dat zo is, is omdat Bush er juist is binnengevallen. Voor de rest had Irak met dat terrorisme evenveel te zien als, zeg, Mexico.
En ze wisten het.
Daarom lijkt het me inderdaad een prachtige vergelijking. De enige fatsoenlijke reden die de Chinezen kunnen hebben om Tibet te "assimileren" is "omdat we daar zin in hebben". En dus probeer ik ze er op te wijzen hoe ze dat zo kunnen inkleden dat het alvast niet Bush is die er nog veel tegen in te brengen heeft.
Niks geen karikatuur, dus, maar bittere ernst. En als je het niveau erg laag vindt, dan heb je dat niveau zeer correct ingeschat, maar incorrect geoordeeld dat dat aan mij ligt. Shooting the messenger, zeg maar.
Een reactie posten