Toch wel een merkwaardige carrière...

Je zal me misschien al genoeg kennen om te weten dat ik niet zo'n hoge dunk heb van politiekers, en dus zag je me niet wild worden van het idee dat onze Herman Van Rompuy de President van Europa kon worden. Maar nu het zo ver is valt me ineens op: wat een vreemde carrière! Van Rompuy is hier nooit meer geweest dan een subtopper. Hij was partijvoorzitter, en hij was een heel redelijke (altijd naar de maatstaven van de politiekers, natuurlijk) Minister van Begroting, maar veel meer heeft niemand er ooit in gezien.

En dus waren we niet verbaasd toen ergens rond het jaar 2,000 Van Rompuy in de coulissen verdween, niet gebuisd, maar wel einde van de rit. En vele jaren later nog een troostprijs als Kamervoorzitter, en toen ineens moest België gedepanneerd worden, en verscheen Van Rompuy als een man die tegelijk een waardevolle éminence grise was, en tegelijk uitblonk in zijn onschadelijkheid; iemand die je tenminste niet kon verdenken van nog veel persoonlijke ambities.

En herinner je je nog hoe hij letterlijk tegen zijn zin Eerste Minister werd, omdat de crisis totaal werd, en omdat de spoeling tussen de politiekers nu eenmaal zo erbarmelijk dun was dat je dan maar naar een vorige generatie teruggrijpt? Een overgangsfiguur, een man die ons nog maar eens moest depanneren, terwijl in de coulissen de (zelfingebeelde, of wat had je gedacht) "echte zwaargewichten" zich zouden opwarmen.

En nu is hij dus de President van Europa.

Je wéét dat je slecht bezig bent wanneer je in je gedachten dingen als "ha, al die beteuterde gezichten van dom rechts" voelt opkomen. Maar geef toe: ze hebben het er weer eens heel erg naar gemaakt. Dus ik kan het niet laten toch een beetje slecht bezig te zijn. Maar iets serieuzer hoop ik dat hij zich nu ontpopt als iemand die (veel) sterker is dan de Europese leiders zich inbeelden, en Europa een nieuwe richting geeft. Want ja, ik vind dat de ideeën van veel mensen over Europa bijzonder oppervlakkig zijn (1), en zelfs contradictorisch (2). Dus als die hun zin niet krijgen lijkt mij dat een goede zaak - en aan iedereen die daar zo hard heeft over lopen loeien: een welgemaand "pak vast"!

Maar ook is het zo dat ik altijd veel plezier heb beleefd aan verhalen waarin het lelijke eendje, door iedereen wegehoond en misprezen, uiteindelijk een prachtige zwaan bleek te zijn. Ja, de hele wereld had ongelijk, maar dat belette ze niet zichzelf Heel Erg Serieus te nemen: daar heb ik altijd zo van gesmuld...

"Suddenly Frodo noticed that a strange-looking weather-beaten man sitting in the shadows near the wall, was also listening intently to the hobbit-talk. He had a tall tankard in front of him, and was smoking a long-stemmed pipe curiously carved. His legs were stretched out before him, showing high boots of supple leather that fitted him well, but had seen much wear and were now caked with mud. A travel-stained cloak of heavy dark-green cloth was drawn close about him, and in spite of the heat of the room he wore a hood that overshadowed his face; but the gleam of his eyes could be seen as he watched the hobbits."

(Tolkien, Lord of the Rings, Book I, chapter IX)
------------------------------------
(1) http://speelsmaarserieus.blogspot.com/2007/06/europa-de-pannenkoek.html
(2) http://speelsmaarserieus.blogspot.com/2006/07/rechts-en-toch-dom.html